Door een resolutie met dezelfde titel aan te nemen, vroeg de Vergadering de secretaris-generaal ook om een outreachprogramma over de genocide in Srebrenica op te zetten ter voorbereiding op de dertigste verjaardag volgend jaar.
Het is meer veroordeelde elke ontkenning van de genocide in Srebrenica als een historische gebeurtenis en drong er bij de lidstaten op aan om gevestigde feiten in stand te houden, ook via hun onderwijssystemen, om ontkenning en verdraaiing en het voorkomen van genocide in de toekomst te voorkomen.
De tekst, gesponsord door Duitsland en Rwanda, werd aangenomen door a geregistreerde stemmen van 84 landen vóór, 19 tegen en 68 onthoudingen.
Het bloedbad in Srebrenica
Het bloedbad in Srebrenica markeerde een van de donkerste hoofdstukken van de oorlog die uitbrak na het uiteenvallen van voormalig Joegoslavië.
In juli 1995 viel het Bosnisch-Servische leger het voormalige Srebrenica binnen veilige zone verklaard voor hem Veiligheidsraaden vermoordde daar op brute wijze duizenden mannen en tieners, en verdreef 20.000 mensen uit de stad.
Een kleine, lichtbewapende eenheid Nederlandse vredeshandhavers onder VN-vlag kon de kracht van de Bosnische Serven niet weerstaan.
De brute slachting van Bosnische moslims in Srebrenica door het leger van de Republika Srpska was dat wel erkend als genocide voor hem internationaal Gerechtshof (ICJ) en het Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië (ICTY).
Sterk tegen ontkenning
Volker Türk, Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, verwelkomde de resolutie als “verdere erkenning” van de slachtoffers en overlevenden, en hun zoektocht naar gerechtigheid, waarheid en garanties voor niet-herhaling.
“De resolutie luidt Des te belangrijker gezien het aanhoudende revisionisme, de ontkenning van de genocide in Srebrenica en de haatzaaiende uitlatingen van politieke leiders op hoog niveau in Bosnië en Herzegovina, maar ook in de buurlanden. » zei hij in een stelling.
Hij benadrukte ook de verantwoordelijkheid van de politieke leiders van de regio om deel te nemen aan een constructieve dialoog om vreedzame samenlevingen op te bouwen « waar mensen veilig en vrij kunnen leven, zonder discriminatie of angst voor conflicten en geweld. »
Duitsland: eer de slachtoffers
Bij de presentatie van de ontwerpresolutie Antje Leendertse, ambassadeur en permanent vertegenwoordiger van Duitsland voor de VN zei dat het initiatief tot doel had de slachtoffers te eren en de overlevenden te steunen, “die blijven leven met de littekens van dat noodlottige moment.”
De tekst is gebaseerd op de resolutie van de Algemene Vergadering die 7 april uitriep tot Internationale Dag van Bezinning over de genocide van 1994 tegen de Tutsi’s in Rwanda.
“Het benadrukt ook de rol van internationale rechtbanken bij het bestrijden van straffeloosheid en het waarborgen van de verantwoordelijkheid voor genocide, en bevat taal tegen het ontkennen van genocide en het verheerlijken van daders”, voegde hij eraan toe.
Hij sprak zich ook uit tegen de ‘valse beschuldigingen’ en stelde dat de resolutie ‘niet tegen wie dan ook gericht is’.
“Niet tegen Servië, een waardevol lid van deze organisatie. Het is in ieder geval gericht tegen de daders van de genocide”, aldus ambassadeur Leendertse.
“Ik nodig daarom iedereen uit om de tekst op zijn merites te beoordelen en onze oproep te steunen om te herdenken en na te denken over wat er bijna dertig jaar geleden in Srebrenica is gebeurd.”
Servië: de doos van Pandora
De Servische president Aleksandar Vučić Hij omschreef de tekst als “sterk gepolitiseerd” en zei dat “het een doos van Pandora zou openen.”
De ontwerpresolutie “werd verborgen” door de auteurs ervan, zei hij, en voegde eraan toe dat het een inclusief proces ontbeerde in vergelijking met “de resolutie voor Rwanda”, die op een “zeer transparante” manier werd opgesteld.
Hij herinnerde aan de discussies over deze kwestie in de Veiligheidsraad in maart.
“Toen we wilden praten over het bombardement op Servië in 1999, zeiden ze tegen ons: ‘laten we niet naar het verleden kijken, maar naar de toekomst; Het gebeurde 25 jaar geleden.’ Twee dagen later hoorden we dat ze dit soort resoluties aan het voorbereiden waren met betrekking tot gebeurtenissen zelfs vier jaar daarvoor [1999], » hij zei.
“Als ze bepaalde behoeften hebben, politieke behoeften, kunnen ze in het verleden duiken. Als iemand anders naar het verleden verwijst, dan doen de feiten er niet toe.”
Omdat er al vonnissen en straffen zijn uitgesproken via het gerechtelijk proces, zal de resolutie de verdeeldheid nu alleen maar vergroten en tot instabiliteit leiden, voegde president Vučić eraan toe.
“Dit gaat niet over verzoening, noch over herinneringen, het is iets dat eenvoudigweg een oude wond openrijt en totale politieke chaos veroorzaakt. Niet alleen in onze regio, maar ook hier, in deze kamer”, betoogde hij.
