Van de aanhoudende noodsituaties in Gaza, Soedan en OekraïneWe hebben een selectie samengesteld van ontroerende persoonlijke berichten van VN-hulpverleners die nadenken over wat het betekent om hulpverlener te zijn. 21 jaar op de dag kwamen bij een bomaanslag op het VN-hoofdkwartier in Bagdad 22 hulpverleners om het leven, onder wie Sergio Vieira de Mello, Special Vertegenwoordiger van de secretaris-generaal voor Irak:
GAZA: Louise Wateridge, Palestijnse Vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNRWA):
Over collega’s die te bang zijn om de kinderen thuis te laten
“We hebben ook personeel in het noorden, personeel in het zuiden, overal; zij vertellen ons hoe Ze nemen hun kinderen mee naar hun werk, omdat ze ze niet thuis durven te laten.. Ze durven zich niet van hun families te scheiden voor het geval er iemand omkomt bij een aanval en ze niet samen zijn. “Mijn collega’s vertellen me dat ze liever samen sterven dan afzonderlijk.”
Louise Wateridge van UNRWA met haar collega Hussein in Rafah, in het zuiden van Gaza.
Geconfronteerd met voortdurend gevaar en vernietiging
“We worden vaak geconfronteerd met nieuwe uitdagingen. Zelfs in Khan Younis. Weet je, we hebben net een waterput gerehabiliteerd; Dit is een oorlogsprestatie. [Providing] water geven aan 100.000 mensen in het Khan Yunis-gebied, tussen al het puin en alle ontheemden. EN Nu staan er tanks in dit gebied en vluchten mensen.…Het is erg moeilijk om een humanitair antwoord te geven op deze gedwongen ontheemdingen, omdat de voortdurende bombardementen en aanvallen het mogelijk maken om veilig door het gebied te navigeren. Het is simpelweg onmogelijk om veilig te zijn in de Gazastrook.”
herhaalde slagen
“Als we morgen wakker worden en de put in Khan Younis, de grootste waterbron voor de bevolking, opnieuw is vernietigd, zal dat uiteraard grote frustratie en groot ongemak met zich meebrengen voor de humanitaire respons en voor de gemeenschap hier. . Maar ik weet dat het personeel zal opstaan, verder zal gaan en het opnieuw zal repareren, want wat moeten ze anders doen? Ze zullen niet opgeven. Ze zullen alles blijven doen wat ze kunnen totdat we een staakt-het-vuren bereiken. Totdat er respijt is voor de bevolking, zullen zij hun gemeenschap blijven dienen.”
VN-veiligheidswetten voor de mensheid
Soedan: Leni Kinzli, Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties (WFP):
‘Hier heb ik voor getekend’
« Dus. Ik ben al zes jaar hulpverlener en hulpverlener zijn in Soedan betekent eigenlijk dat je nooit moet opgeven. Het is een ongelooflijk moeilijke situatie om in te werken, vooral voor onze Soedanese collega’s, en dat betekent eenvoudigweg dat je nooit moet opgeven en nooit de overtuiging en de hoop moet opgeven dat je een verschil maakt in de levens van mensen; dat de hulp die we hierdoor ontvangen levens redt en mensen ondersteunt in de donkerste momenten, zoals die we in Soedan zien.
Hier heb ik mij voor aangemeld. Hier hebben we allemaal voor getekend. Als humanitaire hulpverleners kun je hier niets van aannemen: je wijdt je leven aan de dienst van anderen.”
Onvergetelijke getuigenis
“Een recent voorbeeld dat mij heeft doen begrijpen wat het betekent om humanitair te zijn, is een recente ontmoeting die ik in Port Sudan had met een vrouw van in de dertig, die was ontsnapt en in Port Sudan woonde, feitelijk na een wandeling van 800 kilometer. naar een veilige plek. En ze vertelde me de details van alles wat er in de oorlog was gebeurd. Ze werd er eigenlijk heel emotioneel van.
Maar toen vertelde hij ook hoe hij hulp kon krijgen PMA De maandelijkse noodvoedselrantsoenpakketten hielpen haar die reis te maken en vervolgens naar een plek te komen waar ze veilig was en haar verhaal met mij kon delen en ook een deel van het trauma dat ze had meegemaakt, kon loslaten.
Ze lag in mijn armen te huilen, maar liet dat naar buiten en kreeg de ruimte om mensen de strijd te laten delen die ze hebben meegemaakt en hen de empathie en compassie te geven die ze verdienen na zulke vreselijke ervaringen; “Dat is waar het om draait bij humanitair zijn.”
De realiteit van het bieden van hulp
“Waar hulpverleners in heel Soedan, en vooral Soedanese hulpverleners, mee te maken krijgen, is de meest complexe werkomgeving ter wereld. Dat betekent dus dat er in de gebieden waar de mensen het meest hulp nodig hebben, actief wordt gevochten, dat er luchtaanvallen, bombardementen en beschietingen zijn in plaatsen als Khartoem, de hoofdstad (en) de hoofdstad van Noord-Darfur.
Maar langs de wegen waarover we voedsel zouden moeten vervoeren, zijn er zoveel controleposten, zoveel verschillende actoren, gewapende actoren die betrokken zijn bij verschillende conflictlijnen, dus er is voortdurend onderhandeling en communicatie met die partijen.
Oekraïne: Emanuele Bruni Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties (WHO):
Dodelijke ‘dubbeltik’-dreiging in Odessa
“Zeven maanden geleden, na een eerste aanval, haastte een medewerker van het medische noodsysteem zich naar de plaats van de aanval, zonder acht te slaan op de sirene en zonder acht te slaan op de waarschuwingen; Het is de geest van werknemers en gezondheidswerkers. . Het ongelukkige verhaal dat mijn hart echt breekt, is dat deze gezondheidszorgwerker, deze jonge medewerker van het medische noodsysteem, werd getroffen door de tweede tik.
[They were] Ik voel me geraakt door dit werk voor mensen te doen, en dit is iets dat ik nooit zal vergeten… De aanval op het kinderziekenhuis in Kiev is absoluut de meest voor de hand liggende van de aanslagen. Maar deze aanvallen op medische hulpverleners vinden elke dag plaats. Ik zal het nooit vergeten.”
Beheerde gezondheidszorg
“Sinds begin 2024 hebben we veel ‘dubbele tik’-successen gezien; in principe [there’s data] dat gezondheidswerkers drie keer zoveel kans hebben om aangevallen te worden. Dit belemmert absoluut de respons en ook de gezondheidsstatus van de bevolking en het gezondheidszorgsysteem. “Het is heel belangrijk om te onthouden dat Oekraïne een zeer, zeer moeilijke noodsituatie blijft vanwege de ongelooflijke hoeveelheid geweld.”
