Het gebed (salat) is in de islam een van de vijf belangrijkste plichten voor moslims. De koran noemt het zelfs “de basis van islamitische rituelen” (K.2:153). Bovendien hangt volgens de koran de reiniging van iemands hart af van de correcte uitvoering van de uiterlijke kant van het gebed: “Aanbid uw Heer met bepaalde handelingen en rituelen. En je zult een zuiver hart hebben vol eerbied” (K. 2:21). De sharia houdt ijverig toezicht op de exacte uitvoering van het gebedsritueel door gelovigen. (Uit het volgende zal duidelijk worden dat het niet eens ijverig is volgens de rede). Geen obstakels: natuurlijk-klimatologisch, familie, industrieel – kan de « orthodoxe » afleiden van de vervulling van deze grote plicht. Het is interessant om meteen op te merken dat moslims een gebedsplicht juist opvatten als een plicht, als een bevel van boven, waartegen geen beroep mogelijk is. Zoals we nu zullen zien, denkt een moslim tijdens het gebed aan iets heel anders – hoe niet te twijfelen of geen van de acties en posities van het lichaam te schenden, waardoor zijn gebed als ongeldig zal worden beschouwd, en zijn plicht onvervuld.
Zoals hierboven vermeld, kan een persoon pas beginnen met bidden na een correct uitgevoerde wassing, anders wordt zijn gebed geannuleerd. “Het is overgeleverd van de woorden van Abu Hurairah, moge Allah tevreden met hem zijn, dat de Boodschapper van Allah zei: “Gebed van de verontreinigde zal niet geaccepteerd worden totdat hij de wassing verricht” (Al Bukhari)” [1]. Wanneer hij begint te bidden, moet een moslim zich onthouden van verboden eten en drinken, zondige daden, zich ervan bewust zijn dat hij voor God staat en zich een nederige en nederige slaaf voor Hem voelen. Het is noodzakelijk om volledig los te koppelen van alles wat een persoon van het gebed kan afleiden en het ongeldig kan maken. De overlevering vertelt hoe op een dag, terwijl Mohammed aan het bidden was, een splinter uit zijn been werd getrokken, waar hij geen aandacht aan schonk en doorging met bidden.
In de islam zijn er zes soorten verplichte gebeden, evenals aanvullende of optionele gebeden. Tot de verplichte gebeden behoren: dagelijks vijfvoudig gebed (ochtend, middag, middag, avond, middag of nacht (K.17:78); gebed over de overledene; gebed bij het rondgaan (tavvafa) rond de kaaba tijdens de grote en kleine hadj; gebed ayat; gebed dat de oudste zoon voor zijn ouders moet verrichten; gebed voor loon, eed en gelofte. Aanbevolen (soennah) of wenselijke gebeden zijn onder meer: feestdag, begrafenis, gebeden voor natuurrampen, gebeden voor het sturen van regen.
Islamitische geleerden hebben verschillende meningen over het vijfvoudige gebed. Sommigen van hen suggereren dat het gebed in het begin drie keer was. Moslims beschouwen deze verklaring echter als ongegrond en erkennen slechts vijf keer als een verplicht dagelijks gebed. Er is een hadith over de zogenaamde nachtelijke hemelvaart (miraj) van Mohammed naar de hemel. Die nacht was Mohammed op een bepaald demonisch wezen (burak), zoals het hem toescheen, opgestegen naar de hoogste hemel (achtste), waar zelfs Jabriel niet binnen kon komen, en hij werd geëerd met een gesprek met Allah. Tijdens dit gesprek kreeg hij van Allah de opdracht om 50 keer per dag te bidden. Op advies van Mozes onderhandelde Mohammed echter enige tijd met Allah om het aantal gebeden te verminderen. Uiteindelijk kwamen de onderhandelingen uit op vijf keer een gebed, maar met de voorwaarde dat elk van hen tien waard was, waarna Mohammed niet meer durfde te vragen om een grotere vermindering. Ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis kreeg de 17e soera de naam – « al-isra » – « nachtoverdracht ». Er is een andere hadith die een andere versie van de oorsprong van het vijfvoudige gebed biedt. Volgens het daalde de engel Jabriel (Gabriel) vijf keer op één dag naar de aarde en verrichtte hij het moslimgebed in aanwezigheid van Mohammed, die, nadat hij deze praktijk had overgenomen, het aan zijn aanhangers leerde.
De koran zegt: « Inderdaad, het gebed voor de gelovigen is een gebod op een bepaalde tijd » (K.–4:103). Elk van de vijf verplichte dagelijkse gebeden wordt strikt op een bepaald tijdstip van de dag gelezen en bestaat uit een bepaald aantal rak’ahs (rak’ah is één volledige gebedscyclus die buigingen, verheerlijkende zinnen gericht aan Allah en het lezen van de soera’s van Allah omvat). de koran). “Voer het gebedsritueel uit vanaf het moment dat de zon vanuit het midden van de hemel naar het westen begint te dalen, en ga door tot het donker wordt. Dit zijn gebeden: az – Zuhr (middaggebed), al – Asr (middaggebed), al – Maghrib (gebed bij zonsondergang) en al – Ishaa (avondgebed). Bid al-Fajr (gebed bij zonsopgang). Want de engelen zijn de getuigen van dit gebed’ (K. 17:78). De islamitische dagelijkse gebedsregel omvat:
Ochtendgebed (salat as – subh), dat twee rak’ahs omvat.
Middaggebed (salat az – zuhr) – vier rak’ahs.
Middaggebed (salat al-asr) – vier rak’ahs.
Avondgebed (salat al – maghrib) – drie rak’ahs.
Gebed na de avond (salat al-isha) – vier rak’ahs.
1) Gebedstijden
Het ochtendgebed begint met de oproep tot gebed (azan) en eindigt met zonsopgang. Gedurende deze periode is het noodzakelijk om salaat te verrichten als – subh. Het is beter om dit direct na de adhan te doen of zo dicht mogelijk ernaast. Er zijn zulke woorden in de koran: « … totdat de witte draad begint te verschillen van de zwarte voor je bij het ochtendgloren » (K.2:187). Moslims noemen deze woorden de ochtendzonsopgang. Na de zogenaamde « valse dageraad » – een verticale lichtstreep, die met zijn smalle uiteinde op de horizon rust, verschijnt een volledig te onderscheiden horizontale lichtstreep in de lucht, vergelijkbaar met een lichte draad die grenst aan een donkere strook van de nacht . Nadat het, geleidelijk uitzettend, de lucht met licht overspoelt, wordt aangenomen dat de « ware dageraad » is aangebroken en kun je het ochtendgebed verrichten.
De tijd voor het middag- en middaggebed begint om 12.00 uur en eindigt bij zonsondergang. Voor beschaafde moslims is de definitie van een halve dag niet moeilijk, maar voor degenen die momenteel verstoken zijn van de voordelen van de beschaving, heeft de sharia een methode ontwikkeld om een halve dag te bepalen. “Volgens de sharia kan de middag worden bepaald als een stok of iets dergelijks verticaal op een vlakke plek wordt gestoken, dan valt bij zonsopgang de schaduw in de richting van de zonsondergang. Naarmate de zon opkomt, neemt de schaduw ervan af. Na de middag beweegt de schaduw van de stok richting de zonsopgang. Naarmate de zon zonsondergang nadert (in de richting van de zonsopgang), neemt de schaduw van de stok toe. Daarom wordt het duidelijk dat de tijd waarop de schaduw van de stok, afnemend, zijn minimumpunt bereikt en begint toe te nemen, volgens de sharia ‘s middags is.
Het middaggebed, dat ook wel het « middelste gebed » (salat al-wusta) wordt genoemd, onderscheidt zich van andere dagelijkse gebeden en wordt als een prioriteit beschouwd: « Wees aandachtig voor gebeden en vooral voor het middelste gebed » (K.2:238 ).
Onmiddellijk na het middaguur geldt de tijdsduur gedurende welke vier rak’ahs kunnen worden verricht (bijvoorbeeld 30 minuten in de middag) alleen voor het middaggebed. Dit betekent dat het in deze periode onmogelijk is om zowel het middag- als het post-middaggebed in te passen, maar één middag. En die tijd vóór zonsondergang, die genoeg is om een gebed met vier harken uit te voeren, verwijst alleen naar de middag.
De tijd voor het avond- en middaggebed begint direct na zonsondergang (zodra de roodheid in de lucht verdwijnt) en eindigt om middernacht. Voor degenen die geen toegang hebben tot beschaafde methoden om middernacht te bepalen, stelt de sharia voor om de tijd tussen zonsondergang (avond azan) en zonsopgang (ochtend azan) in tweeën te delen. Het midden van deze periode wordt beschouwd als middernacht. Op dezelfde manier als bij het middaggebed, verwijst de tijd na zonsondergang, die voldoende is voor het uitvoeren van drie rak’ahs (bijvoorbeeld 20 – 25 minuten), alleen naar het avondgebed, en de tijd voor middernacht, nodig voor de uitvoering van vier rak’ahs, wordt uitsluitend beschouwd tijdens het middaggebed.
Bron: Hoofdstuk 8. Riten in de islam – Onverwachte sharia [Text] / Michail Rozhdestvensky. – [Moscow: b. i.]2011. – 494, [2] P.
Opmerkingen:
1. Gedeeltelijke wassing (wudu). http://www.islamnn.ru/
