OHCHR Woordvoerder Jeremy Laurence zei dat de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN, Volker Türk, “geshockeerd en ontzet is” door de opmerkingen van de Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich, die suggereerde dat het toelaten van twee miljoen Palestijnen die honger lijden in Gaza “gerechtvaardigd en moreel” zou kunnen zijn om gijzelaars te bevrijden.
De Hoge Commissaris veroordeelde in de krachtigste bewoordingen deze woorden, die ook aanzetten tot haat tegen onschuldige burgers.
Risico van opruiing
De heer Laurence legde uit dat het uithongeren van burgers als methode van oorlogvoering en collectieve bestraffing van de Palestijnse bevolking beide oorlogsmisdaden zijn.
“Deze directe en publieke verklaring riskeert aan te zetten tot andere gruwelijke misdaden”, zei hij. “Dergelijke uitlatingen, vooral die van overheidsfunctionarissen, moeten onmiddellijk stoppen.. “Ze moeten worden onderzocht en, als blijkt dat ze een misdaad vormen, vervolgd en gestraft.”
De heer Laurence herhaalde ook de al lang bestaande oproep van het OHCHR voor een onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza, de vrijlating van alle gijzelaars en een toename van de humanitaire hulpstromen naar de enclave.
“Dit is een onmiddellijke oproep aan de Israëlische autoriteiten om de verantwoordelijkheid te nemen voor het monitoren van dit gedrag”, zei hij. “Laten we verder stap voor stap gaan. Dat is de eerste fase. Het is de verantwoordelijkheid van de Israëliërs.”
‘Exodus’ van Khan Younis
Ondertussen zijn de effecten van het laatste evacuatiebevel in Gaza al “zeer zichtbaar”, zei een hoge communicatiefunctionaris bij het VN-agentschap dat Palestijnse vluchtelingen helpt. OOPSzei hij vrijdag.
Louise Waterridge sprak met VN-nieuws een dag nadat het Israëlische leger de richtlijn had uitgevaardigd, waardoor duizenden mensen gedwongen werden de oostelijke en centrale Khan Younis en het Al Salqa-gebied van Deir Al-Balah te ontvluchten.
Mevrouw Wateridge was donderdagmiddag in Khan Younis en was getuige van honderden gezinnen die naar het westen trokken bij temperaturen boven de 30 graden Celsius (86 graden Fahrenheit).
« De scènes waren verschrikkelijk », zei hij. “Het is alsof er opnieuw een uittocht van deze mensen is. Ze dragen alles wat ze kunnen. Het lijkt erop dat ze niet veel bezittingen meer hebben. “We zagen minder voertuigen met gezinnen en het merendeel bestond uit mensen te voet.”
Poliovaccinatiecampagne
Mevrouw Wateridge ging ook in op plannen om meer dan een half miljoen kinderen in Gaza te vaccineren tegen polio, nadat de ziekte vorige maand in afvalwatermonsters was ontdekt.
UNRWA, samen met het Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF) en het Ministerie van Volksgezondheid van Gaza zullen de komende dagen twee inentingsrondes lanceren.
« Deze campagne zou natuurlijk veel gemakkelijker te faciliteren zijn en veel sneller met een staakt-het-vuren », zei hij.
“Wij vragen al maanden om een staakt-het-vuren. “Het zal elke vorm van humanitaire respons in de Gazastrook diepgaand ten goede komen, inclusief de poliovaccinatie.”
Hij onderstreepte de diepe betrokkenheid van de UNRWA bij het leiden van vaccinatiecampagnes ter plaatse, en benadrukte de rol van de organisatie als de grootste organisatie in de Gazastrook.
Een meisje krijgt eten uit een buitenkeuken ondersteund door het Wereldvoedselprogramma (WFP) (dossier).
Er is geen veilige ruimte voor kinderen
Daarnaast blijft UNICEF de schrijnende situatie benadrukken van kinderen in Gaza wier “enige hoop op overleven een staakt-het-vuren is”, vertelde communicatiefunctionaris Salim Oweis vrijdag aan verslaggevers in Genève.
“Het leven van een kind in Gaza, in de tiende maand van dit conflict, is geen leven. We kunnen het niet genoeg zeggen: er is geen veilige plek en alles raakt op: voedsel, water, brandstof, medicijnen. Alles”, hij gezegdesprekend vanuit Amman, Jordanië.
De heer Oweis was onlangs in Gaza, waar hij “geschokt was door de diepte van het lijden, de vernietiging en de wijdverbreide ontheemding.”
Overbelast sanitair systeem
Hij sprak over het lopen door “labyrinten van geïmproviseerde schuilplaatsen” waar “je moeite hebt om het zand te beklimmen waarop ze liggen en de sterke geur ruikt van het rioolwater dat de omliggende wegen vult.”
Water en afval vormen een groot probleem, zei hij, verwijzend naar de situatie in Deir Al-Balah, waar de meeste ontheemden de afgelopen maanden zijn gevlucht.
Het gedeeltelijk functionerende sanitaire systeem is naar schatting zeven keer zo zwaar belast als de capaciteit, wat betekent dat het tientallen jaren oude rioleringsnetwerk grotendeels verstopt is en lekt.
gebrek aan medicijnen
“De families vroegen mij dringend om zeep en hygiëneartikelen. Ze gebruiken water en zout om hun kinderen schoon te maken of koken water en citroenen om huiduitslag te behandelen”, aldus Oweis.
“Ze vertellen me dat artsen niet over de capaciteit of de medicijnen beschikken om hen te behandelen, dat er elk uur ernstigere medische gevallen arriveren en dat er geen voorraden in de schappen liggen. En zo verspreidden de uitbarstingen zich.”
Hij wees op het ernstige tekort aan medicijnen voor kinderen met kanker, aangeboren aandoeningen en andere reeds bestaande aandoeningen.
In het Al-Aqsa-ziekenhuis ontmoette Oweis een 10-jarige jongen genaamd Abdel Rahman, wiens been gewond raakte bij een luchtaanval en nooit genas. Later werd bij hem botkanker vastgesteld.
De moeder van de jongen, Samar, vertelde hem dat ze wenste dat haar zoon zou sterven en niet zou lijden, iets waarvan hij niet kon geloven dat ze dat zou wensen.
Langzaam doodvonnis
“Een kind met een ziekte in de Gazastrook is veroordeeld tot een langzame dood omdat hij niet de behandeling kan krijgen die hij nodig heeft en het onwaarschijnlijk is dat hij lang genoeg zal overleven om te overleven.‘zei meneer Oweis.
“Hun enige hoop om te overleven is een staakt-het-vuren. “De kinderen van Gaza houden nog steeds vast aan de overtuiging dat die dag zal komen, en UNICEF deelt deze hoop.”
Hij benadrukte dat “het bereiken van een staakt-het-vuren nog steeds mogelijk is, nu noodzakelijker dan ooit en al veel eerder had moeten gebeuren, en dat iedereen alles moet doen wat in zijn macht ligt om het te verdedigen.
