Meneer de President, leden van de Veiligheidsraad,
Het Palestijnse volk heeft het recht op hoop en het Israëlische volk heeft het recht op veiligheid. Dat is de weg naar vrede en die brengt ons hier vandaag. Ik ben ervan overtuigd dat er een alternatief pad bestaat naar permanent geweld en eindeloze pijn tussen volkeren die geroepen zijn om samen te leven.
Afgelopen zaterdag heeft de onaanvaardbare aanval van Iran op Israël, die wij krachtig veroordelen, ons een stap dichter bij de afgrond gebracht. De komende weken moeten alle partijen terughoudendheid tonen om het geweld te stoppen en de basis te leggen voor de vreedzame toekomst die ons naar deze Raad brengt. Het risico van regionale escalatie is reëler dan ooit. Er zit niets anders op dan onze inspanningen te richten op een politieke oplossing.
Om die vrede te garanderen, weet iedereen aan deze tafel wat we moeten doen: de tweestatenoplossing implementeren. Door deze oplossing onomkeerbaar te maken, wordt de vrede in de regio onomkeerbaar. En er is een manier om dit te bereiken: Palestina erkennen als één van de nieuwe landen binnen deze organisatie van de Verenigde Naties. Daarom vandaag mijn stem, en de stem van Spanjesluit zich aan bij degenen die erom vragen en het ondersteunen.
De enige manier om een einde te maken aan deze spiraal van steeds terugkerend geweld is de tweestatenoplossing, waar de hele internationale gemeenschap voor staat. En dit is het moment om dat mogelijk te maken. Moge wat wij allemaal als oplossing erkennen – een Palestijnse staat die naast de staat Israël leeft, in vrede en veiligheid – eindelijk werkelijkheid worden. Moge de vrede tussen Israëli’s en Palestijnen eindelijk werkelijkheid worden.
De oprichting van de Palestijnse staat naast de staat Israël is zonder twijfel een kwestie van rechtvaardigheid, maar ook de enige haalbare optie voor vrede.
Om deze reden heeft Spanje besloten zich aan te sluiten bij de 139 landen die dit al hebben gedaan en zal het de Palestijnse Staat erkennen en steunt het vandaag de dag zijn toetreding tot de Verenigde Naties in deze Veiligheidsraad.
Spanje gaat de Palestijnse Staat erkennen omdat het Palestijnse volk niet veroordeeld kan worden tot een volk van vluchtelingen, omdat het de weg is naar vrede in het Midden-Oosten, omdat het goed is voor de veiligheid van Israël.
Spanje gaat de Palestijnse Staat erkennen omdat zij recht heeft op een toekomst met hoop, net zoals het Israëlische volk recht heeft op een toekomst in vrede en veiligheid. Na zoveel decennia van pijn weten we dat het één niet zonder het ander kan bestaan. : veiligheid in Israël en vrede in de regio zijn verweven met de hoop voor het Palestijnse volk op een staat. Ze hebben er allebei recht op, precies hetzelfde recht.
Spanje heeft voorgesteld zo snel mogelijk een Internationale Vredesconferentie te houden, met als doel stappen te zetten in de richting van de materialisatie van deze oplossing. De Europese Unie heeft ons voorstel gesteund, evenals de Liga van Arabische Staten en de Organisatie voor Islamitische Samenwerking. In totaal meer dan 80 landen. Ik nodig deze Raad en de secretaris-generaal van de Verenigde Naties uit om het voorstel te onderschrijven, zodat de multilaterale diplomatie in actie bijdraagt aan het openen van een nieuwe pagina in de geschiedenis van het Midden-Oosten: die van de definitieve vrede.
En de beste manier om te beschermen en te garanderen dat deze tweestatenoplossing zal worden toegepast, is door de staat Palestina toe te laten als volwaardig lid van deze Organisatie van de Verenigde Naties. Dit impliceert de erkenning ervan door iedereen, zoals de overgrote meerderheid van zijn leden al heeft gedaan, en zoals Spanje gaat doen.
Wij kunnen niet langer wachten.
In mei 1948, drie jaar na de Conferentie van San Francisco waaruit deze organisatie voortkwam, lanceerden de Verenigde Naties hun eerste vredeshandhavingsoperatie. De eerste in de geschiedenis. 76 jaar geleden, en die eerste vredesmissie vond precies in Palestina plaats.
Er is geen ouder probleem waarmee deze organisatie te maken heeft gehad. Hoe lang moeten we nog wachten om het op te lossen?
Honderdduizenden mensen – hele gezinnen, kinderen – zijn op dit moment verstoken van voedsel, water, medicijnen en onderdak. Hoe lang moeten ze nog wachten?
Hamas houdt ruim honderd gijzelaars vast. Hoeveel dagen moeten zij en hun gezinnen nog wachten voordat ze naar huis kunnen terugkeren? Sinds die verschrikkelijke 7 oktober heeft het geweld het leven gekost aan 1.200 Israëliërs en ruim 32.000 Palestijnen. Hoeveel onschuldige levens moeten er nog verloren gaan?
Tegenwoordig bestaat bovendien het risico van uitbreiding van het conflict en regionale destabilisatie met onvoorzienbare geopolitieke, economische en humanitaire gevolgen.
De escalatie moet stoppen.
De spiraal van geweld moet stoppen.
Het Palestijnse volk moet zijn plaats hebben in deze vergadering en een eigen staat hebben, en ook de plaats en het bestaan van Israël moeten worden erkend door iedereen die dat nog niet heeft gedaan.
Het is gerechtigheid voor Palestina, het is de beste garantie voor veiligheid voor Israël, en het is de eerste en fundamentele voorwaarde voor een toekomst van vrede in de regio.
En dat zijn de waarden – vrede, gerechtigheid, hoop en toekomst – die de moeite waard zijn om door deze Veiligheidsraad te worden verdedigd en ondersteund. Dit is wat Spanje doet en zal doen voor vrede, gerechtigheid en pure menselijkheid.
