Het gebruik van antidepressiva blijft stijgen in een wereld die gemakkelijker lijkt te zijn met de pil dan met het vinden en oplossen van het echte probleem.
In 2004 voerde het Geneesmiddelenbureau een onderzoek uit waarin het duidelijk maakte dat de consumptie van antidepressiva in de wereld was verdrievoudigd. Destijds hadden we nog steeds te maken met een mondiale recessie, die werd verergerd door de pandemie die de Wereldgezondheidsorganisatie uit haar mouw trok en die ons allemaal, zo leek het, in een geestelijk gezondheidsprobleem stortte dat alleen maar lijkt te zijn naar buiten kunnen komen met permanente medicatie.
Antidepressiva, gemakkelijk op recept verkrijgbaar
Om bij Spanje te blijven en de gegevens te vergelijken: in 1994 werden in ons land 7.285.182 containers antidepressiva verkocht, in 1999 (vijf jaar later) 14.555.311 en in 2003 21.238.858 containers. Als we dit vermenigvuldigen met het aantal pillen in elke verpakking, zijn er zonder al te veel controle honderden miljoenen pillen op de nationale markt in omloop gebracht.
In het jaar 2021, toen we allemaal geestesziek worden, zijn er ruim 50 miljoen pakjes in omloop gebracht.
Voor José Luis Quintana, huisarts, “het probleem is dat er waarschijnlijk sprake is van misbruik van antidepressiva.” Een andere van de meest voorgeschreven medicijnen zijn anxiolytica, die worden toegediend door de sociale zekerheid zonder ons overtuigend te waarschuwen voor de mogelijke risico’s. In veel gevallen krijgen we zelfs beide medicijnen toegediend zonder dat we de mogelijkheden hebben beoordeeld bijwerkingen. Tegenwoordig is het duidelijk dat ons cognitieve systeem wordt aangetast en dat vooral bij mensen van een bepaalde leeftijd de motorische functies zelfs aangetast kunnen worden.
Het is geen verrassing dat al in 2004 juli bobsProfessor in de psychiatrie aan de Universiteit van Oviedo bevestigt met genoegen dat “de grotere mate van voortdurende training van gezondheidspersoneel heeft bijgedragen aan de vroege identificatie van psychische stoornissen en zelfs aan een beter beheer van psychotrope medicijnen”.
Tegenwoordig laat je je baard groeien, verknoeit je je haar en ga je met een sombere blik naar de huisarts, drink je koffie om je bloeddruk op peil te houden en vertel je hem een negatief verhaal over je leven, wat niet helpt. moeten zijn. wees waar, en automatisch zul je dat ook zijn. de diagnose depressie krijgen, waarvoor u een interessant pakket wordt voorgeschreven waarvan u de instructies niet mag lezen. Misschien omdat onder de negatieve effecten zeer waarschijnlijk wordt gesteld dat het product tot depressie kan leiden. De wijting die in zijn staart bijt, betekent dat je in de contra-indicaties van de pillen die tegen depressie worden gegeven, merkt dat je dezelfde psychische aandoening hebt waar je zogenaamd tegen zou willen vechten.
Een paar dagen geleden, Alejandro Sanzeen wereldwijde muziekster, schreef het volgende op Twitter, wat wereldwijd alarmbellen deed afgaan:
Ik voel me niet lekker. Ik weet niet of dit helpt, maar ik wil het wel zeggen. Ik ben verdrietig en moe. Voor het geval iemand anders denkt dat er op een zomeravond altijd een zeebriesje of vuurwerk moet zijn. Ik werk eraan… Ik kom op het podium…,
Er werd over geestelijke gezondheid gesproken in het nieuws en in talkshows, en het vulde de pagina’s van kranten en radioprogramma’s over dit onderwerp. Ik ben ook moe en er zijn dagen dat ik de zeebries niet voel, noch de kwallen, noch de zeemeerminnen, wat dan?
Verdrietig zijn is genoeg geworden om medicijnen te krijgen (antidepressiva)
De farmaceutische industrie heeft er flink op vooruitgegaan als we een normale gemoedstoestand – niet elke dag is hetzelfde – verwarren met depressie of psychische aandoeningen. Ramón Sánchez Ocaña, een van de bekendste wetenschapsjournalisten van rond de eeuwwisseling, schreef in zijn boek El Universo de las drogas, uitgegeven door Planeta:
Antidepressiva zijn, zoals de naam al doet vermoeden, middelen die bedoeld zijn om depressies te bestrijden. Normaal gesproken worden de ongewenste effecten ervan geassocieerd met slaperigheid, langzame reflexen, verlies van aandacht, de neiging om aan te komen… Het probleem is dat ze kunnen worden misbruikt om een situatie van droefheid tegen te gaan, of, zoals onlangs is gesuggereerd, om te gaan met een moeilijke situatie. Sommige antidepressiva staan bekend als ‘de verlegen pil’. In de huidige gemedicaliseerde samenleving bestaat het risico dat je denkt dat je altijd op de juiste toon moet zijn en dat je, als dat niet het geval is, je toevlucht kunt nemen tot de chemische hulp van een medicijn.’
Antidepressiva, geweld en moord
Was Sánchez Ocana die het bovenstaande in 2004 schreef. Een jaar eerder, eind augustus 2003, had in Spanje de luitenant-kolonel en psycholoog Rafael Gil de la Haza56 jaar oud, die werkte op de psychiatrische afdeling van het militaire ziekenhuis San Carlos de Cádiz, doodde zijn 12-jarige dochterAna Gil Cordero, met een schot en dan nog een om zelfmoord te plegen. Het enige wat iedereen wilde zeggen was “wat er door zijn hoofd zou gaan”.
Maar terwijl ik dat was onder invloed van een psychotrope behandeling, waren het er allemaal over eens dat hij al een aantal dagen zwijgzaam was, in zichzelf teruggetrokken en dat hij overdreven van zijn dochter hield. Waarom faalden alle instrumenten waarover hij beschikte? Niets, zelfs de psychiatrie niet, is onfeilbaar. Sterker nog, ik zou durven zeggen dat het nauwelijks onfeilbaar is.
Een paar dagen voordat de luitenant-kolonel en psycholoog zijn dochter vermoordde, arresteerde de Guardia Civil in Madrid een vrouw die, volgens persbureau EFE: …haar baby van één maand had vermoord in haar huis in Las Rozas (Madrid) . , en dat ze naar een ziekenhuis moest worden gebracht voor behandeling voor de psychiatrische stoornis waaraan ze lijdt.
De reguliere media zijn tot zwijgen gebracht
Een van de problemen die ik mis in dit soort nieuws is dat er nooit een manier is om duidelijk te weten welk type psychotrope drugs je gebruikt en of er een verband bestaat tussen je consumptie en de moorddadige ideeën die bepaalde tragische gebeurtenissen veroorzaken.
Sta mij toe, ter afsluiting, in deze kleine benadering van de wereld van antidepressiva en hun gevolgen te herhalen wat Jose CarrionHoogleraar Evolutionaire Biologie aan de Universiteit van Murcia (UMU), schreef in november 2017 in de krant La Verdad, in een magistrale column getiteld “Depressie als intelligent alarm”:
Antidepressiva, waarvan het gebruik is gebaseerd op het idee van veranderde neurochemie van de hersenen, bevorderen psychiatrische interventies, hoewel de wetenschap haar zwakheden heeft aangetoond. Er zijn maar weinig mensen die melden dat ze genezen zijn met antidepressiva, waarvan ik aanneem dat ze hun goedheid niet wegnemen in zeldzame, levensbedreigende omstandigheden. Maar het komt voor dat veel mensen afhankelijk worden en in sommige gevallen onaangename bijwerkingen krijgen, zelfs ernstige ziekten. Een enkele dosis antidepressiva kan de architectuur van de hersenen bijna drie uur lang veranderen, waardoor verstoringen in ons leger van neurotransmitters ontstaan en een fysiologische cascade ontstaat die alles overspoelt. Niets van veel belang voor de farmaceutische bedrijven, die met hun duizenden aangestelde lobbyisten meer dan 70% van de onderzoeken van de FDA financieren en de controle over inkoop, verkoop, onderzoek, publicaties en media overnemen..
En last but not least: filmmaker Roberto Manciero, die met vijf Emmy Awards van de Academie van Kunsten, Wetenschappen en Televisie besloot te onthullen in een documentaire getiteld Prescription: Suicide? de ervaringen van zes kinderen tussen de 9 en 16 jaar “die, na het nemen van antidepressiva, zelfmoord probeerden te plegen”. Een werkelijk verbazingwekkende documentaire, die in 1998 in première ging in de Verenigde Staten, het land dat samen met Spanje de meeste van dit soort pillen consumeert, laat de kijker niet onverschillig.
Bibliografie:
Geneesmiddelengegevens: de consumptie van antidepressiva groeit met 40% (rtve.es)
DSalud nr. 88 (1998)
ABC 27-12-2004 (Vereniging)
De mening van Murcia 27-08-2013 (Evenementen)
De wereld 01/09/2013 (kroniek)
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
