In Bethlehem, kerstavondmis van de Latijnen van de patriarch van Jeruzalem, met een uitnodiging om “pelgrims van hoop te zijn, ook op straat en tussen de huizen die verwoest zijn” door het conflict
Vaticaans nieuws
2024 is “een vermoeiend jaar geweest, gemaakt van tranen, bloed, lijden, vaak teleurgestelde hoop en vernietigde projecten voor vrede en gerechtigheid”: Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, patriarch van Jeruzalem van de Latijnen, verbergt niet “de vermoeidheid” van het aankondigen van de vreugde van de geboorte van de Verlosser in een moeilijke context, tragisch getekend door oorlog. In zijn homilie tijdens de kerstavondmis, uitgesproken op 24 december in Bethlehem, benadrukte de kardinaal het “onaangename gevoel van de nutteloosheid van woorden, zelfs die van het geloof, tegenover de hardheid van de werkelijkheid, het bewijs van een lijden dat lijkt wil niet eindigen. »
Volhard onbevreesd op het pad van gerechtigheid
Hij voegde er echter aan toe: “Het Kerstmis van de Heer is hier allemaal: door zijn Zoon is de Vader persoonlijk betrokken bij onze geschiedenis en draagt deze, deelt zijn lijden en zijn tranen tot op het bloed toe, en biedt hem een uitweg uit het leven. « en van hoop. » De kracht van Gods liefde – aldus de patriarch – vraagt ons om niet bang te zijn voor de machten van deze wereld, maar om te volharden op het pad van gerechtigheid en vrede. Vandaar de uitnodiging om met geloof en vertrouwen te geloven, want hoewel de christenen in het Midden-Oosten ‘weinigen en misschien zelfs onbeduidend zijn in de machtsconstellaties en op het schaakbord waar de spelen van economische en politieke belangen worden gespeeld’, zonder echter zij vertegenwoordigen « de mensen voor wie de vreugde van Kerstmis bestemd is. »
Pelgrims van hoop, zelfs tussen het puin van de oorlog
‘Wij durven te geloven’, voegde Pizzaballa eraan toe, ‘dat sinds het Woord hier vlees is geworden, in alle vlees en te allen tijde, hij de geschiedenis blijft bevruchten en haar op de volheid van glorie richt.’ In het Jubeljaar dat gewijd is aan de hoop, gaat het vreugdelied over de geboorte van de Verlosser daarom ‘niet vals, maar het maakt de geluiden van oorlog en de holle retoriek van de machtigen vals.’ Dat lied is niet te zwak, maar resoneert sterk in de tranen van degenen die lijden, en moedigt ons aan wraak te ontwapenen met vergeving. « Ook wij kunnen pelgrims van hoop zijn op straat en tussen de gebroken gezinnen van ons land, omdat het Lam met ons wandelt. »
Moedig aan de slag met verzoening en vergeving
Het Heilige Land, zo stelde de kardinaal, ‘heeft meer dan wie dan ook een echt jubileum nodig’, ‘een nieuw begin op alle terreinen van het leven, een nieuwe visie, de moed om hoopvol naar de toekomst te kijken, zonder zich over te geven aan de taal van geweld en geweld. haat, die in plaats daarvan elke mogelijkheid voor de toekomst afsluit. In het bijzonder is de hoop dat “schulden zullen worden kwijtgescholden, gevangenen zullen worden vrijgelaten, eigendommen zullen worden teruggegeven, en serieuze en geloofwaardige wegen van verzoening en vergeving werkelijk kunnen beginnen met moed en vastberadenheid, zonder welke er nooit echte vrede zal zijn.”
Gaza is niet de enige
Kardinaal Pizzaballa richtte vervolgens een speciale gedachte tot de ‘broeders van Gaza’, die een ‘prachtig getuigenis van kracht en vrede’ geven: ‘Jullie zijn niet de enige’, zegt hij tegen hen, ‘jullie zijn werkelijk een zichtbaar teken van hoop te midden van ramp van totale vernietiging die hen omringt. Maar ze worden niet vernietigd, ze blijven verenigd, vastberaden in de hoop.
Verlies de hoop niet
Een andere gedachte gaat uit naar de “dierbare broeders en zusters van Bethlehem” die ook dit jaar een “trieste Kerst beleven, gekenmerkt door onzekerheid, armoede, geweld”, “in vermoeidheid en wachtend op betere dagen.” «Moed -de kardinaal spoorde hen uiteindelijk aan-! We mogen de hoop niet verliezen. Laten wij ons vertrouwen in God hernieuwen. « Hij laat ons nooit alleen. »
