Raoul Mosconi, voorzitter van de non-profitorganisatie Cefa, analyseert het fenomeen Tunesische emigranten, wier aantal tot de hoogste behoort wat betreft landingen in Italië: het land maakt een ernstige economische crisis door, er is een innovatieve aanpak nodig en met een visie van de toekomst
Giulia Mutti en Alessandro Guarasci – Vaticaanstad
Oorlogen, klimaatverandering, economische crises en precaire situaties dwingen miljoenen mensen om een toekomst ver van hun land te zoeken. Dit is het geval voor duizenden emigranten uit Bangladesh, Syrië, Egypte en vooral Tunesië, dat momenteel een diepe crisis doormaakt. De Maghreb is altijd een aankomstplaats geweest voor migranten uit Afrika bezuiden de Sahara, maar waar destijds velen stopten ‘in Libië, Marokko en Tunesië omdat ze werk vonden, bewegen ze zich vandaag de dag, met deze economische crisis, richting de Middellandse Zee, » legt hij uit. Raoul Mosconi, president van Cefa – het zaad van solidariteit, een non-profitorganisatie die al 50 jaar werkt om honger en armoede te overwinnen, door duurzame projecten voor de armste gemeenschappen ter wereld te bevorderen, zodat zij dit kunnen bereiken zelfvoorziening op voedselgebied en respect voor de grondrechten.
Het geval van Tunesië
Tunesië is het land van de Arabische Lentes en vertegenwoordigde – benadrukt Mosconi – een grote hoop op een betere toekomst voor veel mensen. Het land wordt momenteel echter geconfronteerd met een ernstige economische crisis en is een hongerig land, vooral voor jongeren. Dat is de reden waarom we, wanneer landen internationaal migratiebeleid toepassen, “indicatoren en evaluatie-instrumenten nodig hebben die aandacht hebben voor de behoeften van mensen”, voegt hij eraan toe. Wat nodig is”, zegt hij, “is een groeiplan dat vooral jongeren bevoordeelt.”
Het Mattei-plan voor Afrika
Met betrekking tot het plan van de Italiaanse regering in samenwerking met Afrikaanse staten om het vertrek en de aankomst naar de Italiaanse kusten te beperken, is Mosconi “zeer pessimistisch over het feit dat een groots plan, met grote doelstellingen” dan zou hebben plaatsgevonden “vergeleken met een innovatief en niet -roofzuchtige resultaatindicatoren die zijn teruggebracht tot minimumdoelstellingen zoals het terugdringen van de aanvoer. Wat nodig is, zo benadrukt hij, is een “meer toekomstgericht voorstel dat uitkijkt op een toekomst van economische en sociale ontwikkeling in de landen van vertrek.”
De rol van Cefa
De non-profitorganisatie Cefa, zo legt haar voorzitter uit, « werkt in Tunesië al bijna twintig jaar aan projecten die gericht zijn op het creëren van werkgelegenheid en het bevorderen van de ontwikkeling in startende projecten met bedrijven, maar ook op het bevorderen van begeleide begeleiding van emigranten. » opbrengst ». Dit betekent dat Cefa zich ook inzet voor degenen die naar hun land willen terugkeren en werkt « zodat deze mensen de omstandigheden kunnen vinden om te blijven », besluit hij, « in een poging het bruto binnenlands product van het land en de werkgelegenheid voor jongeren te vergroten. »
