Rapporteer aan de VN Veiligheidsraad In New York drong Geir Pedersen er bij de politieke leiders en de internationale gemeenschap op aan om nu in actie te komen om “de afglijding in Syrië te stoppen”, nu het lijden en het gevoel van hopeloosheid onder de bevolking toenemen.
Geef hoop
“We kunnen de status quo niet zomaar accepteren, omdat het van kwaad tot erger zal gaan, het uit elkaar kan vallen en dit zal tot nieuwe uitdagingen leiden”, waarschuwde hij. “We hebben het politieke proces nodig om resultaten op het terrein te produceren en hoop te genereren.”
Pedersen zei dat de patstelling kan worden toegeschreven aan verschillende factoren, waaronder “lacunes in de politieke wil, de afstand tussen de substantiële standpunten van de partijen, diep wantrouwen en het uitdagende internationale klimaat.”
Vooruitgaan zal een “verandering van mentaliteit” vereisen, zei hij, aangezien “Syrische partijen en alle belangrijke internationale actoren betrokkenheid op een meer fundamentele manier moeten beschouwen.”
‘Recept voor een ramp’
De speciale gezant zei dat de weg voorwaarts “het opbouwen van echt vertrouwen zou zijn door middel van wederzijdse maatregelen” om de problemen op het gebied van bescherming en levensonderhoud aan te pakken.
Het stapsgewijze proces zou ook resulteren in een geleidelijke verdieping van een door Syrië geleide en eigen constitutionele dialoog en een grotere betrokkenheid bij het maatschappelijk middenveld.
“Als dit pad niet wordt gevolgd, is het alternatief geen sombere status quo, maar wel beheersbaar. Het is geen wonderbaarlijke verandering ten goede vanuit het perspectief van deze of gene Syrische partij”, waarschuwde hij.
“Het is eerder een toekomst van achteruitgang op humanitair, veiligheids- en institutioneel vlak, met belangrijke gevolgen voor iedereen. “Dat is een recept voor een ramp voor het Syrische volk en de regio.”
De levering van essentiële hulp wordt hervat
De politieke impasse speelt zich af tegen een achtergrond van aanhoudend geweld, economische achteruitgang en duizelingwekkende humanitaire behoeften.
Bovendien vormt de escalatie van de vijandelijkheden in het noorden enkele van de ernstigste bedreigingen voor de relatieve rust die sinds 2020 heerst.
Edem Wosornu, hoge functionaris bij de humanitaire organisatie van de VN, OCHAmerkte een positieve ontwikkeling op: de hervatting van de hulpleveringen aan het noordwesten van Syrië vorige week vanuit Türkiye via de grensovergang Bab al-Hawa.
Bab al-Hawa werd in juli gesloten nadat de Veiligheidsraad er niet in slaagde overeenstemming te bereiken over twee concurrerende resoluties die de belangrijkste hulpcorridor zouden hebben vernieuwd.
Mevrouw Wosornu meldde dat er in totaal al 65 vrachtwagens zijn overgestoken met gezondheids- en voedingsartikelen en andere essentiële hulpgoederen voor meer dan twee miljoen mensen.
« We verwachten dat er de komende dagen en weken nog veel meer vrachtwagens naar het noordwesten zullen rijden », voegde hij eraan toe.
Gezinnen lijden honger
Ondertussen zijn tienduizenden mensen tijdelijk ontheemd geraakt door hernieuwde vijandelijkheden in Noord-Syrië. Velen slapen buiten omdat de kampen overvol zijn. Er werden ook burgerslachtoffers gemeld, waaronder vrouwen en kinderen.
Bovendien kwamen eind vorige maand 23 mensen om het leven en raakten nog veel meer mensen gewond bij gevechten in het noordoosten. Tienduizenden raakten ontheemd, terwijl degenen die achterbleven leden onder tekorten aan voedsel en medicijnen.
Wosornu zei dat gezinnen in heel Syrië het moeilijk hebben te midden van een zich verdiepende economische crisis, en omdat de prijs van voedsel en andere essentiële zaken bijna is verdubbeld.
pijnlijke beslissingen
De situatie ontvouwt zich te midden van een scherpe daling van de beschikbare middelen voor de humanitaire respons, aangezien het Syria Humanitarian Response Plan 2023 nog steeds voor minder dan 30 procent gefinancierd is.
Als gevolg hiervan worden veel humanitaire organisaties gedwongen pijnlijke beslissingen te nemen, zei hij, zoals het snijden in de voedselhulp, het halveren van de rantsoenen en het snijden of inkrimpen van essentiële programma’s.
