… Het spijt me te moeten toegeven dat de ernst van de misdaden ons ertoe brengt deze Russische oorlog tegen Oekraïne te vergelijken met de Tweede Wereldoorlog. Door Oekraïne binnen te vallen, veroordeelde Rusland de Oekraïense bevolking tot ondraaglijk lijden. De infrastructuur van Oekraïne, zijn kleine dorpen en grote steden zoals Marioepol verwoest. Ooggetuigenverslagen, gruwelijke foto’s uit Bucha en andere Oekraïense locaties spreken over de wreedheden van het Russische leger. Russische propaganda ontkent het voor de hand liggende, maar herhaalt voortdurend de stelling van de noodzaak om de « Russische wereld » nieuw leven in te blazen. Rusland heeft echter niet het recht om soevereine staten tot « Russische wereld » te verklaren en hun zijn wil te dicteren, alleen maar omdat het dat wil. Dit is niet aanvaardbaar. Omdat Oekraïne de Oekraïense wereld is, Polen de Poolse wereld, enz. En toen nam Rusland zijn toevlucht tot agressie, viel Oekraïne aan, zoals Hitler ooit Polen aanviel.
Er is een genocide afgekondigd tegen de Oekraïners, in wiens plaats de « Russische wereld » moet komen… De deportatie van een vreedzame Oekraïense bevolking tot diep in Rusland met het oog op assimilatie, de diefstal van kinderen met als doel ze met geweld in « Russen » te veranderen ” is een schending van het Verdrag ter voorkoming van genocide en de bestraffing daarvan. Rusland heeft veel internationale wetten geschonden. En ik geloof dat ze hiervoor verantwoordelijk zal worden gehouden.
… Ik ben het ermee eens dat Poetin niet heel Rusland is. Het duurde echter meer dan een dag voordat de ramp die we vandaag meemaken, plaatsvond. Het internationale isolement van Rusland en de bloedige oorlog tegen Oekraïne zijn het resultaat van het jarenlange bewind van Poetin. Informatie in Rusland werd onder de strikte controle van de autoriteiten geplaatst om een geschikte stemming en een « officieel wereldbeeld » onder de bevolking te creëren. Televisie, radio en de pers hameren mensen op het idee van de ‘perestrojka van de Russische wereld’ en de heropleving van het ‘mythische Rusland’ – de Sovjet-Unie.
Ook in de Russisch-Orthodoxe Kerk wordt onvoorwaardelijke loyaliteit opgelegd. Ik realiseer me met bitterheid dat een aanzienlijk deel van de geestelijkheid zwichtte voor de verderfelijke stroom, en degenen die zich tegen de oorlog verklaarden, werden onmiddellijk verwijderd. Misschien kijken niet weinig priesters met andere ogen naar de ‘unieke wederopstanding van de Sovjet-Unie’, maar steunen ze patriarch Kirill of zwijgen ze, blijkbaar uit angst. Er is iets onheilspellends aan deze vreemde « wederopstanding van de USSR », nietwaar?
… Ik las vandaag dat er gisteren op één dag duizend Russische soldaten zijn omgekomen. Het verlies van één mensenleven is een vreselijk ongeluk, en dat zijn er tienduizenden! Wat jonge mannen horen voordat ze naar het front worden gestuurd: “Je zult worden gered als je wordt gedood omdat je de visie van Rusland verdedigt die ‘moraliteit’ en ‘woord voor goed’ naar het Westen brengt. Uw zonden zullen vergeven worden!’ Soldaten worden opgeroepen om te vechten tegen het « decadente Westen », voor de « redding » van de « Russische wereld ». Iets soortgelijks is te horen onder zelfmoordterroristen in radicale islamitische bewegingen, maar uit de mond van een patriarch is het onaanvaardbaar en ongehoord!
… De geschiedenis herinnert zich dat mensen gedwongen werden om tegen hun wil in op een bepaalde manier te leven, bijvoorbeeld in concentratiekampen. Het Derde Rijk deed dit onder de vlag van het nationaal-socialisme. Het Rusland van Poetin past zijn eigen interpretatie van de ‘christelijke moraal’ toe voor vergelijkbare doeleinden, hoewel een groot aantal Russen atheïsten zijn, de islam of andere religies praktiseren. Een simplistische, eenzijdige kijk op zulke complexe vraagstukken belooft weinig goeds. Zowel nazi-Duitsland als de Sovjet-Unie liepen slecht af.
Ik schreef een brief aan Patriarch Kirill: “Uwe Heiligheid, u heeft alle liefde die de westerse wereld voor Rusland voelde, gekwetst, want nu heeft het Rusland waar we van houden, het Rusland dat ons heeft grootgebracht, dat ons grote schrijvers en spiritualiteit heeft gegeven, dit Rusland laag gevallen in onze ogen … Dit is niet het Rusland waar we van houden. Dit is een poging om het andere Rusland – het Sovjet-Rusland – nieuw leven in te blazen. Nu we een tragisch beeld van Rusland hebben, vrezen we dat dit nieuwe Rusland zichzelf zal vernietigen en zal instorten in zijn terugkeer naar de Sovjetgeest, wat nu gebeurt.
… De positie van patriarch Kirill werd geleidelijk onthuld. Het spijt me te moeten zeggen dat er aanvankelijk volledige stilte was, niemand zei iets op hoog kerkelijk niveau ter verdediging van vrede en tegen oorlog. De stilte werd gevolgd door rechtvaardigingen voor oorlog en oproepen daartoe. Op afscheidszondag 6 maart sprak de patriarch de gelovigen toe in de kathedraal van Christus de Verlosser in Moskou. Uit zijn preek volgde: er is een rechtvaardiging voor een bloedige, agressieve oorlog, want het is een « metafysische strijd » in naam van « het recht om aan de kant van het licht te staan »…
De missie van de Kerk moet een missie van vrede zijn. Helaas hebben we gezien dat de vredesmissie niet dicht bij het Patriarchaat van Moskou ligt. We smeekten Patriarch Cyrillus om de burgerlijke autoriteiten te vragen zo snel mogelijk stappen te zetten in de richting van vrede. Helaas was hij zelf betrokken bij het oorlogsproces, het was verontrustend om hem in militaire groene gewaden de gelovigen te zien oproepen om te offeren. Waarvoor? Om een stuk land te veroveren of om de Oekraïners te verpletteren? Is dit de opdracht van de kerk? Het is een grote vraag voor mij en een bron van innerlijke angst als ik zie dat de Kerk oproept tot een oorlog, zelfs een ‘metafysische’. Het probleem is dat de ‘metafysische oorlog’ die ieder van ons voert tegen onze eigen passies. En Rusland voert een echte oorlog tegen Oekraïne – er is geweld, marteling, dood, menselijk lijden, alle zware menselijke passies die oorlog onthult.
En dit gebeurt na die talrijke offers die de biechtvaders brachten tijdens het Sovjettijdperk, in de periode van vervolging van de Russisch-orthodoxe kerk. Weet je, we hebben altijd gebogen voor dit offer, voor de heiligheid van de kerk die ontstond tijdens de Sovjetperiode, en nu wordt deze heiligheid vernietigd door samenspanning met de autoriteiten, die zo veel lijken op het Sovjetregime, dat miljoenen mensen doodde. mensen. We hebben miljoenen biechtvaders. Nu zeg ik: we lopen op het bloed van onze martelaren.
… Ik denk dat het enige dat zal helpen om de diepe wonden van de oorlog te helen, een terugkeer naar de vorige grenzen is, zoals aanbevolen door de VN. En dan zullen de wonden misschien geleidelijk helen, genezen. Het zal generaties duren. Op 24 februari 2022 brak een tijd van haat en geweld aan tussen twee naaste volkeren die vijanden werden, zoals de bijbelse broers Kaïn en Abel.
