Een internationaal team van astrofysici, onder meer uit Princeton Andy goulden heeft het verst ontdekt superzwaar zwart gat ooit gevonden, met behulp van twee NASA-ruimtetelescopen: het Chandra X-ray Observatory (Chandra) en de James Webb Space Telescope (JWST).
Astrofysici combineerden gegevens van JWST en het Chandra X-ray Observatory om het groeiende zwarte gat in het midden van deze afbeelding te identificeren. Afbeelding tegoed: röntgenfoto: NASA/CXC/SAO/Ákos Bogdán et al.; Infrarood: NASA/ESA/CSA/STScI; Beeldverwerking: NASA/CXC/SAO/L. Frattare, K. Arcand
Het zwarte gat, dat naar schatting tussen de 10 en 100 miljoen keer massiever is dan onze zon, bevindt zich op 13,2 miljard lichtjaar afstand in het UHZ-1-stelsel, wat betekent dat telescopen terugkijken in de tijd, toen het universum ‘extreem jong’ was. » Goulding zei: Het is slechts ongeveer 450 miljoen jaar oud.
« Dit is een van de meest dramatische ontdekkingen die de James Webb-ruimtetelescoop heeft gedaan » en de ontdekking van het meest afgelegen groeiende superzware zwarte gat dat we kennen, zei hij. Miguel Strauss, hoogleraar en voorzitter van astrofysische wetenschappen aan Princeton, die de bevindingen met de onderzoekers besprak maar geen deel uitmaakte van het onderzoeksteam. « Eigenlijk breekt het het oude record volledig. »
Hoe de eerste zwarte gaten zich precies in de kindertijd van het heelal hebben gevormd, is een langlopend debat onder astronomen.
“Nu we eindelijk een zwart gat hebben ontdekt dat zo groot was toen het heelal nog zo jong was, leren we dat het zwarte gat erg groot moet zijn geweest toen het zich in eerste instantie vormde, waarschijnlijk als gevolg van de directe ineenstorting van een enorme gaswolk”, zegt Goulding. , een onderzoekswetenschapper bij de afdeling astrofysische wetenschappen van Princeton.
Het betekent ook dat astronomen andere vormingsmodellen kunnen uitsluiten, zoals de dood van de eerste massieve sterren, omdat ze geen zwart gat konden produceren dat groot genoeg was om UHZ-1 te verklaren, voegde hij eraan toe.
‘Het zwarte gat heeft heel weinig tijd om te groeien’, zei hij. ‘Ofwel groeide het buitengewoon snel, ofwel werd het zwarte gat simpelweg groter geboren.’
Goulding is een van de belangrijkste auteurs van de primair papier kondig het resultaat en de hoofdauteur aan van een verschillend papier in The Astrophysical Journal Letters, waarin de massa van het sterrenstelsel en zijn uitzonderlijk afstandwat van fundamenteel belang was voor het algehele resultaat.
Verschillende telescopen beschikken over verschillende instrumenten om het heelal te observeren, en het combineren van gegevens van meerdere instrumenten kan meer opleveren dan de som der delen. « We hadden Webb nodig om dit opmerkelijk verre sterrenstelsel te vinden en Chandra om zijn superzware zwarte gat te vinden », zegt Ákos Bogdán van het Harvard & Smithsonian Center for Astrophysics in het persbericht. Bogdan is de eerste auteur van het artikel Nature Astronomy.
Geschreven door Liz Fuller-Wright
Fontein: Princeton Universiteit
!function(f,b,e,v,n,t,s){if(f.fbq)return;n=f.fbq=function(){n.callMethod?
n.callMethod.apply(n,argumenten):n.queue.push(argumenten)};if(!f._fbq)f._fbq=n;
n.push=n;n.loaded=!0;n.version=’2.0′;n.queue=[];t=b.createElement(e);t.async=!0;
t.src=v;s=b.getElementsByTagName(e)[0];s.parentNode.insertBefore(t,s)}(venster,
document,’script’,’https://connect.facebook.net/en_US/fbevents.js’);
fbq(‘init’, ‘1254095111342376’);
fbq(‘track’, ‘Paginaweergave’);
