Gegevens uit een nieuw rapport van de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, UNHCR, de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) en het Mixed Migration Centre (MMC) van de Verenigde Naties benadrukken de vaak ondergerapporteerde gevaren waarmee kwetsbare mensen die over gevaarlijke landroutes reizen, worden geconfronteerd.
Misbruik op de weg
“Ongeacht hun status lijken migranten en vluchtelingen onderweg te maken te krijgen met ernstige schendingen van de mensenrechten. We mogen ons vermogen om verontwaardigd te zijn over dit niveau van geweld niet verliezen”, aldus Vincent Cochetel, speciaal gezant van de UNHCR voor het Westen. en centrale Middellandse Zee.
Er wordt geschat dat meer mensen de Sahara-woestijn oversteken dan de Middellandse Zee en er wordt aangenomen dat de sterfgevallen onder vluchtelingen en migranten in de woestijn het dubbele zijn van die op zee. Het rapport – ‘Tijdens deze reis maakt het niemand uit of je leeft of sterft’ – bestrijkt een periode van drie jaar voor het verzamelen van gegevens en waarschuwt voor een toename van het aantal mensen dat deze gevaarlijke landovergangen probeert.
De directeur van het Mediterrane Coördinatiebureau van IOM, Laurence Hart, merkte op dat de migratieroute in het centrale Middellandse Zeegebied nog steeds een van de dodelijkste ter wereld is en merkte op dat “een zeer groot aantal mensen” nog steeds het risico loopt om op “zeer gevaarlijke” routes terecht te komen. reizen. Het is duidelijk dat er veel mensen zijn die ervoor kiezen om niet te verhuizen, maar ze worden geduwd door… politieke conflicten, instabiliteit.”
Drukfactoren
Zogenaamde push-factoren op de migratieroute zijn onder meer de verslechterende situatie in de landen van herkomst en gastland – zoals nieuwe conflicten in de Sahel en Soedan – de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering en rampen in nieuwe en langdurige noodsituaties in het Oosten en de Hoorn van Afrika, evenals racisme en vreemdelingenhaat jegens vluchtelingen en migranten.
Het rapport merkt op dat langs de centrale Middellandse Zeeroute enorme gaten in de bescherming en hulp bestaan, waardoor vluchtelingen en migranten ertoe worden aangezet gevaarlijke reizen te ondernemen.
“Vorige week vernamen we dat er in de eerste vijf maanden van dit jaar 5.000 mensen omkwamen op de Atlantische route naar de Canarische Eilanden, een stijging van 700 procent vergeleken met dezelfde periode vorig jaar”, zegt Bram Frouws, directeur van het Gemeenschappelijk Migratiecentrum (MMC). « We weten ook, hoewel we niet over volledig nauwkeurige cijfers beschikken, en het is in feite een onderschatting, dat veel andere mensen sterven op landroutes, tot aan de Middellandse Zeekust, mogelijk zelfs meer dan op zee. »
Onvoldoende inspanningen
Ondanks toezeggingen van de internationale gemeenschap om levens te redden en kwetsbaarheden aan te pakken, waarschuwden de auteurs van het rapport dat de huidige inspanningen om iedereen verantwoordelijk te houden voor de misstanden en gevaren waarmee migranten en vluchtelingen worden geconfronteerd, ontoereikend zijn. Criminele groeperingen en mensenhandelaars zijn vaak verantwoordelijk voor gruwelijke misstanden, zegt Frouws, maar “ook overheidsfunctionarissen, zoals de politie, het leger en de grenswachten, speelden een rol. “Maar wie ze ook zijn, ongeacht de categorie, ze moeten verantwoordelijk worden gehouden. Maar op dit moment gebeurt veel hiervan in een situatie van vrijwel totale straffeloosheid.”
Het rapport merkt op dat smokkelroutes verschuiven naar meer afgelegen gebieden om actieve conflictgebieden of grenscontroles door statelijke en niet-statelijke actoren te vermijden, waardoor mensen die onderweg zijn aan nog grotere risico’s worden blootgesteld.
De gerapporteerde vormen van misbruik omvatten marteling, fysiek geweld, willekeurige detentie, dood, ontvoering voor losgeld, seksueel geweld en uitbuiting, slavernij, mensenhandel, dwangarbeid, orgaanroof, diefstal, willekeurige detentie, collectieve uitzetting en refoulement.
Verbeter de bescherming om levens te redden
Ondersteuning en toegang tot de rechter voor overlevenden van verschillende vormen van misbruik zijn zelden ergens langs de routes beschikbaar, stelt het rapport, daarbij verwijzend naar ontoereikende financiering en beperkingen op de toegang voor humanitaire hulp. Dit is met name het geval op belangrijke locaties zoals informele detentiecentra en detentiecentra.
Ondanks deze uitdagingen hebben UNHCR, IOM en hun partners, waaronder NGS en verschillende regeringen, de levensreddende beschermingsdiensten en hulp-, identificatie- en verwijzingsmechanismen langs de routes geïntensiveerd. Maar zij benadrukken dat humanitaire actie niet voldoende is.
“Het is belangrijk om te kijken hoe migranten indien nodig in transitlanden kunnen worden geregulariseerd of gelegaliseerd, maar ook daarbuiten… in Europese landen die inspelen op de behoefte aan talenten en arbeid”, aldus de heer Hart van de IOM. “Het openen van reguliere kanalen is eigenlijk geen wondermiddel, maar wel een facilitator. Nog een element, nog een pijler waarvan het migratiebeheer afhankelijk is.”
