De gekozen kardinaal, geestelijk assistent van de synode, leidt zijn meditatie bij de presentatie van de werken over de derde module van het Instrumentum Laboris, waarbij hij als uitgangspunt het wonder van de genezing van de dochter van de Kanaänitische vrouw neemt.
Lorena Leonardi – Vaticaanstad
“Velen zouden graag zien dat deze synode onmiddellijk een antwoord geeft – ja of nee – op verschillende kwesties. Maar dit is niet de manier waarop de Kerk het diepe mysterie van de goddelijke liefde kan doorgronden. Zeker, we moeten “oncomfortabele vragen niet uit de weg gaan”, maar er bij stilstaan “in de stilte van gebed en wederzijds luisteren”. Dit zijn de woorden die de gekozen kardinaal, pater Dominicaanse Timothy Radcliffe, geestelijk assistent van de tweede zitting van de XVI Gewone Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode, sprak tijdens de meditatie (VOLLEDIGE TEKST) vanmiddag, 10 oktober, afgeleverd in de Paulus VI-zaal.
De genezing van de Kanaänitische dochter
“Vandaag beginnen we met onze reflectie op de processen waardoor de Kerk wordt getransformeerd, en op de wegen dat we moeten reizen’, zei de dominicaan, terwijl hij het verhaal van het wonder van de genezing van de dochter van de Kanaänitische vrouw inleidde. Aanvankelijk lette Jezus, aangekomen in de buurt van de steden Tyrus en Sidon, niet op het verzoek van de vrouw om haar dochter uit te drijven en, aangespoord door de discipelen die hem benaderden en hem smeekten: « Exorceer haar, kijk hoe ze achter ons schreeuwt » , antwoordde hij. : « Ik ben alleen gestuurd naar de verloren schapen van het huis van Israël. » Zelfs wanneer de Kanaänitische vrouw zich wanhopig voor hem neerwerpt en om hulp vraagt, reageert Christus door te zeggen dat « het niet goed is om het brood van de kinderen te nemen en het naar de honden te gooien. » Hier echter overtuigt het antwoord van de vrouw – « Het is waar, Heer, maar kleine honden eten ook de kruimels die van de tafel van hun meesters vallen » – Jezus ervan om zijn dochter van de demon te bevrijden: « Vrouw, hoe groot is uw geloof! Moge met jou gedaan worden wat je wenst.
Diepgaande vragen zonder onmiddellijke antwoorden
Op het eerste gezicht, zo denken de religieuzen, lijkt het misschien dat Christus, die de Kanaänitische moeder met een hond vergeleek, ‘onbeleefd was’ en ‘alleen een uitzondering voor zijn dochter maakte vanwege het persoonlijke geloof van de vrouw’. Maar onderaan de aflevering staat de stilte van Jezus, die ‘niet eens een woord tegen hem sprak’. In deze stilte, die ‘geen afwijzing is’ maar de ‘wortel van alle gebed’, ‘luistert de Heer naar de vrouw en naar de Vader’. Op dezelfde manier « duikt de Kerk dieper in het mysterie van de goddelijke Liefde, en blijft stilstaan bij diepgaande vragen waarop we geen onmiddellijke antwoorden hebben. » Op het Concilie van Jeruzalem: hoe kunnen heidenen tot de Kerk worden toegelaten? Op het Concilie van Nicea: hoe kunnen we bevestigen dat Jezus waarachtig God en waarachtig mens was? Op het Concilie van Chalcedon: hoe kan God werkelijk één en drie-eenheid zijn?
Leven met complexe vragen
Onze ‘missie hier op de synode’, merkt Radcliffe op, ‘is om met complexe vragen te leven en ze niet uit de weg te ruimen, zoals de discipelen.’ Wat zijn deze complexe vragen? Als ‘de vrouw komt voor de onrustige dochter’, ‘moeten we zeker reageren op de kreten van alle moeders en vaders van de wereld om de jonge dochters en zonen die gevangen zitten in oorlog en armoede. « We moeten onze oren niet bedekken, zoals de discipelen toen deden. »
Bid en luister naar jezelf
Bovendien zijn er ‘diepgaande vragen’ die ten grondslag liggen aan zoveel discussies: ‘Hoe kunnen mannen en vrouwen, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, gelijk en toch verschillend zijn? We moeten de vraag niet ontwijken, zoals de discipelen, door gelijkheid of verschil te ontkennen. Opnieuw, vervolgt hij, “hoe kan de Kerk de gemeenschap zijn van gedoopten, allen gelijk, en toch het Lichaam van Christus, met verschillende functies en hiërarchie?” Daarom treden wij op de Synode “het mysterie van de goddelijke liefde binnen door met deze vragen te leven, ervoor te bidden, naar elkaar te luisteren en er dag en nacht over na te denken.”
Luister niet om te reageren, maar om te leren
Terugkerend naar de Kanaänitische vrouw wijst de toekomstige kardinaal erop hoe beledigend het kan lijken dat Jezus naar die vrouw en haar dochter verwijst door ze met honden te vergelijken. Hij wijst er echter op dat « Mattheüs deze episode uit het evangelie van Marcus heeft overgenomen, waarin de vrouw van Syro-Fenicische afkomst is » en « het lijkt erop dat deze dieren de beste vrienden van die bevolking waren, waardevolle leden van de familie. » Als dominicaan begrijp ik – grapt hij – ‘ze noemden ons de ‘honden van de Heer’, Domini-stokken!».
Terwijl honden voor de joden onzuivere dieren waren die het huis niet binnen mochten, overstijgt Jezus ‘buitengewoon creatief’, ‘de culturele grenzen van zijn volk’ en ‘neemt hij zijn toevlucht tot het vrouwelijke idee van een huis waarin honden ‘een plek innemen’. bijzondere plek. » De uitnodiging is daarom om te luisteren “niet om te reageren, maar om te leren: laten we onze verbeelding openstellen voor nieuwe manieren om het huis van God te zijn, waarin ruimte is voor iedereen. Anders zullen we, zoals we in Engeland zeggen, alleen maar de ligstoelen op de Titanic herschikken.
Blijf in de Kerk en stel samen vragen
Net als de Kanaänitische vrouw, die ‘ondanks de vijandige ontvangst van de discipelen’ ‘niet opgaf en niet vertrok’, is pater Radcliffe’s aansporing aan de deelnemers aan de synodale procedure om ‘te blijven’: ‘Want blijf alstublieft, wat uw frustraties ook zijn. met de Kerk. Blijf jezelf in vraag stellen. Samen », besluit hij, ‘zullen we de wil van de Heer ontdekken.’
