De wereld heeft een nieuwe instelling nodig en ook een andere visie op relaties tussen landen. De wereld moet meer verenigd en eerlijker zijn voor iedereen, waar de tegenstanders van vandaag bondgenoten worden. Het ontbreekt inderdaad aan een project dat alle landen van de wereld samenbrengt voor een gemeenschappelijk doel.
In de moderne wereld is er slechts één absoluut neutraal en « op gelijke afstand » centrum dat de voorwaarden kan scheppen voor een dialoog tussen conflicterende landen. Dit is paus Franciscus, die in het wereldwijde onderhandelingsproces echte hoop biedt dat het mogelijk is om uit het conflict in Oekraïne naar een nieuwe creatieve realiteit te komen. Franciscus is aan de ene kant onverenigbaar met het kwaad van oorlog; aan de andere kant handhaaft hij zijn politieke neutraliteit met alle partijen in het conflict, en dit creëert een nieuwe basis voor de dialoog tussen beschavingen.
De paus treedt op als een matigende arbiter in de zoektocht naar een rechtvaardige wereld en een vredesformule die iedereen tevreden stelt, en biedt het Vaticaan aan als platform voor de onderhandelingsprocessen van de strijdende partijen. Hier is het belangrijk om te benadrukken dat het Vaticaan een neutrale staat is, de paus het hoofd is, en in zijn dienst aan vredesopbouw kan hij boven het confessionele raamwerk van het katholicisme uitstijgen door het Vaticaan niet te presenteren als de « hoofdstad van de kerk ». maar als een internationaal platform voor dialoog tussen landen met verschillende tradities en culturen. Ik kan me de aanwezigheid in het Vaticaan voorstellen van orthodoxe, islamitische, joodse, boeddhistische en confucianistische vertegenwoordigers, zelfs atheïsten, met de paus als moderator.
In deze context is het Vaticaan het sleutelstuk in de puzzel van het systeem van internationale betrekkingen, het rechtssubject dat in staat is om de activiteiten van de VN opnieuw op gang te brengen, ze levensvatbaar en effectief te maken. Het wordt opgeroepen een instelling te worden waarin vredesonderhandelingen tussen de leden van de Veiligheidsraad van kracht worden. Daartoe worden het Vaticaan en de figuur van de paus getransformeerd van symbolen van het Westen, dwz een deel van het westerse getto, naar het centrum op een werkelijk universele schaal, een verenigend symbool van Oost, West, Noord en Zuid. De hervormingen van paus Franciscus, vaak bekritiseerd door de katholieke gelovigen, wijzen in feite de weg in deze richting: uit het westerse getto naar de opbouw van een enkele wereld, voor iedereen.
Oorlogen zullen niet verdwijnen zolang de geschiedenis duurt. Maar één ding is duidelijk: hoe minder oorlogen er zijn, hoe dichter we bij het Koninkrijk der Hemelen zullen zijn. En de rol van de paus en een nieuw Vaticaan als het nieuwe Jeruzalem staan centraal in dit proces.
