UNCTAD Verslag over de minst ontwikkelde landen 2024 benadrukte maandag dat de groep van 45 minst ontwikkelde landen (MOL’s)) zouden koolstofmarktprojecten kunnen gebruiken om de klimaatactie te verbeteren door de uitstoot van kopers te compenseren tegen betere tarieven die grotere investeringen mogelijk maken.
De minst ontwikkelde landen behoorden tot de eersten die zich aansloten bij de koolstofmarkten – waar koolstofkredieten worden gekocht en verkocht – maar worden geconfronteerd met unieke uitdagingen bij het betreden van de markt vanwege hun omvang en moeilijkheden bij het aantrekken van buitenlandse investeringen.
Geografische en financieringsbeperkingen
Volgens UNCTAD zijn zes minst ontwikkelde landen verantwoordelijk voor meer dan 75 procent van alle CO2-credits die op vrijwillige markten worden uitgegeven en voor 80 procent van die in het Clean Development Mechanism (CDM), dat landen in staat stelt emissiereductieprojecten in andere landen te financieren en de besparingen op te eisen. emissies als onderdeel van hun eigen inspanningen om internationale doelstellingen te halen. Hoewel de minst ontwikkelde landen deelnemen, vertegenwoordigen zij slechts 1,5 procent van de mondiale CDM-projecten, wat het potentieel voor een meer inclusieve deelname onderstreept.
In 2023 bedroeg de waarde van de koolstofkredieten van de armste landen ongeveer 403 miljoen dollar, slechts een kleine fractie van de 1 biljoen dollar aan jaarlijkse investeringen die deze landen nodig hebben om tegen 2030 aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen te voldoen.
Dit weerspiegelt de behoefte aan een robuuster raamwerk om van de koolstofmarkten een levensvatbare financieringsbron te maken.
Kansen zijn er in overvloed
UNCTAD merkte op dat landgebonden sectoren zoals bosbouw en landbouw, waar de minst ontwikkelde landen een aanzienlijk onaangeboord potentieel hebben, belangrijke koolstofkredieten zouden kunnen opleveren. Het rapport schat dat in De emissiereducties van deze sectoren zouden in 2019 gelijk kunnen zijn aan 70 procent van die van de mondiale luchtvaartindustrie, oftewel ongeveer 2 procent van de mondiale emissies.
Deze kans vereist echter een haalbare koolstofbeprijzing en betaalbare projecten. Om dergelijke projecten winstgevend te laten zijn, is een tarief van $100 per ton nodig. Momenteel gebruiken de minst ontwikkelde landen slechts 2% van hun op land gebaseerde mitigatiepotentieel, en zonder hogere koolstofprijzen In 2050 kan tot 97 procent daarvan ongebruikt blijven.
Een pad voorwaarts smeden
Het UNCTAD-rapport roept op tot specifieke maatregelen om de minst ontwikkelde landen te helpen beter te profiteren van de koolstofmarkten. Het beveelt aan om nationale kaders te versterken met een grotere regelgevende capaciteit en monitoring- en rapportagesystemen om ervoor te zorgen dat gemeenschappen rechtstreeks profiteren van projecten.
Het rapport roept ook op tot uitbreiding van internationale partnerschappen. Regionale samenwerking en Zuid-Zuid-partnerschappen kunnen de minst ontwikkelde landen helpen de kosten te verlagen en hun positie op de koolstofmarkten te verbeteren.
Ten slotte is capaciteitsopbouw van cruciaal belang, en het rapport roept ontwikkelingspartners op om middelen ter beschikking te stellen om minder ontwikkelde landen te helpen koolstofmarktprojecten op één lijn te brengen met bredere economische doelstellingen.
Deze inspanningen zouden minder ontwikkelde landen kunnen helpen een aanzienlijk klimaatpotentieel te ontsluiten, economische kansen te creëren en tegelijkertijd hun klimaatdoelstellingen te bevorderen, aldus UNCTAD.
