Toen buitenlandse troepen zich plotseling terugtrokken, werden de levens van miljoenen Afghanen, vooral vrouwen en meisjes, in chaos gestort.
“Als ik was vertrokken, had een moeder of een baby kunnen sterven”, zei Ahmadi. “Ik maakte me zorgen, maar ik kon niet weggaan omdat mensen onze diensten nodig hadden. “Ik bleef omdat mensen, vooral zwangere vrouwen, mijn steun nodig hadden.”
Klinieken gesloten
Volksgezondheidswerkers werden zwaar getroffen door de overname, omdat ziekenhuizen en klinieken moesten sluiten of failliet gingen en hun personeel niet langer veilig aan het werk kon.
Zwangere vrouwen maakten zich zorgen over waar ze moesten bevallen vanwege de sluiting van gezondheidscentra, zei mevrouw Ahmadi. UNFPAhet agentschap voor seksuele en reproductieve gezondheidszorg van de Verenigde Naties dat de inspanningen in heel Afghanistan ondersteunt.
‘Dus ik heb het familieziekenhuis niet gesloten’, zei hij.
Op zoek naar gekwalificeerde medische zorg
Een van de vrouwen die hulp zocht in de Ahangaran-kliniek was de 29-jarige Sughra, die negen maanden zwanger was.
“Een paar dagen eerder was ik naar het provinciale ziekenhuis in de stad Bamyan gegaan, maar het personeel vertelde me dat ze niet zeker wisten of ze de komende dagen open zouden blijven”, zei Sughra.
Onzeker over de beschikbaarheid van gespecialiseerde zorg die ze in de stad zou vinden en gestrest door de veiligheidssituatie die zich ontwikkelde, besloot ze naar het huis van haar vader te gaan zodra ze enkele vroege weeën voelde vóór de bevalling.
Humanitairen aan het werk
Met haar man en schoonzus onderging Sughra een reis van drie uur achterin een vrachtwagen over slechte wegen om het dorp van haar vader te bereiken.
“Ik was bang om in de vrachtwagen te bevallen”, herinnert ze zich.
Een paar dagen later kreeg Sughra weeën en vroeg of ze naar het familieziekenhuis kon worden gebracht, dat wordt ondersteund door UNFPA en de enige beschikbare faciliteit in het gebied is.
“We kwamen heel vroeg in de ochtend aan, maar mijn bevalling duurde de hele dag”, zei ze.
Ze beviel op 19 augustus 2021, op Wereldhumanitaire Dag, van een gezonde en ongecompliceerde baby.
“De bevalling was zenuwslopend, maar ik was blij dat we alles vanuit het familiegezondheidscentrum konden afhandelen”, herinnert Sughra zich. “Als de kliniek in die tijd niet had bestaan, wie weet wat er dan met mij zou zijn gebeurd.”
Mariza Ahmadi heeft vier jaar als verloskundige gewerkt in het door UNFPA ondersteunde Ahangaran Family Health Center in de provincie Bamyan.
Betrokkenheid bij uw land
Achter een veilige bevalling schuilt de moed van de vroedvrouw.
“Dat was een moeilijke situatie, maar deze kliniek is in die tijd geen dag gesloten geweest”, zei mevrouw Ahmadi.
‘Ik was ook bang, maar als ik wegging, zouden al onze inspanningen om sterfgevallen onder moeders en pasgeborenen te voorkomen voor niets zijn geweest.’
Tegen alle verwachtingen in
Afghanistan kent lange tijd een van de hoogste moedersterftecijfers ter wereld: elk uur sterft er een vrouw als gevolg van complicaties tijdens de zwangerschap en de bevalling, sterfgevallen die grotendeels voorkomen zouden kunnen worden met de juiste gespecialiseerde verloskundige zorg.
Nu de feitelijke autoriteiten het vermogen van vrouwen om te werken en te reizen zonder begeleiding van een mannelijke voogd sterk hebben verminderd, lijkt de situatie steeds gevaarlijker voor vrouwen en meisjes – en toekomstige generaties – in Afghanistan.
Mevrouw Ahmadi hielp die week bij nog drie bevallingen, waarbij ze zorgde voor vrouwen die ontheemd waren geraakt uit andere districten van de provincie Bamyan.
“Gedurende de vier jaar dat ik hier werk, is er in deze kliniek geen sprake geweest van moedersterfte.”
spoedeisende verloskunde
Het Ahangaran Family Health Home wordt momenteel gefinancierd door de Verenigde Staten en voorheen door Italië en biedt mensen die in de omliggende geïsoleerde gemeenschappen wonen, levensreddende gezondheidszorg, ondanks de ligging in een afgelegen gebied van de provincie Bamyan.
Vroedvrouwen kunnen in ongeveer 90 procent van de essentiële behoeften op het gebied van de reproductieve, moeder-, neonatale en adolescente gezondheidszorg voorzien, maar er is een mondiaal tekort van ongeveer 900.000 opgeleide vroedvrouwen.
Afghanistan heeft dringend 18.000 extra mensen nodig om te voldoen aan de vraag naar geschoold geboortepersoneel, een gebrek dat anders levens in gevaar brengt en de lichamelijke autonomie van vrouwen en meisjes op grote schaal ondermijnt.
Sughra moest een reis van drie uur achterin een vrachtwagen over slechte wegen afleggen om het gezondheidscentrum van het dorp te bereiken en te bevallen van haar baby.
Gezondheidshuizen helpen, baby voor baby
In 2021 ondersteunde UNFPA iets meer dan 70 gezinsgezondheidscentra in Afghanistan, een aantal dat, ondanks de extreem moeilijke werkomstandigheden, meer dan verzesvoudigd is tot 477 vandaag.
Sinds 2021 hebben deze klinieken meer dan vijf miljoen Afghanen geholpen toegang te krijgen tot kritieke gezondheidszorgdiensten, vooral in afgelegen en moeilijk bereikbare gebieden.
Thuis vierde Sughra’s zoon Farhad zojuist zijn derde verjaardag.
‘Als hij groot is,’ zei Sughra, ‘hoop ik dat hij kan studeren, zodat hij een goede toekomst kan opbouwen voor zichzelf en de mensen om hem heen.’
