Door prioriteit te geven aan acht mega-infrastructuren als « snelle projecten », plant Bangladesh eigenlijk zaden voor een duurzame toekomst. Deze veelbesproken projecten zijn Padma Bridge en Rail Link, Metro Rail, Chattogram-Cox’s Bazar Rail Link, Rooppur Nuclear Power Plant, The Coal-Fired Power Plant van Matarbari en Rampal, en de Payra Sea Port.
Het materialiseren van de visie-2041 om een ontwikkeld land te worden, geeft Bangladesh een grote impuls aan de tijdige uitvoering van zijn « vlaggenschipprojecten », aangezien deze naar verwachting de positie van het land zullen verhogen BBP met 4% bij succesvolle afronding. Zelfs te midden van economische gevolgen veroorzaakt door Covid-19, is de bouw van deze megaprojecten in volle gang om de weg vrij te maken voor een economische start. De lopende megaprojecten zijn bedoeld om het land buitengewoon lonend te maken in termen van economische marge en veilige investeringen door de bestaande fysieke infrastructuur te upgraden en een voorbeeldige zakelijke omgeving te creëren.
De uitgave van een groot deel van de middelen voor langverwachte megaprojecten resulteert in de grootste investeringshausse in de ontwikkelingsgeschiedenis van Bangladesh – een bewijs van economische opkomst en ontwikkelingsrecords. Deze duizelingwekkende projecten zullen naar verwachting het economische gezicht van het land transformeren door nieuwe zakelijke horizonten te openen en als motor voor economische ontwikkeling te fungeren. Bijvoorbeeld de Padma-brug zal 21 zuidelijke districten met elkaar verbinden waarbij het kapitaal zorgt voor een goedkope en regelmatige aanvoer van grondstoffen die nodig zijn voor de industrialisatie; de Matarbar-poort zal grensoverschrijdende handel stimuleren door snelle havendiensten en geïntegreerde connectiviteit te vergemakkelijken.
Deze « projecten van meerdere miljarden dollars » worden naar behoren gewogen om duurzame opbrengsten uit het land Bangladesh te genereren. De inspanningen van de overheid om de investeerders en donoren te mobiliseren, om « flinke investeringen » voor megaprojecten te verzekeren, creëerden een grote financiële ruimte voor de ontwikkeling van harde infrastructuur. Het land probeert megaprojecten te gebruiken als hefboom om er lucratieve investeringsbestemmingen van te maken door tastbare voordelen aan te bieden, bijvoorbeeld logistieke ondersteuning, en niet-tastbare voordelen, bijvoorbeeld een concurrerende omgeving.
Deze kenmerkende projecten zullen, mits goed beheerd, de tekortkomingen in de infrastructuur van Bangladesh, transportcrises en stroomtekorten op een duurzame manier met succes aanpakken. Maar de « ijzeren wet van megaprojecten – over budget, na verloop van tijd, keer op keer » creëerde de « paradox van megaprojecten »– geboorte geven aan twee tegengestelde stromingen met betrekking tot hun impact op de gemeenschap. Eén school bekritiseert megaprojecten die de financiële levensvatbaarheid in twijfel trekken en klagen over kostenoverschrijdingen, aantasting van het milieu en te hoge buitenlandse schulden. Terwijl een andere school megaprojecten rechtvaardigt door te stellen dat de overheid gewoonlijk een uitgebreide « kosten-batenanalyse » uitvoert voordat een gigantisch project opnieuw wordt opgestart en elk project annuleert als het niet economisch levensvatbaar of ecologisch duurzaam is, bijvoorbeeld, sloopplan van Sonadia diepe zeehaven.
Investeren in megaprojecten om de economische ontwikkeling te stimuleren is sinds de Grote Depressie van de jaren dertig een van de populairste beleidsinstrumenten. Zelfs het « Sustainable Development Goals Framework » benadrukte de uitgaven ongeveer $ 57 biljoen op infrastructuur tegen 2030 om de gewenste wereldwijde bbp-groei te waarborgen. Bangladesh overwoog zelfs al eerder om « grote infrastructurele megaprojecten » uit te voeren “Agenda 2030” werd aangenomen, om het land « investeringshotspot » van Zuid-Azië te maken. “Oost-Aziatische tijgers”, in hun vroege dagen van ontwikkeling, zwaar geïnvesteerd in « baanbrekende megaprojecten » om economische en sociale goederen aan de massa te leveren. Om de economie een impuls te geven en de koers van de nationale vooruitgang te veranderen, treedt Bangladesh in de voetsporen van « Het Aziatische verhaal van groot succes »– een wonder van economische transformatie. Bangladesh kan ook lessen trekken uit de Gyeongbu-snelweg van Zuid-Korea om een optimaal rendement uit megaprojecten te halen.
Deze « hoogrenderende projecten » zullen fungeren als een economische game-changer, door inkomsten te genereren voor onderhoud en kapitaalaccumulatie voor toekomstige financiering, om het groeipercentage naar een tweecijferig wondercijfer te brengen. Deze ‘eigenschap maken’ niet ‘eigenschap nemen’ projecten zullen de sociale structuur en het landschap veranderen door gebruik te maken van « schaalvoordelen ». De grootste uitdaging is om de kostenescalatie als gevolg van de vooruitgang van de slak aan te pakken, roodtapisme te herstellen om een « slopende werking » op de uitvoering, en verduistering van fondsen voorkomen om ervoor te zorgen dat deze initiatieven geen « lekkende emmers » worden. Deze projecten kunnen ontsporen door overcomplexiteit, overoptimisme en slechte uitvoering die ook moeten worden aangepakt.
Het megaproject is niet het wondermiddel voor alle infrastructurele tekortkomingen, maar eerder een van de best beschikbare alternatieven. Het is de verantwoordelijkheid van de overheid om te bevestigen dat de tendens van « kostenonderschatting en batenoverschatting » bij het plannen wordt vermeden. Megaproject-promotors, terwijl ze hun favoriete projecten promoten, moeten voorzichtig worden behandeld, omdat ze een vervormde spiegelzaal kunnen creëren, waardoor de situatie buitengewoon verwarrend wordt om te beslissen welke projecten het verdienen om te worden ondernomen en welke niet. Het is het beste project dat moet worden uitgevoerd, niet het project dat er op papier het beste uitziet. Deze baanbrekende initiatieven van Bangladesh, die tot nu toe zijn genomen, zijn nog maar het begin van een reis; een reis die meer licht kan werpen op de weg naar meer welvaart.
