Montserrat Xilotl, regionaal technisch adviseur voor aanpassing aan de klimaatverandering bij het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP), legt uit waarom.
Montserrat Xilotl, regionaal technisch adviseur voor aanpassing aan de klimaatverandering van het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP).
“Bossen zijn de waterfilters en opslagsystemen van de natuur. Als er regen valt, vangen bomen en vegetatie het op en absorberen het, waardoor het in de grond kan sijpelen, de aquifers aanvult, drinkwater levert aan gemeenschappen en de landbouw ondersteunt.
Bossen helpen ook bij het reguleren van de waterstroom in rivieren en beken. De wortels van bomen en planten houden de grond bij elkaar, voorkomen erosie en zorgen ervoor dat het water gestaag stroomt, waardoor het risico op overstromingen en droogtes wordt verminderd.
Helaas heeft Honduras in de loop der jaren te kampen gehad met een opmerkelijk verlies aan bosbedekking, waarbij de hoge niveaus van ontbossing grotendeels het gevolg zijn van niet-duurzame landbouw en illegale houtkap, beide voortkomend uit armoede. Daarnaast hebben klimaatgerelateerde gevaren zoals bosbranden, plagen en ziekten ook enorme schade aangericht. Er wordt geschat dat het land tussen 1990 en 2020 negen procent van zijn bosareaal heeft verloren.
Honduras erkent de daarmee samenhangende bedreigingen die zij vormen voor mensen, ecosystemen en de economie en heeft nauwlettend gekeken naar op de natuur gebaseerde oplossingen, met een sterke nadruk op sociale inclusie.
Eerder dit jaar vloog ik naar Tegucigalpa om iemands werk te zien, gefinancierd door het mondiale Adaptatiefonds en uitgevoerd door het Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieu (SERNA) met steun van UNDP, in de centrale boscorridor van het land.
Wat ik zag was inspirerend. Jongeren en vrouwen lopen voorop met innovatie en enthousiasme, brengen lokale trots en laten zien hoe lokale kennis de beste weg vooruit biedt, niet alleen bij de aanpassing aan de klimaatverandering maar ook bij de zorg voor de natuurlijke hulpbronnen van hun land.
Jonge wetenschappers zijn de sleutel tot het monitoren en beschermen van drinkwater in Honduras.
Ik ontmoette deze jonge onderzoekers in een laboratorium aan de Nationale Autonome Universiteit van Honduras, dat van cruciaal belang is voor het begrijpen en oplossen van de watercrisis van het land.
Door de studie van de waterecologie integreerden ze verschillende praktijken om de bronnen en kwaliteit van water binnen de centrale boscorridor beter te monitoren.
Onderzoekers van de Nationale Autonome Universiteit van Honduras werken aan innovatieve klimaatinformatie en watermodellering.
Het laboratorium waarin we ons bevonden was ongeveer tien jaar eerder tot stand gekomen, via een eerste samenwerking tussen het ministerie en de universiteit, met steun van het Adaptatiefonds en de UNDP.
In plaats van betaling te accepteren, vroeg de universiteit om wetenschappelijke apparatuur om het water dat de stad binnenstroomt te analyseren. Er werd een afdeling opgericht die zich bezighield met onderzoek naar de waterecologie en een permanent laboratorium dat de samenhang tussen water, microbiologie, klimatologie en natuurkunde analyseerde.
Het laboratorium heeft innovatieve klimaatinformatie en watermodellen geproduceerd. Het vertegenwoordigt een enorme sprong voorwaarts en levert de fundamentele wetenschap om de crisis aan te pakken.
Ik ontmoette groepen vrouwelijke producenten die hun eigen voedingsrijke biomeststoffen ontwikkelden, gemaakt van lokale planten, paddenstoelen en fruit, om op lokale markten te verkopen. Ik sprak met een jonge vrouw die leiding gaf aan de gemeentelijke brandweer om haar bossen te beschermen tegen het toenemende aantal branden. Ze vertelde over de waarde van het bos voor haar gemeenschap en dat ze er trots op was dat ze had voorkomen dat verschillende bosbranden escaleerden. Trots vertelde ze hoe het project haar had geleerd hoe ze het bos tijdens het brandseizoen moest voorbereiden, welke protocollen ze moest volgen tijdens een brand en hoe ze met andere vrouwen in nabijgelegen gemeenschappen communiceerde over vroege detectie.
Veelbelovend is dat de universiteit subsidies heeft gekregen om haar werk voort te zetten, onder meer van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA). Het heeft ons, via het nieuwe Adaptation Fund-project, ook in staat gesteld ambitieuzere hydrologische analyses uit te voeren om de waterbronnen langs de boscorridor beter te identificeren, terwijl we rekening houden met de groeiende vraag en de klimaatverandering.
Toen ik aan boord van mijn vlucht terug naar Mexico stapte, besefte ik dat dit is hoe transformationele verandering eruit ziet: het is jong, divers en proactief. Ik kon begrijpen waarom de klimaatdoelstellingen van landen, bekend als nationaal bepaalde bijdragen of NDC’s, waarbij jongeren, vrouwen en diverse bevolkingsgroepen betrokken zijn, vaak ambitieuzer zijn dan de doelstellingen waarbij dat niet het geval is.
In de strijd voor een welvarende, klimaatbestendige toekomst is het duidelijk dat de natuur en de jeugd onze krachtigste troeven zijn.
We moeten het potentieel van beide koesteren.”
SDG 15: DUURZAAM GEBRUIK VAN ECOSYSTEMEN TEGEN 2030
SDG 15
- Bestrijd woestijnvorming en herstel aangetaste gronden en bodems
- Zorgen voor het behoud van bergecosystemen om hun vermogen om essentiële voordelen voor duurzame ontwikkeling te bieden te verbeteren.
- Bevorder eerlijke en rechtvaardige participatie en toegang tot voordelen die verband houden met het gebruik van genetische hulpbronnen.
- Maak een einde aan de stroperij van en de handel in beschermde soorten en pak de vraag en het aanbod van illegale producten van wilde dieren aan.
- Mobiliseer en verhoog de financiële middelen om de biodiversiteit en ecosystemen te behouden en duurzaam te gebruiken en duurzaam bosbeheer te financieren.
De toenemende bosverliezen, landdegradatie en het uitsterven van soorten vormen een ernstige bedreiging voor de planeet en de mensen.
