Uit een ‘rood alarm’-onderzoek blijkt dat fentanyl en andere medicijnen het water bereiken en de wezens die het consumeren… inclusief ons.
Door Logan H. Merrill 5 januari 2025, voor het tijdschrift VRIJHEID
Niemand wil het doen (omdat er geen voordeel in zit), maar volgens talloze rapporten worden onze rivieren, meren, beken en oceanen enorme vaten van chemie die krachtige medicijnen bevatten zoals onder meer fentanyl, cocaïne en methamfetamine.
De drinkers van onze nieuwe, met drugs beladen waterwegen zijn degenen die ze bewonen: het zeeleven.
In de Golf van Mexico waren het dolfijnen: 24 van de 89 onderzochte dolfijnen bevatte sporen van fentanyl. Hussain Abdulla, hoogleraar scheikunde aan de Texas A&M University-Corpus-Christi, noemde de bevindingen een ‘wakker signaal’ dat farmaceutische producten hun weg vinden naar het mondiale ecologische toneel als een groeiende dreiging van microverontreinigingen. “Dit is zorgwekkend en we moeten opletten”, zei hij.
De verslaafde vis koos voor het methamfetaminewater; niet-verslaafden hadden die voorkeur niet.
De dolfijnen die fentanyl hebben ingenomen en de wateren nabij de Mexicaanse grens bezetten, waar drugssmokkel door de Golf populair is geworden, zouden een aanwijzing kunnen zijn voor de oorsprong van het synthetische opioïde.
Uit een eerder onderzoek bij haaien in Brazilië met cocaïne in hun lichaam blijkt dat fentanyl niet de enige drug is waar men zich zorgen over moet maken.
‘We moeten het verder onderzoeken en [ver] de omvang van het probleem”, voegde professor Abdulla eraan toe. « Is het alleen lokaal voor de Golf van Mexico of is het eigenlijk mondiaal? »
Het is al onderzocht, professor, en ja, het is mondiaal.
Britse wetenschappers gemeld in 2019 van de aanwezigheid van cocaïne in zoetwatergarnalen in 15 van de 15 rivieren waaruit ze monsters namen.
Twee jaar later verscheen er een artikel in de Tijdschrift voor Experimentele Biologie gezegd: « Onze resultaten suggereren dat het vrijkomen van illegale drugs in zoetwaterecosystemen verslaving bij vissen veroorzaakt en de habitatvoorkeuren wijzigt met onverwachte nadelige gevolgen. »
Concreet veroorzaakt de methamfetamineverslaving bij wilde vissen veranderingen in hun gedrag, met catastrofale gevolgen. De onderzoekers stopten « methamfetamine-verslaafde » beekforel gedurende 10 dagen in « onthouding » (d.w.z. in drugsvrije tanks), gedurende welke tijd werd getest of ze de voorkeur gaven aan vers of met methamfetamine verontreinigd water. De verslaafde vissen kozen voor het met methamfetamine verontreinigde water, terwijl de niet-verslaafde vissen geen voorkeur vertoonden. De verslaafde vis vertoonde ook ontwenningsverschijnselen. Ze bewogen minder – een teken van stress – en hun ‘interesse’ in activiteiten zoals eten of zich voortplanten zou als gevolg daarvan kunnen afnemen. De onderzoekers speculeerden ook dat deze verandering in hun natuurlijke gedrag hun vermogen om te overleven beïnvloedde, waardoor ze bijvoorbeeld minder snel roofdieren zouden ontwijken.
In juni zei Michael Bertram, universitair hoofddocent van de Zweedse Universiteit voor Landbouwwetenschappen, co-auteur van het onderzoek: verklaard aan The Guardian: « Actieve farmaceutische ingrediënten worden overal ter wereld in waterwegen aangetroffen, zelfs in organismen die we zouden kunnen eten. » “Er zijn verschillende manieren waarop deze chemicaliën in het milieu terecht kunnen komen. Eén daarvan is de inadequate behandeling van de medicijnen die vrijkomen bij de productie ervan. Een andere is tijdens gebruik. « Als een mens een pil slikt, wordt niet al dat medicijn in ons lichaam afgebroken, dus komt het afvalwater via onze uitwerpselen rechtstreeks in het milieu terecht. »
Een onderzoek naar de hersenchemie van vissen die aan drugs werden blootgesteld, bracht veranderingen aan het licht die parallel liepen aan die van menselijke verslaafden; De hersenmarkers bleven bestaan, zelfs nadat de gedragsveranderingen verdwenen waren, wat erop wijst dat blootstelling aan geneesmiddelen, net als bij mensen, ook bij andere soorten langetermijneffecten kan hebben.
Kortom, het is een stap terug in de evolutie, volledig veroorzaakt door de mens.
We geloofden dat onze sociale problemen ons naar de hel brachten, maar we hadden het mis.
In plaats daarvan hebben ze zich ondergedompeld in water, waar 94% van het leven op aarde te vinden is.
