De hoofdredacteur van het Dicasterie voor Communicatie stelt voor om de toespraak van paus Franciscus aan de autoriteiten, het maatschappelijk middenveld en het diplomatieke corps in Luxemburg te herlezen.
Andrea Tornielli
Vrede, onderhandelingen, diplomatiek werk, eervolle verplichtingen… Paus Franciscus uit Luxemburg, een klein land op het kruispunt van veel Europese historische gebeurtenissen, doet een oproep tot vrede aan Europa en vraagt het land de fouten uit het verleden niet te herhalen. Ik nodig haar uit om niet vergeetachtig te zijn. En vestigt de aandacht op woorden van de opvolger van Petrus de uitdrukking ‘nutteloos bloedbad’, die doet denken aan de uitdrukking die Benedictus XV gebruikte om het ‘bloedbad’ van de Eerste Wereldoorlog te definiëren.
De paus richtte zich tot de autoriteiten van Luxemburg en merkte op dat “de heropleving, zelfs op het Europese continent, van meningsverschillen en vijandigheden die, in plaats van opgelost te worden op basis van wederzijdse goede wil, onderhandeling en diplomatiek werk, tot openlijke vijandelijkheden leiden.” de nasleep van vernietiging en dood. Hoe kunnen we niet denken aan Oekraïne dat door Rusland wordt aangevallen, een oorlog die al een miljoen doden en gewonden heeft gekost en het land heeft verwoest. Een oorlog tussen christenen die hetzelfde geloof, dezelfde doop en dezelfde liturgie delen.
Ontmoeting van de paus met de autoriteiten, het maatschappelijk middenveld en het corps diplomatique in Luxemburg – donderdag 26 september 2024. (Vatican Media)
Franciscus merkte vervolgens bitter op dat het menselijk hart niet in staat lijkt ‘de herinnering vast te houden’. Ja, het is inderdaad een vergeetachtig Europa dat het risico loopt terug te keren naar het oorlogspad. Om ‘nieuwe nutteloze bloedbaden’ te voorkomen, zo voegde hij eraan toe, ‘zijn er hoge en diepe spirituele waarden nodig, die het verlies van de rede en de onverantwoorde terugkeer naar het begaan van dezelfde fouten uit het verleden voorkomen, nog verergerd door de grotere technische macht die de de wereld heeft nu een ‘mens’.
Maar de bisschop van Rome sprak ook over de specifieke verantwoordelijkheid van heersers, van degenen met gezag, en noemde het een “dringende noodzaak” om zich “met volharding en geduld in te zetten voor het voeren van eerlijke onderhandelingen met het oog op het oplossen van meningsverschillen.” Hij vroeg om zielen die bereid zijn ‘eervolle compromissen te sluiten die niets ondermijnen en in plaats daarvan veiligheid en vrede voor iedereen kunnen opbouwen’.
Vrede, onderhandelingen, diplomatiek werk, eervolle verplichtingen: woorden die lijken te zijn verdwenen uit het vocabulaire van leiders, inclusief de Europese, in een tijd waarin ze alleen maar praten over wapens en hoeveel miljarden er moeten worden geïnvesteerd in de instrumenten van de dood. Terwijl er heersers zijn die dreigen kernwapens te gebruiken, terwijl het aantal burgers dat gedood wordt door bommen bestuurd door drones toeneemt, terwijl staten enorme sommen investeren in wapens, waardoor middelen worden afgetrokken van de strijd tegen honger, gezondheidszorg, onderwijs en bescherming van het milieu, Het zijn de mensen die hun stem moeten laten horen.
De woorden die Paulus VI op 29 januari 1966 uitsprak over een VN-arbitrage over de oorlog in Vietnam blijven dringend relevant: « Het is een serieuze, zeer serieuze verantwoordelijkheid om onderhandelingen af te wijzen, de enige manier om nu een einde te maken aan het conflict. » , zonder de beslissing over te laten aan wapens, aan de steeds verschrikkelijker wordende wapens. De mensen kijken naar ons! En God zal ons moeten oordelen!
