Ter gelegenheid van het jubileum in het land legt de bisschop van Loetsk en voorzitter van de Conferentie van Bisschoppen van de Latijnse Ritus aan de Vaticaanse media uit hoe Oekraïners deze viering ervaren. “Mensen ervaren nu een gevoel van hun eigen waardigheid. Dit is een belangrijke reden waarom we deel willen uitmaken van de familie van Europese naties. »
Svitlana Dukhovych – Taras Kotsur – Vaticaanstad
Oekraïne viert voor het derde jaar op rij Onafhankelijkheidsdag midden in de oorlog. Vandaag is het precies twee en een half jaar geleden sinds het begin van de Russische invasie, op 24 februari 2022. De onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie had 33 jaar geleden, op 24 augustus 1991, vreedzaam plaatsgevonden.
Tegenwoordig “kost de onafhankelijkheid ons veel”, heeft het “een zeer hoge prijs voor ons”, legt monseigneur Vitalij Skomarovskyj, bisschop van Loetsk en voorzitter van de Conferentie van bisschoppen van de Latijnse ritus van Oekraïne, uit in een interview met Radio Vaticaan – Vaticaannieuws. De prelaat herdenkt de talrijke doden in dit conflict en roept vrede en Gods zegen op voor het Oekraïense volk.
Excellentie, wat betekent het voor de Oekraïense samenleving, en in het bijzonder voor gelovigen, voor christenen, om een nieuwe verjaardag van het herstel van de onafhankelijkheid te vieren, terwijl er al tweeënhalf jaar een grootschalige oorlog wordt uitgevochten?
In de Baltische landen waren er bijvoorbeeld rellen, werden er troepen gestuurd en vielen er slachtoffers. Maar hier in Oekraïne was alles behoorlijk rustig. En toen hebben we, met de onafhankelijkheid, alle kenmerken van onze staat vernieuwd: de vlag, het volkslied, de Onafhankelijkheidsdag, andere feestdagen, enz. Maar naar mijn mening werd dit allemaal gezien zoals het zou moeten zijn.
Nu vechten we voor deze onafhankelijkheid, die voor ons een zeer hoge prijs heeft. En voor ons, gelovigen, zijn dit altijd dagen van gebed, van diep gebed, zodat God onze onafhankelijkheid bewaart, ons vrede geeft en ons zegent.
Met welke woorden zou u alle families willen toespreken die hun dierbaren hebben verloren in deze oorlog?
Allereerst wil ik mijn medeleven, mijn genegenheid en mijn gebeden uiten. Het eerste gebed is voor onze gevallenen. We bidden voor hen, we bidden voor hun zielen, we bidden voortdurend. Ik hoor dit gebed elke dag tijdens de mis, en niet alleen in onze kerk, maar ook in andere kerken.
Het is van groot belang dat kerken ook mogelijkheden zoeken en vinden om hen te helpen. Er worden veel initiatieven ontplooid, zoals psychologische hulp, financiële hulp en hulp bij psychologische rehabilitatie van kinderen. Bij de uitvoering van deze projecten zijn mensen van over de hele wereld betrokken. Ik denk dus dat dit ook een geschenk van God is waar we dankbaar voor zijn.
U bezocht het seminarie en ontving de priesterwijding al vóór de Onafhankelijkheidsverklaring. Waarom is vrijheid volgens u belangrijk voor de ontwikkeling van de samenleving, voor haar religieuze dimensie en voor de bevestiging van de menselijke waardigheid?
Het was een groot wonder, want het was nog nooit eerder gebeurd: kerken waren net gesloten… Ik herinner me ook dat er bij het herstel van de onafhankelijkheid begin jaren negentig een grote economische crisis uitbrak en dat daardoor veel mensen voelden zich teleurgesteld omdat ze een deel van het gevoel van stabiliteit hadden verloren dat ze voorheen hadden.
Maar ik herinner me dat de gelovigen erg blij waren omdat ze nu vrijuit hun geloof konden belijden, er zonder angst over konden praten en niet bang hoefden te zijn om hun kinderen mee te nemen naar de kerk en hen hun geloof te leren. Ze waren niet langer bang om vernederd te worden vanwege hun geloof op het werk, op school of waar dan ook. En dit alles stelde ons ook in staat de moeilijkheden te overwinnen waar ons land destijds doorheen ging, en in de loop van de tijd verbeterde ook de economische situatie.
En wij zouden graag in een gezin willen leven waarin de mens als zodanig wordt beschouwd en niet als een radertje in de machine of een stuk gereedschap. Wij zouden graag in deze familie van naties willen leven, maar zij willen ons tegenhouden.
