De belangrijkste concepten en definitie van gezondheid: het vermogen van een persoon om zich aan te passen aan zijn omgeving.
De definitie van gezondheid is geformuleerd door de Wereldgezondheidsorganisatie en klinkt als volgt: “Gezondheid is niet alleen de afwezigheid van ziekte, maar een toestand van fysiek, mentaal en sociaal welzijn”.
In het algemene begrip gezondheid worden twee componenten onderscheiden: geestelijke gezondheid en lichamelijke gezondheid.
De geestelijke gezondheid van een persoon is het systeem van zijn begrip en zijn houding ten opzichte van de wereld om hem heen. Het hangt af van het vermogen om relaties met andere mensen op te bouwen, het vermogen om de situatie te analyseren, de ontwikkeling van verschillende situaties te voorspellen en, in overeenstemming hiermee, de patronen van iemands gedrag op te bouwen.
Spirituele en morele gezondheid heeft een van de fundamentele betekenissen voor de persoon, het gezin, de samenleving en de staat.
Spirituele gezondheid wordt verzekerd en bereikt door het vermogen om in harmonie te leven met zichzelf, met familieleden, vrienden en de samenleving.
Een dergelijke toestand van de spirituele sfeer van de persoon, waardoor deze de werkelijkheid kan transformeren in overeenstemming met de morele, culturele en religieuze waarden om het leven van de persoon en de wereld als geheel te behouden.
De spirituele sfeer van de persoonlijkheid is het gebied van idealen en waarden, die de oriëntaties van alle levensactiviteiten vertegenwoordigen. Deze idealen en waarden kunnen verschillend zijn in termen van morele criteria en betrekking hebben op zowel goed als kwaad.
Morele gezondheid wordt bepaald door de principes die de basis vormen voor het sociale leven van de menselijke samenleving.
Sociale gezondheid is een toestand van iemands sociale activiteit ten opzichte van de wereld, zijn vermogen om sociale verbindingen en relaties aan te gaan en te onderhouden. De kwalitatieve inhoud van deze sociale activiteit, het niveau van de constructiefheid of destructiviteit ervan, wordt bepaald door het niveau van de spirituele gezondheid van de persoon.
En hoewel het proces van verandering op het gebied van de fysieke gezondheid slechts een neerwaartse curve kent, verandert het op spiritueel gebied (sociaal en mentaal) ongelijkmatig, waarbij het meer dan eens ups en downs kent.
De algehele gezondheidstoestand blijkt dus moeilijk te bereiken en is in de loop van de tijd zeer onstabiel vanwege de variabiliteit van al deze vormen van gezondheid. De toestand van absolute gezondheid van de mens is een zeldzaam fenomeen en is eerder een ideaal dan een reëel fenomeen.
Het idee van de persoon over gezondheid is een weerspiegeling van de bestaande theoretische modellen van gezondheid in de samenleving.
Harmonisch gezondheidsmodel – gebaseerd op het begrip van gezondheid als harmonie tussen mens en wereld.
Aanpassingsmodel voor de gezondheid – vergelijkbaar met het eerste, maar met de nadruk op de mechanismen van aanpassing aan de veranderende omstandigheden van de interne en externe biosociale omgeving.
Antropocentrische model van de menselijke gezondheid – gebaseerd op het idee van het hogere (spirituele) doel van de mens en, dienovereenkomstig, de leidende rol van spirituele gezondheid onder alle componenten van dit veelzijdige fenomeen.
Er wordt erkend dat de mens onbegrensde mogelijkheden heeft voor de verbetering van zijn innerlijke vrede en, als gevolg daarvan, voor de kwalitatieve verbetering van zijn fysieke en sociale gezondheid.
Illustratie: Bewaarde fresco’s in de kerk van St. Georgi in het dorp Oreshets – spirituele wijk Belogradchik, Bulgarije.
Oorspronkelijk gepubliceerd in
