Duizenden mensen in het Zuidoost-Aziatische land zijn naar verluidt gedood tijdens de zogenaamde oorlog tegen drugs die door de laatste Filippijnse regering werd gepromoot.
Maar nu wordt op lokaal niveau een meer meelevende en minder bestraffende aanpak gehanteerd.
Michael John Maestro toont illustraties ter preventie van drugsmisbruik, gemaakt door lokale studenten.
VN-nieuws Daniel Dickinson reisde naar Antipolo, vlakbij de hoofdstad Manlia, voor een ontmoeting met Michael John Maestro, een geregistreerde verpleegster die werkt in de preventie en behandeling van drugsmisbruik bij het Antipolo City Drug Enforcement Office en wiens werk wordt ondersteund door het United Nations Office on Drugs en misdaad (UNODC).
“Een jongeman, die ik Carlo zal noemen, die methamfetamine misbruikte, werd naar ons kantoor verwezen. Hij had in december vorig jaar en januari van dit jaar psychotische episodes en bedreigde zijn moeder.
Ook probeerde hij een kind te wurgen. Zijn familie besefte dat ze hem en anderen in de gemeenschap veilig moesten houden, dus hielden ze hem opgesloten in zijn kamer. Hij had alleen zijn hond Butchokoy als gezelschap.
Carlo thuis met zijn hond Butchokoy.
Ik besefte dat zijn drugsmisbruik te wijten was aan geestelijke gezondheidsproblemen, aangezien hij symptomen van schizofrenie vertoonde, die chemisch veroorzaakt konden zijn door methamfetamine.
Hij kreeg zes weken geleden antipsychotische medicatie en de verandering sinds ik hem voor het laatst zag is ongelooflijk. Hij heeft geen psychotische episoden meer gehad, zijn humeur is positiever en hij kan zich door zijn buurt bewegen en zelfs basketbal spelen met andere jongeren.
Misdaad en straf
Tijdens de oorlog tegen drugs is hij mogelijk aangevallen, gevangengezet en misschien zelfs vermoord. Die periode werd gekenmerkt door angst en bestraffing en mensen die drugs gebruikten werden als kwaadaardig en als een bedreiging voor de samenleving beschouwd.
Het was mij duidelijk dat Carlo compassie en begrip nodig had en geen straf. Hij is een normaal mens, hij heeft alleen andere medische behoeften. Drugsverslaving is een chronische aandoening. Het is een medische en geestelijke gezondheidsaandoening die behandeling vereist en dat is nu de nieuwe aanpak hier in Antipolo en door gezondheidsautoriteiten in het hele land.
Deze beleidsverandering en ons medeleven met mensen die drugs gebruiken, hebben ertoe geleid dat meer mensen behandeling voor hun aandoening zoeken bij het Antipolo City Drug Enforcement Office. Vorig jaar zochten 30 mensen vrijwillig een behandeling bij onze praktijk, maar al in de eerste vijf maanden van 2024 hebben we 36 patiënten gezien.
Verminder het stigma
Door respect en empathie te tonen kunnen we doorgaan met het verminderen van het stigma dat nog steeds bestaat rond mensen die drugs gebruiken. Deze verandering zal tijd vergen, maar ik geloof dat mensen door mijn ervaring met het spreken over drugs op scholen en gemeenschapscentra bereid zijn te luisteren.
Jongeren spelen basketbal in Antipolo City.
Met de hulp van UNODCIk gebruik een toolkit met vragenlijsten die de behoeften van patiënten identificeren en behandelplannen onderbouwen. De toolkit houdt alle soorten economische, gezondheids- en sociale gegevens bij en op basis van de informatie die we verzamelen kunnen we de patiënt doorverwijzen naar de juiste gemeentelijke instantie om hem te behandelen en te ondersteunen.
De aanpak van de toolkit is uniek en we voeren een impactstudie uit in de hoop dat we, als de resultaten positief zijn, deze kunnen uitbreiden naar andere gemeenten op de Filipijnen.
Ik ben erg gepassioneerd over mijn werk. Ik kijk naar mensen en zie dat ze hulp nodig hebben, mijn rol is om te zorgen. De liefde en passie die ik heb voor de mensen die mijn kantoor binnenlopen en de positieve verandering in hun leven waaraan ik kan bijdragen door middel van een meelevende benadering, geven mij de motivatie om dit werk te doen.”
