Tijdens de 45e editie van de bijeenkomst, die gisteren van start ging, werd een toneelstuk gespeeld gebaseerd op de tekst van de Franse toneelschrijver Éric-Emmanuel Schmitt «Wie ben jij? De uitdaging van Jeruzalem », een reisverslag naar het Heilige Land dat een verhaal wordt van bekering tussen twijfels en openingen van het geloof.
Door Silvia Guidi
“Als u iets begrijpt van de huidige situatie in Jeruzalem, is het u slecht uitgelegd”, schrijft Éric-Emmanuel Schmitt, in commentaar op een beroemde Banksy-muurschildering waarop een vredesduif wordt afgebeeld die door het hart is geschoten. “Jeruzalem is tragisch”, schrijft de Franse toneelschrijver in het werk dat onder leiding van Otello Cenci is getransformeerd in de openingsvoorstelling van de 45e editie van de Ontmoeting voor Vriendschap tussen de Volkeren van Rimini. Jeruzalem is tragisch, en de gebeurtenissen van het afgelopen jaar maken deze zin nog meer waar.
Op het podium de acteur Ettore Bassi, de stem, dans en gratie van de Syrische zangeres Mirna Kassis, evenals Matteo Damele, Filippo Dionigi, Tomas Milner, met de video-participatie van Éric-Emmanuel Schmitt zelf, die zijn sterke Franse accent gebruikt om een nog meer zelfspot nuance te geven aan de fragmenten uit het boek dat hij verkiest te lezen. En soms om na te bootsen, zoals de « vis-snak » van een kind dat in de kerk de woorden van de hymnen niet kent en zijn mond willekeurig opent en sluit, zonder geluid te maken, in een van de grappigste scènes werk. Een werk geboren uit de biografie van de toneelschrijver: Éric-Emmanuel Schmitt, beroemde Franse schrijver en atheïst die zich tijdens zijn leven tot het christendom bekeerde, ontvangt een uitnodiging om deel te nemen aan een reis van een maand naar het Heilige Land. Door het te aanvaarden, stelt de schrijver voor om een dagboek bij te houden van deze ervaring, om het aan zichzelf en aan anderen uit te leggen, om zichzelf de redenen te geven voor een hoop en vreugde die hij nog nooit eerder had gevoeld. Plaatsen en ontmoetingen tussen Bethlehem, Nazareth, Galilea en Jeruzalem worden een voortdurende dialoog tussen twijfels en openingen van het geloof.
Het resultaat is een atypisch boek en toneelstuk: een verhaal van bekering van aanvankelijk wantrouwen naar de ontdekking van de schoonheid van het niet alleen zijn voor het Vijfde Evangelie van plaatsen die na meer dan tweeduizend jaar nog steeds kunnen spreken. Zelfs de verre perceptie van de ‘fysieke’ aanwezigheid van Christus in het Heilig Graf.
«Zijn blik – zo schrijft de Franse toneelschrijver – is op mij gericht, ik kan er niet tegen vechten. Hij staart naar mij, hij luistert naar mij, hij gaat door mij heen, niets aan mij ontgaat hem, maar tegelijkertijd omringt hij mij met welwillendheid. In Jeruzalem toont het kwaad al zijn metafysische aard van bovenmenselijk enigma, het toont al zijn onbegrijpelijke aard van mysterie, in de geschiedenis met een hoofdletter, zoals in het bestaan van ieder menselijk wezen.
