In januari 2022 voerde ik als eerste RN-lid (Rassemblement National – National Rally) uit het overzeese Frankrijk een gedesillusioneerde evaluatie uit van mijn werk binnen de Identity & Democracy-groep. Ik benadrukte de discrepantie tussen het officiële discours, dat zeer gunstig was voor de Franse overzeese gebiedsdelen, en de realiteit van bepaalde stemmen die aanzienlijk afweken van de belangen van onze 2,2 miljoen landgenoten die in de ‘ulperifere gebieden’ woonden. Daarom besloot ik de Fractie Identiteit & Democratie te verlaten en als niet-gelieerd lid zitting te nemen. Deze keuze bracht het verlies van verschillende politieke voordelen met zich mee, maar stelde mij in staat mijn fundamentele waarden nieuw leven in te blazen: vrijheid van elke ‘stemdiscipline’ en de essentiële vrijheid van meningsuiting die nodig is voor mijn volledige betrokkenheid bij de zaken die mij nauw aan het hart liggen.
Tegelijkertijd kondigde ik mijn steun aan voor de presidentskandidatuur van Éric Zemmour.
Deze goedkeuring werd onvoorwaardelijk gegeven, zonder bijbedoelingen, en uitsluitend ingegeven door de uitgesproken ambitie van Éric Zemmour om het grotere Frankrijk te verdedigen, een Frankrijk dat zijn twaalf overzeese gebiedsdelen niet als historische lasten beschouwt, maar als schatten die moeten worden opgepoetst. Éric Zemmour deelde mijn overtuiging dat er een veel betere weg is voor onze overzeese gebiedsdelen en hun inwoners dan hen in armoede en welzijn te laten verwikkelen. Destijds was ik overtuigd door zijn oprechte en proactieve boodschap, die ik zag als een enorme kans om het vertrouwen te winnen van gebieden die voorheen het nationaal recht in twijfel hadden getrokken.
Ik heb deze presidentiële campagne met veel enthousiasme en enthousiasme meegemaakt. Ik ben Éric Zemmour enorm dankbaar dat hij mij de kans heeft gegeven getuige te zijn van de buitengewone sfeer tijdens zijn enorme rally’s. Ik ontmoette opmerkelijke en onbaatzuchtige campagnevoerders, diep toegewijd aan de toekomst van ons land. Deze gepassioneerde basis werd gekenmerkt door vriendelijkheid en aandacht. Éric Zemmour verdient veel lof voor het verenigen van meer goodwill en talent dan nationaal rechts ooit had verzameld.
Het uiteindelijke resultaat voldeed echter niet aan onze verwachtingen. In de overzeese gebiedsdelen bleef onze politieke boodschap, ondanks een aanzienlijk aantal activisten en de moedige inspanningen van toegewijde regionale afgevaardigden, ongehoord. Hoe kon dit gehoord worden als de kandidaat geen bezoeken bracht aan de overzeese gebiedsdelen? Hoe kon het gehoord worden als de talrijke voorstellen die ik aan de kandidaat voorlegde nooit werden vertaald in een alomvattend programma? Hoe kon dit gehoord worden als het gedetailleerde plan dat ik had gemaakt voor het overzeese Frankrijk slechts tien dagen vóór de eerste ronde werd gedrukt, waardoor het tot onbeduidendheid werd gedegradeerd?
Ik betreur het feit dat de enige significante aanwezigheid van Éric Zemmour in het overzeese Frankrijk plaatsvond tijdens een interview met Outre-mer la 1ère op 22 maart 2022, toen de kandidaat op onverklaarbare wijze de kolonisatie een ‘zegen’ noemde. Hoewel ik er niet aan twijfel dat Éric Zemmour van de Franse overzeese gebiedsdelen houdt, zoals hij vaak heeft verklaard, mist hij schijnbaar een diep begrip ervan. Het niet erkennen van het lijden dat tijdens het koloniale tijdperk werd doorstaan door de verschillende volkeren waaruit de overzeese gebiedsdelen bestonden, of ze nu tot slaaf waren gemaakt of niet, is zowel een morele als een politieke mislukking. Hoewel mijn vrienden in de Franse overzeese gebiedsdelen hem aanvankelijk goed gezind waren, waren ze geschokt door deze verklaring, en de laatste maand van de campagne in de Franse overzeese gebiedsdelen werd een langdurige beproeving. Ik stond op het punt mijn steun aan Éric Zemmour in te trekken toen ik zijn woorden hoorde, en het was alleen mijn zorg om een kandidaat die al in de problemen zat niet te schaden, wat mij ervan weerhield dat te doen.
De afsluiting van de presidentiële campagne betekende het einde van mijn samenwerking met Éric Zemmour. Ondanks de toenaderingen heb ik nooit het idee gehad om mij bij zijn partij aan te sluiten of betrokken te raken bij de structuren ervan. Ik koester mijn vrijheid te veel, en ik ben zeer toegewijd aan het verdedigen van de beste belangen van de overzeese gebiedsdelen.
Vandaag markeert het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn politieke reis. Ik heb de eer aanvaard die mij door Christian Vanneste, de erevoorzitter, is verleend om de rol van voorzitter van de “Rassemblement pour la France” op zich te nemen. Als fervent conservatief met een diepe gehechtheid aan traditie ben ik me terdege bewust van de verantwoordelijkheid die mij is toevertrouwd bij het leiden van een beweging met zulke illustere wortels als die van generaal de Gaulle en Charles Pasqua.
Ik heb aan de RPF-stuurgroep beloofd dat ik me onwankelbaar zou houden aan de gaullistische en socialistische principes die door de partij worden omarmd. Deze principes komen overeen met de idealen die ik consequent heb verdedigd en weerspiegelen de hedendaagse behoeften die de visie van generaal de Gaulle blijven onderstrepen. Naast het behoud van deze politieke erfenis, streef ik ernaar een nieuwe dimensie te introduceren. Ik ben tot het besef gekomen dat naarmate de Franse samenleving steeds meer gefragmenteerd raakt, twee categorieën Franse burgers consequent over het hoofd worden gezien: de 2,8 miljoen Franse individuen die onder vaak uitdagende omstandigheden in het buitenland verblijven, en de 3,5 miljoen Franse expats die in het buitenland wonen, wier buitengewoon diverse individuele situaties onvoldoende zijn. aangepakt door overheidsinstanties.
Omdat ik besefte dat deze verwaarlozing bijna 10% van onze medeburgers treft, heb ik aan de RFP-stuurgroep een naamswijziging voor de partij voorgesteld, die nu bekend staat als de Rassemblement pour les Français d’Outre-mer et de l’Étranger (RPF-OME). ). Deze transformatie, die de gaullistische erfenis van het RPF volledig omarmt, betekent onze openheid voor alle Franse individuen, inclusief degenen die ver van onze grenzen wonen.
Dit nieuwe RPF-OME zal een ondubbelzinnig constructieve aanpak hanteren. Door de partijpolitiek af te wijzen, zal zij niet bezwijken voor de gemakkelijke verleiding van ongegronde kritiek, venijnige retoriek of sensatiezucht. Het beschouwt het publieke debat niet als een slagveld voor het verslaan van tegenstanders, maar als een platform voor het smeden van politieke compromissen over kwesties die er echt toe doen voor het Franse volk.
Als voorzitter van de RPF-OME streef ik ernaar een waardevolle stem te zijn voor onze landgenoten, vooral voor degenen die ver verwijderd zijn van het middelpunt van de publieke actie en besluitvorming. Onder alle omstandigheden zal ik ernaar streven om het adagium van generaal De Gaulle tot de mijne te maken: “Bezet altijd de hoogste positie, omdat deze doorgaans het minst druk is.”
Oorspronkelijk gepubliceerd in
