Hoewel zowel Nami als Tomoyuki geboren zijn op het eiland Okinoerabu (momenteel de thuisbasis van slechts 12.000 inwoners), leerden geen van beiden als kinderen vloeiend shimamuni (een lokale variant van de Kunigami-taal) spreken.
Kunigami werd toegevoegd UNESCO-atlas van ‘s werelds talen in gevaar in 2009 en geclassificeerd als “absoluut bedreigd” om het publieke bewustzijn te vergroten dat “kinderen de taal thuis niet langer als hun eerste taal leren.”
Een gezin onderneemt actie
Nadat ze hoorden dat de inheemse taal van het eiland Okinoerabu officieel als bedreigd werd beschouwd, namen het echtpaar en hun vier kinderen de taak op zich om hun liefde voor de taal te vertalen in impactvolle acties die sindsdien weerklank hebben gevonden tot ver buiten het eiland.
De bewoners van het eiland Okinoerabu waren niet alleen bezorgd over het verlies van een taal, maar waren ook steeds meer gealarmeerd door de verspreiding van zwerfvuil op zee. In wat begon als een schoolproject dat tijdens de zomervakantie werd opgedragen, besloten de Sao-kinderen dat ze beide problemen tegelijkertijd konden aanpakken door dagelijks het strand op te ruimen terwijl ze deelnamen aan taalactiviteiten, zoals zingen en een dagboek bijhouden in Shimamuni om hun dag vast te leggen. -Huidige vooruitgang.
Bewoners van het eiland Okinoerabu verzamelen afval op een strand.
Door gebruik te maken van de Shimamuni-taal als rode draad van gedeelde lokale identiteit die mensen uit verschillende lagen van de bevolking met elkaar verbindt, heeft de familie Sao sindsdien hun natuurbehoudsactiviteiten uitgebreid met het koken van lokale delicatessen, het knippen van haar voor bewoners van verpleeghuizen en het leren van kunst en handwerk in het gemeenschapscentrum. . en deelnemen aan een “Shimamuni Hall” waar taallessen worden aangeboden en lokale milieukwesties regelmatig worden besproken. Het doel is om de volgende generatie Shimamuni-luidsprekers te cultiveren bewustzijn ecologisch.
“Zonder deze gemeenschapsgerichte activiteiten zou de taal uitsterven met de dood van de oudere sprekers”, zegt dr. Sumittra Suraratdecha, assistent-professor taalkunde aan het Research Institute of Languages and Cultures of Asia (RILCA) in Thailand.
Taalkundige diversiteit en duurzame ontwikkeling
Wanneer hem wordt gevraagd naar de onderliggende motivatie voor de deelname van zijn gezin aan zo’n breed scala aan activiteiten, noemt de bedachtzame Tomoyuki de urgentie van het verwezenlijken van de ambitieuze doelstellingen. Duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG) tegen 2030.
Hij was van mening dat in plaats van zijn kinderen de kennis bij te brengen die hij twintig of dertig jaar geleden via formeel onderwijs had verworven, het beter zou zijn om hun leerproces door oefening te ondersteunen en zo de accumulatie van ervaringen uit het echte leven te vergemakkelijken die hen in staat zullen stellen het verschil te maken. . .
Inwoners van het eiland Okinoerabu bereiden lokale delicatessen.
Het blijkt dat de Shimamuni-taal niet alleen dient als middel om lokale kennis, zoals traditionele dessertrecepten, over te dragen aan de jeugd van het eiland, maar ook de efficiëntie verbetert van de communicatie over milieukwesties naar oudere eilandbewoners, van wie sommigen ooit de de verkeerde opvatting dat afval in zee gewoonweg op eigen kracht moet worden afgebroken.
Gegeven de huidige mondiale realiteit van toenemend niet-afbreekbaar afval en microplastics, helpt de Shimamuni-moedertaal de ware omvang van het probleem sneller over te brengen op oudere bewoners.
Nadenkend over de omstandigheden van de familie Sao en hun creatieve reactie op lokale ecoculturele uitdagingen, zegt Kyungah Kristy Bang, meertalige onderwijsconsulent bij de UNESCO regionaal kantoor in Bangkok en coördinator van de Asia-Pacific Working Group on Multilingual Education, benadrukte dat “het vieren van taalkundige diversiteit een effectief instrument en oplossing kan zijn om de SDGs op lokaal niveau te bereiken.”
Erkenning op een mondiaal podium
In oktober 2023 kreeg de familie Sao de kans om hun inspirerende verhaal te presenteren op de 7e Internationale Conferentie over Taal en Onderwijs in Bangkok, Thailand.
De familie Sao
Als vertegenwoordigers van het eiland Okinoerabu die deelnamen aan een grote internationale conferentie, mede gesponsord door UNESCO, woonden zij het evenement bij, dat meer dan 450 taalexperts en deelnemers van over de hele wereld trok.
De familie Sao kreeg steun op het hele eiland, toen de twee belangrijkste steden van het eiland samenkwamen om te helpen bij het voorbereiden van de introductievideo’s van de familie en om een deel van hun reiskosten te dekken.
“Terwijl de conferentie verschillende stakeholders samenbrengt zoals beleidsmakers, praktijkmensen en onderzoekers die hun ervaringen met taal in het onderwijs delen, vergeten we vaak dat het vaker een team of een hele gemeenschap is, of in dat geval een familie, degene die de taal promoot duurzaamheid. van taalkundige diversiteit”, zegt Brandon Darr, onderwijsconsulent bij het regionale kantoor van UNESCO.
Voor Tomoyuki heeft het bereiken van erkenning op het internationale toneel alleen maar bijgedragen aan het versterken van het gevoel van doelgerichtheid dat zijn gezin leidt.
« Ons doel is om een mentaal overvloedig leven te leiden », zei hij.
Zijn vrouw was het daarmee eens.
‘Als onze kinderen opgroeien, kunnen ze overal wonen’, zei ze, ‘maar ik wil dat ze hun taal en cultuur in hun hart bewaren.’
De Atlas, gelanceerd in 1996 met zo’n 600 bedreigde talen wereldwijd in kaart gebracht, blijft vandaag de dag bloeien als een interactief online-instrument gebaseerd op de overtuiging dat taalkundige diversiteit duurzame ontwikkeling schraagt en rechtvaardige en pluralistische samenlevingen bevordert.
Lees meer over de Atlas en de talen die deze beschermt. hier.
