Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Scientific Reports, werd uitgevoerd door een team van de Universiteit van Genève (UNIGE), in samenwerking met het Parini-ziekenhuis in Italië en de Universiteit van Valle d’Aosta. Ze rapporteren dat hun bevindingen aantonen hoe belangrijk het is voor ouders om toegang te hebben tot baby’s tijdens de zorg voor pasgeborenen, vooral gezien het feit dat zelfs het horen van de stem van een ouder de ervaring van een te vroeg geboren baby tijdens de behandeling aanzienlijk kan verbeteren.
Premature baby’s zijn alle pasgeboren baby’s die geboren zijn bij een zwangerschapsduur van minder dan 260 dagen of eerder dan 37 weken en die minder dan 2.500 kg wegen. Hierdoor zijn hun organen niet goed ontwikkeld en dit kan een aantal complicaties veroorzaken. Dankzij de moderne geneeskunde kunnen deze baby’s overleven door intubatie, voedingssondes en regelmatige monitoring. Het systeem is echter onvolmaakt omdat deze kleine lichaampjes pijnstillers niet goed kunnen verdragen. Daarom nemen specialisten op afdelingen neonatologie hun toevlucht tot alternatieve methoden van pijnstilling, zoals inpakken, suikeroplossingen en het geven van een fopspeen (zonder enige voedingswaarde voor het kind).
Eerder onderzoek heeft al aangetoond dat de aanwezigheid van de moeder of vader een kalmerend effect kan hebben op hun baby’s (vooral als er op een sussende toon tegen ze wordt gesproken). Dit inspireerde Didier Grandjean, een professor aan de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen (FPSE) en het Zwitserse Centrum voor Affectieve Wetenschappen (CISA) van UNIGE en hun team om de invloed van de stem van de moeder op de te vroeg geboren baby verder te onderzoeken.
Voor dit doel besloten de specialisten om de ontwikkeling van 20 te vroeg geboren baby’s in het Parini-ziekenhuis in Italië te volgen. Ze moedigen hun moeders aan om aanwezig te zijn bij het dagelijkse bloedonderzoek (bloed wordt afgenomen door in de hiel te prikken, niet in de arm). De wetenschappers vergeleken vervolgens de reacties van de baby’s op de injecties in drie verschillende omstandigheden: alleen in aanwezigheid van de moeder, wanneer de moeder tegen hen sprak en wanneer de moeder voor hen zong.
“Ten behoeve van het onderzoek begint de moeder vijf minuten voor de injectie, tijdens de injectie en na de ingreep te praten of te zingen – zegt prof. Grandjean. – We hebben ook de intensiteit van de stem gemeten – dwz. het vermogen om het geluid om ons heen te overstemmen, aangezien intensive care-afdelingen vaak nogal luidruchtig zijn vanwege ventilatoren en andere medische apparaten.”
Dankzij het Preterm Infant Pain Profile (PIPP), dat gezichtsuitdrukkingen en psychologische tekenen van pijn (hartslag, oxygenatie) beoordeelt, hebben wetenschappers ontdekt dat de aanwezigheid van de moeder een sterke invloed heeft. Als ze er niet is, is PIPP rond de 4,5, maar zakt naar 3 als ze met haar kind praat. Waarde zakt 3,8 als je voor hem zingt. Dat komt volgens de onderzoekers doordat de moeder bij ‘babypraat’ vaker speciaal voor haar baby van stem verandert dan bij het zingen.
Oxytocine wordt ook beïnvloed, oplopend van 0,8 picogram per milliliter tot 1,4 wanneer de moeder praat, een significante verandering voor het hormoon dat vaak de ‘liefdesdrug’ wordt genoemd.
« We tonen het belang aan van ouder-kindhereniging, vooral in de delicate context van intensive care », zegt Manuela Filipa, een van de hoofdauteurs.
« Bovendien vervullen ouders in deze situatie een beschermende rol en kunnen ze zich meer betrokken voelen bij het proberen hun kind zich zo goed mogelijk te laten voelen, wat de basisbindingsbanden versterkt die over het algemeen als vanzelfsprekend worden beschouwd bij volledig uitgeputte kinderen. » , concludeerde Grandjean.
Het onderzoek is gepubliceerd in Scientific Reports.
Bron: IFLScience
Foto: M. Moira / Shutterstock
