Afgelopen april werden ruim honderd lichamen gevonden in het Shakahola-woud in het zuiden van Kenia, een andere vorm van religieus terrorisme. Uit politieonderzoek bleek dat ze waren gestorven door vasten “om Jezus Christus te zien”.
De arrestatie van Paul Mackenzie Nthenge heeft een gruwelijke manipulatie van een vermeende religieuze leider in het hart van Afrika.
Japhet Koome, de Keniaanse inspecteur-generaal van de politie, die de omvang van het incident besefte en ter plaatse reisde, vertelde verslaggevers onder meer:
Wij veroordelen met klem elke vorm van religieuze organisatie die extremistische overtuigingen promoot en buiten de grenzen van de wet opereert, waardoor de veiligheid en het welzijn van Kenianen in gevaar komt.
En hoewel de politie zegt dat ze niet zullen rusten voordat alle verantwoordelijken voor het gerecht zijn gebracht, zal een dergelijke daad vrijwel altijd, als de topleider is gearresteerd, zoals in dit geval, met zijn straf waarschijnlijk de krantenkoppen halen, zelfs als de aanklachten zijn terrorisme en genocide.
Paul Mackenzihe, de leider van de sekte, wiens breedsprakigheid heeft geleid tot de massale dood van zijn volgelingen, vertelde de autoriteiten toen hij werd gearresteerd dat als ze door zouden gaan met de opgravingen in het bos, ze meer dan 1.000 mensen zouden vinden die naar… Jezus ».
Het is mogelijk het grootste sektarische bloedbad in de geschiedenis en een van de terroristische daden van onorthodoxe overtuigingen die we tot nu toe kennen. Een van de grootste zorgen die aan de gebeurtenis ten grondslag liggen, is echter ongetwijfeld het gebrek aan internationale berichtgeving over het nieuws.
Er zijn geen beelden geweest die het nieuws hebben geopend of debatten over de extreme religieuze manipulatie waaraan miljoenen mensen zouden kunnen worden onderworpen.
Het Westen, beschermd door zijn onfeilbare democratieën, lijkt al deze mensen die in gruwelijk gemanipuleerde, bijna vergeten delen van de wereld leven, te verwaarlozen.
De mensenrechten van degenen die tot religieuze zelfmoord worden aangezet lijken geen plaats te hebben in ons dagelijks leven, en alleen wanneer herkenbare elementen van onze samenleving worden aangevallen, komen we in opstand met een beroep op universele menselijke gerechtigheid en bestraffing.
In september 1997 blies een Hamas-terrorist met explosieven aan zijn lichaam zichzelf op in het Ben Yehuda-winkelcentrum in Jeruzalem. Deze daad werd besproken in nieuwsberichten over de hele wereld en een van de meest opvallende beelden was ongetwijfeld een McDonald’s-restaurant waarvan de deur bij de explosie werd weggeblazen.
Iedereen zou dus in gevaar kunnen komen als deze emblematische instellingen zouden worden aangevallen. Over de hele wereld werd de veiligheid aangescherpt, ook in de Verenigde Staten en Europa. De racistische schietpartijen in Californië en Illinois in 1999 deden de Amerikanen ook beseffen dat religieuze terreur dichterbij was dan ze dachten.
Het religieuze totalitarisme zelf, dat er aan de andere kant voor zorgt dat er over de hele wereld bommen worden gegooid tegen klinieken die zwangerschapsafbreking bevorderen, de bombardementen op de Olympische Spelen in Atlanta of de vernietiging van militaire woningen voor Amerikaanse soldaten in Dhahran, Saoedi-Arabië in 1996 zijn de verwoesting van een federaal gebouw in Oklahoma City, de explosie van de Twin Towers, de aanslagen op de satirische krant Charlie Hebdo in Parijs, of de ondergrondse bomaanslagen in Madrid, enkele van de nieuwsverhalen die hun weg hebben gevonden naar de media. media in de wereld, misschien omdat ondanks het oneindig kleinere aantal doden, behalve in het geval van de Twin Towers, deze aanvallen in het Westen plaatsvonden of werden uitgevoerd tegen westerse militaire structuren in de rest van de wereld.
De link tussen terreur en god was al aanwezig, ondersteund door gewetenloze media, toen het einde van de 20e eeuw naderde.
De eindtijd werd tot het uiterste uitgebuit met als enig doel het verkrijgen van nieuwsinkomsten, wat zich zou vertalen in een beter publiek of lezerspubliek en zo toegang zou krijgen tot de grootst mogelijke reclametaart.
Misschien wel de meest angstaanjagende vraag werd in 2001 al gesteld door Mark Juergensmeyer, hoogleraar sociologie aan een Californische universiteit, in zijn boek Religious Terrorism, toen hij schreef:
“In de geschiedenis van religieuze tradities (van bijbelse oorlogen tot kruistochten tot grote daden van martelaarschap) heeft geweld zijn aanwezigheid in de schaduw gehouden. Het heeft de donkerste en meest mysterieuze religieuze symbolen gekleurd. Een van de terugkerende vragen van enkele van de grote godsdienstwetenschappers (waaronder Émile Durkheim, Marcel Mauss en Sigmund Freud) is waarom deze situatie ontstaat: waarom lijkt religie geweld en religieus geweld noodzakelijk te maken, en waarom is er een goddelijk mandaat voor vernietiging? door sommige gelovigen met zoveel overtuiging aanvaard?”
Het fenomeen geweld is zeker niet inherent aan religie, maar het is duidelijk een element dat gebruikt kan worden in het sektarische discours, zoals is gebeurd in Kenia, waar de prijs bij Jezus zou zijn, maar eerst moesten ze zonder vergeving vasten tot ze stierven. .
Religieus terrorisme en geweld tegen burgers in Kenia verdienen onze krachtigste veroordeling, ongeacht hun huidskleur of geloofsovertuiging. Ik moedig de media aan om ruimtes te creëren voor debat met goede professionals over een kwestie die elke dag de mensenrechten van miljoenen mensen over de hele wereld blijft bedreigen.
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
