Met Jezus zal geen graf de vreugde van het leven kunnen bevatten

Sebastian Samson Ferrari – Vaticaanstad

« Vrouwen gaan in het licht van de dageraad naar het graf, maar in hen dragen ze nog steeds de duisternis van de nacht. » Met deze onderscheiding begon de Heilige Vader zijn homilie tijdens de plechtige Paaswake op de heilige nacht van de Verrijzenis in de Sint-Pietersbasiliek, ten overstaan ​​van ongeveer zesduizend gelovigen. Tijdens de ceremonie doopte de bisschop van Rome acht catechumenen uit Zuid-Korea, Italië, Japan en Albanië en bediende hen ook het sacrament van het vormsel.

De paus verduidelijkte dat de visie van deze vrouwen wordt vertroebeld door de tranen van Goede Vrijdag, dat ze verlamd zijn door de pijn, opgesloten in het gevoel dat alles voorbij is en dat de gebeurtenis van Jezus al met een steen is bezegeld.

«En het is precies de steen die centraal staat in zijn gedachten. Ze vragen zich af: «Wie zal de steen wegrollen van de ingang van het graf (Mc 16.3). Wanneer ze echter op de plaats aankomen, wordt ze getroffen door de verrassende kracht van Pasen: ‘toen ze keken’, zegt de tekst, ‘zagen ze dat de steen was weggerold; Het was een hele grote steen » (Mc 16.4).

De opvolger van Petrus overwoog twee momenten die ons naar de ongekende vreugde van Pasen leiden: ten eerste vragen vrouwen zich in angst af wie zal voor ons de steen rollenna, bij het kijkenzie dat van was gelopen.

De paus verwees naar de vraag die de harten van deze door pijn gebroken vrouwen overweldigt:Wie zal voor ons de steen van het graf wegrollen? En hij legde uit dat die steen het einde vertegenwoordigt van het verhaal van Jezus, begraven in de duisternis van de dood.

«Hij, het leven dat in de wereld kwam, is gestorven; Hij, die de barmhartige liefde van de Vader openbaarde, ontving geen genade; Hij, die zondaars van het juk van veroordeling verloste, werd tot het kruis veroordeeld. De Vredevorst, die een overspelige vrouw heeft bevrijd van de gewelddadige woede van de stenen, ligt in het graf achter een grote steen. Die rots, een onoverkomelijk obstakel, was het symbool van wat de vrouwen in hun hart droegen, het einde van hun hoop. Alles was op deze plaat uiteengevallen, met het duistere mysterie van een tragische pijn die zijn dromen had verhinderd uit te komen.

De wreedheid van haat en de wreedheid van oorlog, stenen van de dood

De Heilige Vader waarschuwde dat “dit ook ons ​​kan overkomen”, aangezien “we soms het gevoel hebben dat er een grafsteen zwaar bij de ingang van ons hart is geplaatst, waardoor het leven wordt verstikt, het vertrouwen wordt uitgedoofd en ons wordt opgesloten in het graf van angsten.” , waardoor het pad naar vreugde en hoop wordt geblokkeerd. Hij beschouwde ze als ‘valkuilen van de dood’ en merkte op dat we ze onderweg tegenkomen in alle ervaringen en situaties die ons beroven van het enthousiasme en de kracht om verder te gaan, zoals ‘het lijden dat ons overvalt en bij de dood van onze dierbaren », « in de mislukkingen en angsten die ons ervan weerhouden het goede te bereiken dat we verlangen », « in alle afsluitingen die onze impulsen van vrijgevigheid tegenhouden en ons niet toestaan ​​ons open te stellen voor liefde. » Bovendien manifesteren ze zich ‘binnen de muren van egoïsme en onverschilligheid’ en ‘in al het verlangen naar vrede, gebroken door de wreedheid van haat en de wreedheid van oorlog’.

« Als we deze teleurstellingen ervaren, zo vervolgde hij, hebben we het gevoel dat veel dromen gedoemd zijn uiteen te vallen en ook wij vragen ons angstig af: wie zal voor ons de steen van het graf wegrollen? » En toch getuigen diezelfde vrouwen met duisternis in hun hart ‘van iets buitengewoons: toen ze keken, zagen ze dat de steen was weggerold; ‘Het was een heel grote steen,’ merkte Bergoglio op.

«Het is het Pasen van Christus, de kracht van God, de overwinning van het leven op de dood, de overwinning van het licht op de duisternis, de wedergeboorte van de hoop tussen het puin van de mislukking. Het is de Heer, de God van het onmogelijke, die voor altijd de steen heeft laten wegrollen en onze graven begon te openen, zodat er geen einde aan de hoop komt. Wij moeten dus ook naar Hem kijken.

Kijk naar Jezus om de duisternis te overwinnen

Franciscus adviseert om naar Jezus te kijken: «Hij daalde, nadat hij onze menselijkheid had aangenomen, af in de afgronden van de dood en doorkruiste deze met de kracht van zijn goddelijk leven, waardoor voor ieder van ons een oneindige kloof van licht werd geopend. Door de Vader opgewekt in zijn vlees, dat ook het onze is, met de kracht van de Heilige Geest, opende hij een nieuwe pagina voor de mensheid.

Vanaf dat moment vervolgde de paus: “Als we ons door Jezus laten leiden, kan geen enkele ervaring van mislukking of pijn, ongeacht hoeveel pijn het ons doet, het laatste woord hebben over de betekenis en bestemming van ons leven. Vanaf dat moment, als we ons laten grijpen door de verrezen Heer, zal geen enkele nederlaag, geen lijden, geen dood ons pad naar de volheid van het leven kunnen tegenhouden.

Laat je hart barsten van vreugde tijdens deze heilige nacht

Aan de vergadering die aanwezig was in de Vaticaanse Basiliek en aan de duizenden die de viering via de media volgden, herinnerde de Paus eraan dat “Jezus onze Pasen is, Degene die ons van de duisternis naar het licht doet gaan, die zich voor altijd bij ons heeft aangesloten en ons redt van de afgronden van zonde en dood, die ons naar de lichtgevende impuls van vergeving en eeuwig leven trekken.

Hij vroeg om naar hem te kijken, om Jezus, de God van het leven, in ons leven te verwelkomen, en hernieuwde vandaag ons ‘ja’ tegen hem en ‘geen obstakel zal ons hart kunnen verstikken, geen graf zal de vreugde van het leven kunnen bevatten. , geen enkele mislukking zal ons tot wanhoop kunnen brengen. »

«Laten we naar Hem kijken, benadrukte hij, en laten we Hem vragen dat de kracht van Zijn verrijzenis de rotsen wegneemt die onze ziel onderdrukken. Laten we naar Hem kijken, de Verrezene, en wandelen met de zekerheid dat in de donkere achtergrond van onze verwachtingen en onze dood het eeuwige leven dat Hij kwam brengen al aanwezig is.

«Zuster, broeder, laat uw hart barsten van vreugde op deze heilige nacht! Laten we samen de opstanding van Jezus zingen”, riep de paus uit, terwijl hij zijn preek afsloot met een citaat van de Franse benedictijnse monnik pater Jean-Yves Quellec, die stierf in België in 2016 en auteur van God kijkt naar het noorden in 1998:

«Zing het, verre streken, rivieren en vlakten, woestijnen en bergen […] Zing voor de Heer van het leven die opstaat uit het graf, helderder dan duizend zonnen. Mensen vernietigd door het kwaad en geslagen door onrecht, mensen zonder land, martelaarsmensen, verwijder vanavond de zangers van de wanhoop. De man van smarten zit niet langer in de gevangenis, hij heeft een bres in de muur geslagen, hij haast zich om ons te bereiken. Laat de onverwachte kreet uit de duisternis komen: hij leeft, hij is opgestaan. En jullie, broeders en zusters, klein en groot […] jij die probeert te leven, jij die het gevoel hebt dat je het niet waard bent om te zingen […] Moge een nieuwe vlam door je hart gaan, moge een nieuwe frisheid je stem binnendringen. « Het is het Pascha van de Heer, het is het feest van de levenden. »