Deze jonge Soedanese vrijwilligers werken aan door jongeren geleide initiatieven die zijn ontstaan midden in de aanhoudende oorlog die miljoenen mensen op de vlucht heeft gedreven sinds het uitbreken van de gevechten in april 2023 tussen rivaliserende legers, en bieden levensreddende hulp met beperkte middelen en een sterke wil, van voedsel, water en medicijnen om de gewonden te helpen en de daklozen onderdak te bieden.
“Emergency-kamers werden geboren uit de baarmoeder van het lijden en werden een schakel tussen organisaties en mensen in nood ter plaatse”, zegt Mubarak Mohamed Idris, lid van het door jongeren geleide initiatief in het Zamzam-kamp.
Ze worden nu geconfronteerd met hongersnood, en hun noodafdelingen zijn een reddingslijn geweest voor duizenden ontheemden en belegerde mensen in een tijd waarin de VN ter plaatse hulp biedt, terwijl internationale hulporganisaties vechten voor veilige, onbelemmerde toegang om mensen in nood te bereiken .
Gemeenschappelijke keukens zijn een reddingslijn voor hongerige mensen in het ontheemdenkamp Abu-Shouk in Darfur.
Hoop in een landschap van lijden
Een beeld van lijden in dit deel van Soedan ontvouwt zich nu mondiale deskundigen op het gebied van de voedselveiligheid een hongersnood in het Zamzam-kamp aankondigen, en hulporganisaties nu waarschuwen voor soortgelijke omstandigheden in de nabijgelegen kampen Abu Shouk en Al-Salam.
Kinderen eten de hele dag niets
Hulporganisaties hebben geen toegang tot deze kampen vanwege gevechten en wegversperringen om de broodnodige hulp te bieden, dus werd de door jongeren geleide spoedeisende hulp ingezet om voedsel te verstrekken aan de hongerigen, zei Idris.
Het Zamzam-kamp herbergt ongeveer 500.000 ontheemden uit de vijf staten van Darfur, evenals ontheemden die het conflict in Khartoem zijn ontvlucht, waardoor de bevolking van het kamp volgens hulporganisaties dramatisch is toegenomen.
Het kamp is een ‘miniatuur-Darfur’ geworden, aldus Idris, die zei dat ‘de kinderen de hele dag niets eten’.
Vrijwilligers van de noodhulpkamer van het Zamzam-kamp bereiden een maaltijd voor ontheemde gezinnen.
Gemeenschappelijke keukens bestrijden de honger
Sommige families steken vele dagen geen vuur aan omdat ze geen eten hebben om te koken, zei hij, en benadrukte dat “het kamp wordt belegerd en dat de families niets hebben.”
Daarom creëerden ze een gemeenschappelijke keuken, waar vrijwilligers 24 uur per dag voedsel bereiden en verstrekken aan meer dan 46 schuilplaatsen in het kamp.
“Dit helpt ons het lijden te verlichten van degenen die binnen het kamp ontheemd zijn geraakt als gevolg van het gebrek aan voedsel en het onvermogen van gezinnen om zichzelf te voeden”, zei hij.
Geest van solidariteit en samenwerking
De rol van spoedeisende hulp gaat veel verder dan materiële hulp. Jonge vrijwilligers bevorderen de solidariteit onder de ontheemden, zorgen voor onderdak en kleding, evacueren gewonden uit conflictgebieden en helpen mensen die getroffen zijn door rampen zoals overstromingen.
Toegang tot drinkwater is een andere grote uitdaging, omdat alle waterputten in het Zamzam-kamp buiten dienst waren vanwege een gebrek aan brandstof, omdat het gebied wordt omringd door de Rapid Support Forces (RSF), die blijft vechten tegen de Soedanese strijdkrachten. (SAF).
« Nu werken nog maar twee van de acht waterputten in het kamp », zei Idris. “We hadden moeite om water naar het kamp te brengen in het licht van gevechten, artilleriebeschietingen en gebrek aan financiering. “We brengen twee auto’s met 200 vaten water en verdelen deze onder mensen in 46 centra, maar dat is niet genoeg.”
Ze werken ook aan het leveren van zeildoek en onderdakmateriaal tijdens de herfstperiode, evenals aan gereedschap voor het sproeien van insecticiden en muskietennetten, en in de winter zullen ze kinderen van kleding voorzien.
Gemeenschappelijke keukens gerund door de door jongeren geleide noodhulpkamer in het Abu Shouk-kamp.
Model van veerkracht te midden van honger
Ongeveer 22 kilometer verderop ontvouwt dezelfde situatie zich op grimmige wijze in het Abu Shouk-kamp, zegt Mohamed Adam Abdel Latif, een vertegenwoordiger van de perscommissie van de spoedeisende hulp die de gemeenschap bedient.
Alle tekenen van hongersnood zijn heel duidelijk
“Alle tekenen van hongersnood zijn heel duidelijk” in het kamp, zei Latif, en merkte op dat er “veel doden” zijn gevallen als gevolg van honger onder de kampbewoners, vooral kinderen.
De recente overstromingen hebben meer dan 700 huizen in het kamp verwoest, en jonge vrijwilligers worden met dezelfde uitdagingen geconfronteerd, bieden dezelfde diensten aan en breiden hun werk zelfs uit met de rehabilitatie van getroffen schuilplaatsen, waarbij ze alles bieden, van maandverband voor vrouwen en meisjes tot mijn werk in milieuhygiëne.
Gedwongen om veevoer te eten.
Er blijven meerdere uitdagingen bestaan, zoals tekorten aan voedsel en andere essentiële voorraden. De meeste gezondheidscentra zijn gesloten na de artilleriebeschietingen, en het enige dat eerstelijnszorg biedt, kampt met ernstige tekorten aan medicijnen en medische benodigdheden, vooral voor kinderen onder de vijf jaar.
“We hebben geen toegang tot therapeutische voeding”, benadrukte hij. “We hebben twee therapeutische voedingscentra en die zijn gebombardeerd door RSF.”
Ondertussen dwingen de stijgende voedselprijzen veel mensen om dierenvoer te eten, indien beschikbaar, terwijl anderen wanhopig worden en zich tot bedelen of prostitutie wenden om hun kinderen te voeden.
“Wij verstrekken voedsel aan opvangcentra die nu volledig van ons afhankelijk zijn”, zei Latif, die zijn dank uitdrukte voor de steun die hij ontving van niet-gouvernementele organisaties (NGO’s), waaronder de Norwegian Refugee Council, een VN-partner, die 5.000 dollar stuurde schuilplaatsen. gemeenschappelijke keuken.
Door een gebrek aan consistente steun moest de kampkeuken onlangs echter twintig dagen sluiten.
Families komen samen terwijl teams van de noodhulpafdeling in het Zamzam-kamp in Noord-Darfur een maaltijd bereiden en verzorgen.
De omstandigheden kunnen verslechteren
Op dit moment zijn alle wegen die naar het kamp leiden afgesloten en zijn er geen medische basisvoorzieningen, zoals verbandmiddelen en sterilisatoren, beschikbaar om het grote aantal gewonden te helpen, zei Latif.
“We hebben vele malen een beroep gedaan en blijven een beroep doen op de VN en internationale organisaties om ons op welke manier dan ook van diensten te voorzien”, zei hij.
“Wij roepen de VN-autoriteiten op om samen te werken met instanties binnen het kamp om steun te bieden aan ontheemde kinderen en hun families.”
