“Toen het alarm afging, brachten ze ons allemaal naar het asiel”, zei hij. “Zelfs de kleinste baby’s op de neonatale intensive care werden naar beneden gebracht door verpleegsters en begeleiders, die ze zorgvuldig droegen omdat ze te kwetsbaar zijn voor moeders om alleen te bewegen.”
Als een enorme golf van Russische luchtaanvallen hebben Oekraïne getroffenDoor kritieke infrastructuur aan te vallen en wijdverspreide schade en slachtoffers te veroorzaken, hebben medewerkers en patiënten van het Kiev Regional Perinatal Center moeite met de zorg voor nieuwe en aanstaande moeders, met weinig tot geen toegang tot elektriciteit.
‘Het is stressvol om naar te kijken, vooral ‘s nachts, als iedereen al zenuwachtig is,’ zei Oksana, terwijl ze de tranen in bedwang hield. “Het is ongelooflijk moeilijk. Mijn familie en de familie van mijn man bevinden zich in Sumy, waar dagelijks explosies voorkomen. « Ik maak me er voortdurend zorgen over en het heeft zeker invloed op mijn gezondheid en welzijn. »
Toekomstige moeder Oksana beschrijft hoe ze tijdens een luchtaanval naar het asiel rende.
Luchtaanvallen veroorzaken complicaties
Voor Yuliya, een andere aanstaande moeder uit Irpin, Kiev, is dit routine geworden.
“Ik werd hierheen gebracht vanwege complicaties die werden verergerd door de constante stress en angst van de aanvallen”, legde Yuliya uit. “De aanhoudende aanvallen, de alarmen, hebben een diepgaande impact op zowel de baby als de moeder. Het gaat niet alleen om mij. Dit is mijn ongeboren kind. “De angst om te weten dat er elk moment een aanval kan gebeuren, is onbeschrijfelijk.”
Yuliya sprak over haar ondersteuningsnetwerk en noemde haar man, vrienden en familie ‘mijn steunpilaren’.
‘We proberen hoop vast te houden, maar het is moeilijk om niet na te denken over het soort toekomst dat onze kinderen te wachten staat’, zei ze.
Een ziekenhuis in Kiev is ondanks de aanhoudende oorlog patiënten blijven verzorgen.
In het licht van bommen en constante instabiliteit
Terwijl aanvallen Oekraïne blijven treffen en gericht zijn op de steden en de energie-infrastructuur van het land, worden ziekenhuispersoneel en patiënten geconfronteerd met aanhoudende instabiliteit.
“Zwangere vrouwen bevinden zich al in een delicate emotionele toestand”, voegde Yuliya eraan toe. “Niet alleen verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven, maar ook voor de levens van hun ongeboren kinderen en dan voortdurend aanvallen en alarmen moeten doorstaan. Het is ondraaglijk. We horen de explosies zelfs terwijl we in de schuilkelders zijn.”
Cruciaal voor veel zwangere vrouwen en pasgeborenen in de regio was dat het ziekenhuis ‘s ochtends te maken kreeg met een black-out toen explosies van de laatste luchtaanval een stroomstoring veroorzaakten.
Dr. Ogorodnyk Artem Oleksandrovych is hoofd verloskunde van het Kiev Regional Perinatal Center.
Nog een dag, nog een luchtaanval
“Vandaag hebben we opnieuw een luchtaanval ondergaan”, zegt Dr. Ogorodnyk Artem Oleksandrovych, hoofd van de verloskunde.
We moesten een noodprocedure uitvoeren in volledige duisternis, waarbij we afhankelijk waren van de zaklampen op onze telefoons totdat de generatoren aangingen.
« De explosies waren dichtbij en we verloren de stroom in het hele ziekenhuis », herinnert hij zich. “We draaiden op generatoren, maar dat betekent dat bepaalde voorzieningen, zoals liften, buiten dienst zijn. “We geven prioriteit aan het voeden van kritieke gebieden zoals de neonatale intensive care, operatiekamers en verloskamers.” Ondanks deze gemeenschappelijke problemen heeft het medische team zich aangepast aan de nieuwe realiteit.
« De afgelopen jaren van voortdurende bombardementen hebben we behoorlijk vindingrijk moeten worden », legt Dr. Ogorodnyk uit. “We moesten een noodprocedure uitvoeren in volledige duisternis, waarbij we afhankelijk waren van de zaklampen op onze telefoons totdat de generatoren aangingen. « Die seconden lijken een eeuwigheid als je midden in een kritieke operatie zit. »
‘Geboorte wacht niet op veilige omstandigheden’
Dr. Ogorodnyk gaf toe dat “werken in deze omgeving op zijn zachtst gezegd een uitdaging is.”
“We doen dit al drie jaar, sinds het begin van de oorlog”, zei hij. “Wij zijn nooit gestopt met werken. De bevalling wacht niet op veilige omstandigheden; “Wij zijn hier 24 uur per dag, 7 dagen per week, elke dag van het jaar.”
Ondanks de constante dreiging heeft het ziekenhuis moeten innoveren.
« We hebben nu een verloskamer in het asiel », zei Dr. Ogorodnyk. “Als we bepaalde procedures kunnen uitstellen, doen we dat. Maar. Als het gaat om het ter wereld brengen van baby’s of het uitvoeren van levensreddende operaties, hebben we de faciliteiten om dat ondergronds te doen.”
‘De werkelijkheid is hard’
Artsen in heel Oekraïne blijven zorg en ondersteuning bieden aan degenen die deze het meest nodig hebben, met een doorzettingsvermogen dat net zo belangrijk is als de medische behandeling die zij bieden.
We hebben geen andere keuze dan vooruit te gaan; Het leven van onze patiënten hangt ervan af.
UNFPAHet Agentschap voor seksuele en reproductieve gezondheidszorg van de Verenigde Naties ondersteunt een breed netwerk van medische faciliteiten en mobiele gezondheidseenheden in heel Oekraïne, waardoor de levering van essentiële benodigdheden en farmaceutische producten voor seksuele en reproductieve gezondheid wordt verzekerd, ook in het Regionaal Perinataal Centrum van Kiev.
UNFPA biedt couveuses, waardigheidskits en barrièrevrije gynaecologische operatiekamers. Deze diensten ondersteunen het bestaande gezondheidszorgsysteem terwijl de inspanningen van de regering zich richten op de aanhoudende oorlog.
“De realiteit is hard,” zei Dr. Ogorodnyk, “maar we hebben ons aangepast. We hebben geen andere keuze dan vooruit te gaan. “Het leven van onze patiënten hangt ervan af en we zullen ze niet in de steek laten, ongeacht de omstandigheden.”
