We delen een fabel, geschreven door zuster Lucía Galiccio, die verschillende problemen blootlegt waarmee de inheemse volkeren van Latijns-Amerika worden geconfronteerd. Een van de anekdotes is het gebruik van natuurlijke remedies om Covid te genezen.
Licht van leven
Dit is het verhaal van Kleine Boom.
Little Tree is de naam van een indiaan die gespecialiseerd is in het roeien door alle hoeken en gaten van de Amazone. Toen hij heel klein was, gleed hij van de rug van zijn moeder af en viel in de rivier. In haar shock liet ze alle stukken brandhout vallen die ze in haar handen had, en ontdekte meteen dat de stroming van de stroom onverbiddelijk was. Toen riep hij met een lieve en krachtige stem naar zijn zoon: houd je stevig vast aan de stam en roei mijn kind! Roei met je handen zonder te stoppen, stop niet, want ik ga je ophalen aan de andere oever! En zo was het: Little Tree overleefde de waterstroom en werd vervolgens een ervaren roeier.
Toen degenen uit de eerste wereld de rijkdommen van de jungle kwamen zoeken, huurden ze hem in om de Mamoré-rivier te verkennen, die bekend staat om zijn cacheholes die de navigatie bemoeilijken.
De rivier
Kleine Boom was verbijsterd, want als hij weigerde hen te helpen, riskeerde hij een goede bron van inkomsten te verliezen; maar als hij met hen zou samenwerken, wist hij dat ze hun broederbomen en de hele natuur zouden schaden. Wat een pijn voelde zijn hart! Maar plotseling kwam die boodschap van zijn moeder in zijn geheugen naar boven: roeien zonder te stoppen…
Dus toen de extractivisten aan land kwamen; Hij begon op een boomstam te roeien, zodat ze niet zouden beseffen dat hij hen aan hun lot overliet. Hij bedekte zichzelf met takken zodat hij niet ontdekt zou worden en bleef gecamoufleerd tussen het gebladerte. Hij viel uitgeput in slaap door vermoeidheid; en toen de stralen van de ochtendzon zijn gezicht streelden, stond hij op en ging naar het dichtstbijzijnde dorp.
Van een afstand zag hij de hutten, maar naarmate hij dichterbij kwam, begon hij gejammer te horen. Het waren zijn gemeenschapsbroeders die werden aangevallen door COVID. Een zwakke stem, maar tegelijkertijd vastberaden en vastberaden, werd in de verte gehoord, het was de belangrijkste Eagle Eyes; Hij kwam moeizaam met zijn verzwakte benen slepen en zei: Ga weg broer, ga terug, kom niet dichterbij. De pest heeft hier bereikt. De tijd is gekomen om onze voorouders te ontmoeten… Maar Kleine Boom bleef geïmmobiliseerd; Hij herinnerde zich opnieuw de woorden van zijn May (moeder): rij zonder te stoppen…
Toen rende hij weg, op zoek naar de sjamaan. Hij wist heel goed waar hij woonde, nou ja, hij kende de plek verborgen tussen de lommerrijke bomen van de Pequiá piqui. Hij rende, weerstand biedend aan de doornen op de weg, baande zich een weg met zijn armen door het riet, het kon hem niet schelen of hij in de modder zonk… van tijd tot tijd vroeg hij moeder aarde om toestemming om er doorheen te haasten, aangezien het een geval was van leven of dood.; en van binnen bad hij tot de schepper God en zei:
De dieren in de jungle toonden solidariteit met hem door verder te gaan op het pad. De zonnestralen verlichtten zijn pad, de snelle zuidenwind verfrist zijn door de zomer verweerde gezicht. Bijna zonder te beseffen hoeveel tijd er was verstreken, arriveerde hij bij het huis van de sjamaan, vertelde hem heftig wat er in het dorp was gebeurd en smeekte hem hen te genezen met zijn kruiden. Zo was het. De sjamaan bracht onder meer guavebladeren, eucalyptus, citroen, boldo, alligatorolie en honing mee om het virus te bestrijden.
Met de tedere zorg van Little Tree en de trouwe genezer, die volhardde in de behandeling van natuurlijke medicijnen, slaagde iedereen erin te genezen. Beetje bij beetje herwonnen ze hun oorspronkelijke kracht; Hun rug deed geen pijn meer, het vuur van de koorts brandde niet meer, hun kracht begon van binnenuit weer naar boven te komen, hun kelen konden nu zingen en de Schepper prijzen samen met de vogels van de lucht. De vrouwen begonnen hun heerlijke maaltijden, chicha’s en mocochinchi, te maken om te drinken en de aangename smaken en aroma’s van Moeder Natuur te proeven.
Gemeenschap
En… wil je weten wat er is gebeurd met de extractivisten die Tree Small achterliet op die tocht door de Mamoré, ze zijn verdwaald in de jungle en zijn voedsel geworden voor de gieren. En dus; Moeder Natuur keerde terug naar haar oorsprong en herstelde de harmonie van het Goede Leven, waardoor iedereen goed kan leven, zonder onderscheid of exclusiviteit, volgens de behoeften van een ieder. Omdat alles met elkaar verbonden is.
Een zijrivier van de Mamoré-rivier
Little Tree vervolgde zijn missie als ‘roeier’ en blijft roeien door de zee van leven en geschiedenis. Soms voelt je hart dat degenen van de ‘avant-garde’ willen dat mensen hun verleden vergeten, nou ja, ze zeggen: ‘leef je moment en niets meer’, ‘kijk naar de geschiedenis voordat deze wordt uitgewist’, ‘lees voordat deze verdwijnt’ ”. ”…maar diep in zijn dankbare herinnering is hij er zeker van dat de geschiedenis als de wortel van een boom is, degene die de integrale groei van een schepsel in stand houdt en stevigheid geeft.
In deze post-pandemische tijd blijft Kleine Boom de lieve en krachtige stem van zijn moeder horen weergalmen: blijf roeien!
