In de audiëntie bij de passionistische religieuzen ter gelegenheid van zijn 48e generaal kapittel hekelde de paus conflicten en armoede, de “perverse dynamiek” die verdeeldheid tussen mensen veroorzaakt en het “verwerpen van de zwakken”: “Als niets kan verstikken in “de Als de mens het vermogen heeft om lief te hebben, gaat er niets verloren. »
Tiziana Campisi – Vaticaanstad
Iedereen heeft “het licht van het Evangelie” nodig, dus “is een missie noodzakelijk” die “het grootst mogelijke aantal mensen bereikt”: Franciscus onderstreepte dit tegenover de deelnemers aan het 48e generaal kapittel van de Congregatie van de Passie van Jezus Christus – ontvangen vandaag, 25 oktober, in audiëntie in de Clementinezaal van het Apostolisch Paleis – en hoopte dat er “nieuwe wegen” zouden worden geïdentificeerd en “nieuwe kansen zouden worden gecreëerd om de ontmoeting tussen mensen en de ontmoeting met de Heer te vergemakkelijken.”
Daarom is het noodzakelijk om de straten, pleinen en steegjes van de wereld in te gaan, om niet beschimmeld en gevoelloos te worden, en als bewijs van iemands eigen vreugdevolle en vruchtbare geloof. Maar deze oplossing kan alleen effectief zijn als zij voortkomt uit de volheid van liefde voor God en mensen, beleefd in het contemplatieve leven, in de broederlijke relaties van de gemeenschap en in wederzijdse steun – het contemplatieve leven en de relaties met de gemeenschap. Geef het contemplatieve leven niet op: je hebt een rijke vertaling van het contemplatieve leven – en dit op zo’n manier dat je samen op pad gaat en de aanwezigheid van de Heer in je midden ervaart.
Wees voortdurend geworteld in gebed
We hebben ‘evangelisatie-evenementen’ nodig die ‘de sublieme schoonheid van de Persoon van Christus presenteren, samen met het gezicht van een Kerk die aantrekkelijk, gastvrij en in staat tot toewijding is’, is de suggestie van de paus, die onmisbaar acht ‘een voortdurende verankering in gebed en in het Woord van God”, vooral voor passionisten, “de retraite voor gebed en contemplatie, soms voor een paar maanden of soms elke dag of een dagdeel.”
Verkondig Christus in het lijden van vandaag
De heilige Paulus van het Kruis, die de dood van Jezus “de deur noemde om de intimiteit van het gebed en de vereniging met Hem binnen te gaan, de school om alle deugden te leren, de energie die iemand in staat stelt alle pijn te verdragen”, “de allerhoogste manifestatie van de liefde van God”, zo herinnerde de paus zich, wilde hij metgezellen samenbrengen “die ondergedompeld waren in de contemplatie” van deze liefde die niet gekend en niet gewaardeerd wordt, en die ook bereid zijn “die te verkondigen.” Vandaar de uitnodiging van Franciscus aan de religieuzen om zich in deze zin in te zetten in de wereld van vandaag.
Passionisten moeten ook weten hoe ze de aanwezigheid van de verrezen Gekruisigde in het lijden van onze dagen moeten verkondigen. We kennen de onmetelijkheid en verwoesting ervan in de armoede, in oorlogen, in het gekreun van de schepping, in de perverse dynamiek die verdeeldheid tussen mensen veroorzaakt en het weggooien van de zwakken. Laten we al het mogelijke doen zodat de pijn van onze broeders niet zinloos blijft en wordt opgelost in een verspilling van menselijkheid en wanhoop.
Het vermogen om lief te hebben kan niet worden onderdrukt
Vooruitkijkend naar het jubileum, waarvan de opening op handen is, herinnerde de paus ook aan het thema van de hoop, dat “een bijzondere relatie heeft met het charisma van de passionisten” en waarvan “de theologische reden de dood en wederopstanding van Christus is.” Franciscus benadrukte dat “het bloed en het water dat uit zijn hart stroomt zeggen dat het leven na de dood voortduurt” en dat “de liefde over de mensheid wordt uitgestort in de gave van de Geest, communicerend met een kracht die niemand kan elimineren.” En de hoop is op dit alles gericht.
Als niets het vermogen van de mens om lief te hebben kan verstikken, gaat niets verloren, krijgt alles betekenis en waarde, wordt alles gered. Op deze geloofszekerheid rust de hoop.
De urgentie van liefde
Ten slotte wees de paus de passionisten op het “verzoek van de Maagd Maria” en spoorde hen aan om “haar toewijding en haar missie te beleven, zich bewust van de urgentie van het verspreiden van de boodschap van verlossing.”
Het is niet de haast van de klok, krónos, maar die van de genade, kairós, van de liefde die zich haast om haar doel te bereiken, zoals de golf van de zee haast heeft om de kust te raken.
