Het eerste medicijn dat de ziekte van Alzheimer stopt bestaat al, maar waarom zijn artsen sceptisch? europahoy.nieuws

Negen maanden na de introductie in de VS is het Alzheimermedicijn van Leqembi, Eisai en Biogen vinden Er bestaat aanzienlijke weerstand tegen de wijdverbreide toepassing ervan, grotendeels als gevolg van scepsis onder sommige artsen over de effectiviteit van de behandeling van deze degeneratieve hersenziekte.

Voorbereiden op een MRI: illustratieve foto. Beeldcredits: Accuray via Unsplash, gratis licentie

Ondanks dat dit het eerste medicijn is waarvan is aangetoond dat het de progressie van de ziekte van Alzheimer vertraagt, blijken diepgewortelde twijfels onder zorgverleners over de waarde van de behandeling van de ziekte een groot obstakel te zijn.

Aanvankelijk verwachtten de Alzheimer-specialisten uitdagingen in verband met het veeleisende protocol van Leqembi, dat aanvullende diagnostische tests, tweemaandelijkse infusies en regelmatige hersenscans omvat om mogelijk ernstige bijwerkingen te monitoren. In feite hebben deze vereisten bijgedragen aan de langzame acceptatie van het medicijn sinds de goedkeuring ervan door de Amerikaanse Food and Drug Administration, zoals blijkt uit gesprekken met twintig neurologen en geriaters in verschillende Amerikaanse regio’s.

Volgens Reuters hebben zeven artsen hun twijfels geuit over het voorschrijven van Leqembi, daarbij verwijzend naar twijfels over de effectiviteit van het medicijn, de kosten ervan en de daarmee samenhangende risico’s. Bovendien gaf een groep van zes vooraanstaande experts op dit gebied aan dat ‘therapeutisch nihilisme’ (de perceptie dat de ziekte van Alzheimer een onoverkomelijke ziekte is) een grotere impact heeft dan verwacht bij het beperken van het enthousiasme onder eerstelijnsartsen, geriaters en neurologen. Deze scepsis beïnvloedt hun bereidheid om patiënten door te verwijzen naar geheugenspecialisten voor een mogelijke behandeling met Leqembi.

Sommige deskundigen zeggen dat de terughoudendheid bij sommige artsen te wijten zou kunnen zijn aan een lange periode van twijfel die de effectiviteit vertroebelde van het richten op het amyloïde bèta-eiwit van Alzheimer bij het vertragen van de progressie van de ziekte. Vóór de bemoedigende resultaten van het Leqembi-proces werd deze onderzoeksrichting door velen in de medische wereld als vruchteloos beschouwd.

Andere medische professionals hebben hun bezorgdheid geuit over de bijwerkingen van Leqembi, zoals zwelling en hersenbloeding, evenals over de kosten die verband houden met het jaarlijkse prijskaartje van $ 26.500, frequente MRI’s en tweemaandelijkse infusies.

Leqembi was het eerste op amyloïd gerichte medicijn dat volledige goedkeuring van de FDA kreeg nadat het tijdens klinische onderzoeken een vertraging van 27% had aangetoond in de cognitieve achteruitgang bij patiënten met de ziekte van Alzheimer in een vroeg stadium. Ondanks een aanvankelijk doel om eind maart 10.000 Amerikanen te behandelen, waren eind januari slechts een paar duizend Amerikanen met de behandeling begonnen, zei Eisai, wiens woordvoerder weigerde bijgewerkte cijfers te verstrekken.

De adoptie van nieuwe medicijnen, zelfs die waarvoor geen significante veranderingen in de medische praktijk nodig zijn, verloopt berucht om zijn traagheid. Uit onderzoek is gebleken dat het gemiddeld zeventien jaar kan duren voordat klinisch onderzoek standaardpraktijk wordt. De ziekte van Alzheimer treft meer dan 6 miljoen Amerikanen, maar minder dan de helft van de Amerikaanse neurologen beveelt Leqembi aan hun patiënten aan, blijkt uit een onderzoek uit januari van marktonderzoeker op het gebied van de levenswetenschappen Spherix Global Insights.