Aan de vooravond van het bezoek van Franciscus aan de lagunestad stopt monseigneur Francesco Moraglia bij de eerste halte van de paus: de Giudecca-gevangenis, een plaats van verzoening en wedergeboorte, maar ook van kunst omdat hier het paviljoen van de Heilige Stoel is gevestigd in het kader van de Biënnale
Benedetta Capelli – Vaticaanstad
La Laguna is klaar om paus Franciscus morgen, 28 april, te verwelkomen voor een eendaags bezoek onder het motto ‘Blijf verenigd in de liefde van Christus’. Venetië doet dit door zichzelf te laten zien in haar natuurlijke schoonheid. De paus zal om 06.30 uur opstijgen vanaf de helihaven van het Vaticaan en rond 08.00 uur landen op de Piazzale della casa di relusione Giudecca, waar ongeveer 80 definitief veroordeelde gevangenen verblijven. Op de binnenpatio zal hij de gasten ontvangen en knuffelen. Een eerste date in de stijl van Franciscus, samen met vrouwen die lijden en die voor de patriarch van Venetië, monseigneur Francesco Moraglia, “een belangrijk teken” vertegenwoordigt, zoals hij benadrukte tegen Vatican News.
Wat betekent de aanwezigheid van paus Franciscus voor uw bisdom en welke interpretatie geeft u aan de keuze van de Giudecca-gevangenis als eerste plaats van zijn bezoek?
Het feit dat we de paus op deze plek hebben en vooral dat we van hieruit vertrekken voor het begin van het bezoek aan de hele kerk van Venetië, maar ook dat we niet alleen een moment met kunst hebben, maar ook een moment met de gasten van het huis-Santa De Maria della Giudecca-gevangenis is duidelijk iets dat een belangrijk teken wordt, dat een pad opent voor de stad en voor mensen die misschien terughoudender zijn om naar deze plek van verzoening en pijn te kijken, maar die we moeten inzetten om er steeds meer een plek van te maken. van verlossing, van menselijke en spirituele groei van de gasten die hier zijn.
Omdat het een gevangenis is en geen buurthuis, hebben de gasten een lang verblijf en wordt alles in sommige opzichten gemakkelijker omdat er een bepaalde kennis is, maar ook moeilijker omdat langdurig in een afgesloten ruimte zitten problematisch kan worden, dat waardeer ik de intuïtie van de Heilige Vader, de verkiezing van de Heilige Vader, ik geloof dat deze gevangenis van nu af aan altijd zal blijven, niet alleen voor degenen die deze ervaring van dit bezoek van de Paus hebben gehad, maar ook onder de gevangenissen een licht, een manier om in gerechtigheid ook barmhartigheid te begrijpen en ook te willen wedden op mensen die zeker onrecht hebben gedaan.
La Giudecca is niet alleen een gevangenis, maar sinds het begin van de 60e editie van de Biënnale van Venetië, gewijd aan het thema van de buitenlander, ook een plek waar kunstwerken, geboren uit de ontmoeting tussen gevangenen en kunstenaars, vanuit een nieuw perspectief worden tentoongesteld …
Ondertussen is er een grote aanwezigheid van niet-Italiaanse gasten in de gevangenissen, er zijn ook veel buitenlanders in deze plaats van verzoening en lijden. Tegelijkertijd is de blik het visitekaartje waarmee we onszelf presenteren, meestal aan anderen in het bijzonder voor degenen die ons vreemd zijn omdat we ze nog niet hebben ontmoet en we ze voor de eerste keer ontmoeten, nadat we ons hebben geconcentreerd op het thema van de blik – omdat het Evangelie zegt dat de ogen de spiegel van de ziel zijn – geloof ik dat het een winnende sleutel is die ons echt kan helpen groeien in een zeer moeilijke context voor harmonie tussen mensen en mensen, ik denk in het bijzonder aan oorlog. We hebben dus kunst, rechtvaardigheid en barmhartigheid verenigd door de blik.
Is er een specifiek werk dat uw aandacht heeft getrokken in het paviljoen van de Heilige Stoel, getiteld ‘With My Eyes’?
Ja, het werk bij de ingang (gemaakt door de Braziliaanse kunstenaar Sonia Gomes, red.). De kleding, de kledingstukken gedragen door vrouwen die van boven afdalen, bereiken de aarde maar blijven hangen. Het lijkt mij een prachtig beeld van de man en vrouw die de bewakers van de mensheid zijn. Deze jurken die de tekenen dragen van het werk van het dagelijks leven en die tussen hemel en aarde hangen, blijven een prachtig beeld van de mens.
