Ter gelegenheid van het gebed
Tijdens de Hadj
Als een persoon zweert om wassing uit te voeren
Raak in het geval van een gelofte de koran aan met het lichaam
De koran zelf wordt ook gewassen, de pagina’s waarop de naam van Allah of Mohammed is geschreven, voor het geval deze op een onreine plaats terechtkomt.
In het algemeen moet elke aanraking met de koran (in het Arabisch) worden voorafgegaan door wassing: « Laat alleen mensen die gereinigd zijn van verontreiniging, die wassing hebben verricht, de heilige koran aanraken » (K.56: 79,80). Als de koran echter vanuit het Arabisch in een andere taal is vertaald en in niet-Arabische letters is gedrukt, is wassing niet vereist. Moslims beschouwen de koran alleen als heilig als deze in het Arabisch is gedrukt. “We hebben de Koran in het Arabisch neergezonden – in hun taal (Arabieren – polytheïsten – auteur) – zonder kromming” (K.39:28). Als we deze doctrine accepteren, dan moet God alleen de Arabische taal begrijpen, aangezien de Koran, volgens de islamitische leer, altijd in de gedachten van God is geweest en Zijn woord is (uiteraard Arabisch). Deze doctrine van de exclusiviteit van de Arabische taal onthult ons opnieuw de elitaire, sektarische aard van de islam, volgens welke het mechanisme van verlossing alleen binnen de organisatie werkt en daarbuiten niet meer werkt.
Er is een mening dat het bovenstaande citaat over het aanraken van de koran alleen door de gezuiverden (K.56:79) gerelateerd is aan de « oorspronkelijke koran », dwz « al-lauh al-mahfuz – de hemelse tablet bewaard door Allah (K.56:77). Met « gezuiverd » worden in dit geval engelen bedoeld. Voor mensen heeft deze indicatie een puur praktische betekenis en duidt op de afwezigheid van een staat van verontreiniging en verontreinigingsfactoren. Tegelijkertijd maakt het niet uitvoeren van de wassing in dit geval een moslim nog geen ‘ongelovige’.
Verplichte wassing volgens de sharia is ook vereist in de volgende gevallen:
Na geslachtsgemeenschap
Na de bevalling
Na het aanraken van een lijk
Na het wassen van de overledene
Wassing bij het afleggen van een eed of gelofte
Wassing kan worden uitgevoerd met zowel water als zand. De wassing zelf is van drie soorten:
Volledige onderdompeling in water. Tegelijkertijd moet een vol bad worden onderscheiden van baden in een rivier, zwembad of bad voor wassen en plezier, wat geen bad is.
Onderdompeling van handen en gezicht in water (irtimasi).
Bevochtigen van bepaalde delen van het lichaam met water (wudu).
De sharia dringt aan op de exacte naleving van de voorwaarden van rituele wassing met water. Water voor wassing moet zuiver zijn en niet gestolen. Het is verboden water te gebruiken dat in gouden of zilveren schalen is gegoten voor wassing. Gerechten van goud of zilver mogen niet alleen overal worden gebruikt, maar ook worden gemaakt, gekocht, verkocht of geruild. Het is ook verboden om vaten (gerechten) te gebruiken van de botten van een hond, varken of aas. Het gebruik van artikelen van edele metalen is alleen toegestaan als ze ernstig zijn vervormd (onherkenbaar), en als de samenstelling van het metaal gemengd is (op voorwaarde dat er procentueel niet-edelmetaal de overhand zal hebben). Water of voedsel dat in gouden of zilveren schalen zat, wordt niet als onrein beschouwd, maar kan alleen worden gebruikt uit niet-kostbare schalen. Het wordt ook acceptabel geacht om gerechten te gebruiken als niet bekend is van welk materiaal ze zijn gemaakt. Het gebruik van goud- of zilververf is niet verboden. De reden voor dergelijke « gouden » verboden « volgt uit de algemene doctrines van de islam, die buitensporige passie voor aardse goederen en rijkdom veroordelen. Volgens moslimtheologen leidt aardse rijkdom af en verzwakt het verlangen van de gelovige om religieuze plichten en liefde voor het hiernamaals te vervullen. Voor de wassing wordt aanbevolen om uit nood te gaan. Als een persoon na de wassing naar het toilet gaat, moet hij een tweede keer de wassing uitvoeren en pas daarna doorgaan met bidden.
Over het wassen van tenen zei een student van Imam Malik ibn Anas Ibn Wahb het volgende: “Ik hoorde eens dat iemand Malik vroeg over het wassen van zijn tenen bij het uitvoeren van Uudu (wassing of een rituele staat van reinheid die nodig is voor het uitvoeren van religieuze voorschriften – auteur) waarop hij antwoordde: « Mensen zouden dat niet moeten doen. » Ik wachtte tot de meeste mensen de studiekring hadden verlaten en vertelde hem dat er één hadieth hierover bestaat. Hij vroeg wat voor hadith het was, en ik zei dat Al-Layt ibn Sad, en Ibn Luhaya, en Amr ibn Al-Kharis vertelden uit de woorden van Al Mustaurid Shidad Al-Kurashi dat hij de Boodschapper van Allah (s) zag wrijft met de pink tussen de tenen. Malik zei: « Dit is inderdaad een goede Hadith die ik nog nooit eerder heb gehoord. » Later, toen ik mensen Malik hoorde vragen over het wassen tussen de tenen, stond hij erop dat deze plek gewassen moest worden. (Ibn Abi Hatim, “Al Jarh wat – Tadil” (Hyderabad, India: Majlis Dairah al Maarif al Uthmaniyya, 1952), voorwoord, pp. 31-33″ 80.
Voeten wassen zonder sandalen of kousen uit te trekken wordt als ongeldig beschouwd. Echter, in geval van strenge vorst of het gevaar dat de schoenen worden gestolen of een insect in de blote voet prikt, is wassing zonder de schoenen uit te doen toegestaan. Als iemand tijdens een gebed twijfelt of hij de wassing correct heeft uitgevoerd, wordt zijn gebed als ongeldig beschouwd en moet het worden onderbroken.
Wat betreft het begrip van het vers over handen wassen: “.. was je gezicht en handen tot aan de ellebogen…” (K.5: 6) zijn er twee gezichtspunten. De eerste werd gevolgd door de studenten van Abu Hanifa Zufar, Ibn Daoud Az-Zahiri en enkele studenten van Malik. Ze accepteerden de woorden « tot aan de ellebogen », in de zin – niet hoger dan de ellebogen. (Muhammad ibn Ali Ash – Shaukani, “Nail Al Autar”) Alle vier de imams behoorden tot de tweede. Ze geloofden dat dit vers betekent: « tot aan de ellebogen, inclusief de ellebogen. » (“Al Insaf fi Bayan Asbab al Ikhtilaf”) Ze baseerden hun mening op betrouwbare hadiths die vertellen hoe Mohammed de wassing verrichtte. “Nuaym Ibn Abdillah Al Mujmir heeft het volgende overgeleverd: “Ik zag Abu Hurairah de wassing uitvoeren. Hij waste zijn gezicht volledig, waste toen zijn rechterhand, inclusief het bovenste deel … toen zei hij: “Ik zag dat de Boodschapper van Allah (s) Oudu op deze manier doet” (Verzameld door Muslim “Sahih Muslim”, Engels, vertaling , v.1.S.156, nr. 477)81.
Het wassen van verschillende delen van het lichaam gaat gepaard met het lezen van speciale gebeden, wat op zichzelf dit proces bemoeilijkt en de kennis van deze gebeden uit het hoofd vereist. Voordat de wassing begint, moet een persoon die in het water kijkt, zeggen: « In de naam van God, ik zweer bij God, glorie aan God, die het water schoon heeft gemaakt en het niet vuil heeft gemaakt. » Alvorens de handen te wassen, moet men zeggen: « O God, accepteer mij onder de boetvaardigen en onder de gereinigden. » Bij het spoelen van de mond: “O God, wees mijn getuige op de dag dat ik U ontmoet. Leer mijn tong om U te herinneren.” Bij het wassen van de neusgaten: « O God, verbied mij de hemelse winden niet, accepteer mij onder degenen die de hemelse wind, zijn geest en schoonheid ruiken. » Bij het wassen van het gezicht wordt gezegd: « O God, maak mijn gezicht wit. » Bij het wassen van de rechterhand: « O God, toon mij mijn Boek aan de rechterkant en de eeuwigheid in het paradijs aan de linkerkant. » Bij het wassen van de linkerhand moet men zeggen: “Mijn God, geef mij niet mijn Boek van de kant van het Noorden en achter mijn rug en bind het niet om mijn nek. Ik zoek mijn toevlucht bij U tegen het vuur (de hel).” Tijdens het wassen van het hoofd wordt gezegd: « O God, ontzeg mij uw genade, zegen niet, accepteer mijn berouw. » Bij het wassen van de voeten wordt gezegd: “O God, versterk mijn voeten, als het pad glibberig wordt, maak mijn aspiratie dan aangenaam voor U. O bezitter van rijkdom en vrijgevigheid!”
Het is noodzakelijk om op tijd met de wassing te beginnen om op tijd te zijn voor het begin van het gebed. Volgens de sharia wordt de wassing als ongeldig beschouwd als het reeds gewassen gezicht en de handen de tijd hebben om te drogen voordat de voeten worden gewassen. Delen van het lichaam moeten op volgorde worden gewassen, zodat ze tijdens het wassingproces allemaal nat zijn.
Voor mensen met lichamelijk letsel (wonden, zweren) voorziet de sharia in speciale regels voor wassing. Een dergelijke wassing wordt « jabriye » (gedwongen) genoemd. Als een persoon bijvoorbeeld een zweer op zijn hand heeft, waardoor het gevaar van waterverontreiniging ontstaat, moet hij het verband verwijderen en rond de wond wassen. Als dit nog niet mogelijk is, vereist de sharia dat het verband wordt vervangen, waarna het nodig is om het oppervlak met een natte hand te strelen of om wassing uit te voeren met droog en schoon zand.
De praktijk van het wassen met zand (tayyom) (K.4:43; 5:6) is een kenmerk van de bewoners van de woestijn, waar men niet altijd water kan vinden. Naast zand wassen omvat deze vorm van wassen ook wassen met aarde en klei. Wassen met heet zand heeft ook een desinfecterende werking, helpt ziektekiemen te vernietigen en vuile vlekken uit kleding te verwijderen. Erg handig en praktisch – drie in één! Naast zand staat de sharia baden toe met albast en kalk (niet roodgloeiend).
Opmerkingen:
77.Gedeeltelijke wassing (wudu). https://web.archive.org/web/20220702072601/http://islamnn.ru/
78.GM Kerimov. Sharia. Islamitische levenswet. Hoofdstuk 4. Verboden op de sharia. http://rogtal-sgedo.ru
79.Praktische Encyclopedie. Grondbeginselen van het juiste spirituele leven. Volgens de werken van St. Ignatius (Bryanchaninov). SPb. SATIS POWER .2005 Ss.64,65,69.
80.Geciteerd uit: Abu Amin Bilal Phillips. Evolutie van Fiqh. Imams en Taqlid. http://ksunne.ru/istoriya/evoluciya.index.htm
81.Geciteerd uit: Abu Amin Bilal Phillips. Evolutie van Fiqh. De belangrijkste redenen voor de inconsistentie van fatwa’s. http://ksunne.ru/istoriya/evoluciya.index.htm
Bron: Hoofdstuk 8. Riten in de islam – Onverwachte sharia [Text] / Michail Rozhdestvensky. – [Moscow: b. i.]2011. – 494, [2] p. (in het Russisch)
