Bendes controleren naar verluidt tot 90 procent van Port-au-Prince, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid dat honger wordt gebruikt als wapen om de lokale bevolking te dwingen en invloed uit te oefenen op rivaliserende gewapende groepen.
Zij controleren belangrijke routes naar de noordelijke en zuidelijke landbouwgebieden en hebben de aanvoer van goederen, waaronder voedsel, verstoord.
Dit in een land met een overwegend landelijke boerenbevolking waarvan sommigen denken dat deze zelfvoorzienend zou kunnen zijn op het gebied van voedsel.
Dus wat ging er mis?
Hier zijn vijf dingen die u moet weten over de huidige voedselzekerheidssituatie in Haïti:
Kinderen in Haïti eten op school een warme maaltijd, verzorgd door de VN en haar partners.
Neemt het hongerniveau toe?
Er wonen ongeveer 11 miljoen mensen in Haïti en volgens de meest recente analyse van de voedselzekerheid in het land, ondersteund door de VN, hebben ongeveer 4,97 miljoen mensen, bijna de helft van de bevolking, enige vorm van voedselhulp nodig.
Ongeveer 1,64 miljoen mensen worden geconfronteerd met acute voedselonzekerheid.
Vooral kinderen worden getroffen: er wordt geschat dat er in 2024 een alarmerende toename van 19% zal zijn in het aantal mensen dat aan ernstige acute ondervoeding lijdt.
Positiever is dat de 19.000 mensen die in februari 2023 in een kwetsbare wijk in Port-au-Prince onder hongersnood verkeerden, van de kritieke lijst zijn verwijderd.
Het WFP werkt samen met boeren om voedsel te leveren voor schoolvoedselprogramma’s.
Waarom lijden mensen honger?
Catherine Russell, uitvoerend directeur van het Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF), zei dat de huidige “ondervoedingscrisis volledig door de mens is veroorzaakt”.
De belangrijkste oorzaken van de huidige voedselonzekerheid zijn het toenemende bendegeweld, de stijgende prijzen en de lage landbouwproductie, maar ook politieke onrust, burgerlijke onrust, verlammende armoede en natuurrampen.
Er wordt geschat dat er momenteel 362.000 binnenlandse ontheemden in Haïti zijn en dat zij moeite hebben om zichzelf te voeden. Ongeveer 17.000 mensen zijn uit Port-au-Prince gevlucht naar veiliger delen van het land, waardoor ze hun levensonderhoud achter zich hebben gelaten en hun vermogen om voedsel te kopen verder is verminderd naarmate de prijzen blijven stijgen.
Volgens het panel van deskundigen over Haïti, opgedragen door de VN-Veiligheidsraad, hebben de bendes “direct en indirect de voedselzekerheid van het land bedreigd.”
Ontheemden zoeken hun toevlucht in een boksstadion in het centrum van Port-au-Prince nadat ze hun huizen zijn ontvlucht vanwege bendeaanvallen.
De escalatie van het geweld heeft geresulteerd in economische crises, stijgende prijzen en verergering van de armoede. Bendes hebben de voedselvoorziening ontwricht, waarbij ze soms de economie hebben lamgelegd, mensen hebben bedreigd en wijdverbreide barricades hebben opgeworpen, plaatselijk bekend als landals een doelbewuste en effectieve strategie om alle economische activiteit te onderdrukken.
Ze hebben ook belangrijke transportroutes geblokkeerd en exorbitante, onofficiële belastingen opgelegd aan voertuigen die tussen de hoofdstad en productieve landbouwgebieden proberen te rijden.
In één geval uitte een bendeleider in Artibonite, het belangrijkste rijstproducerende gebied van het land en een relatief nieuwe hotspot voor bendeactiviteiten, meerdere bedreigingen op sociale media, waarbij hij waarschuwde dat elke boer die terugkeerde naar zijn velden vermoord zou worden. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) meldde in 2022 dat er een opmerkelijke afname was van de landbouwgrond in Artibonite.
Ondertussen zegt de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) dat de landbouwproductie in 2023 met ongeveer 39 procent zal dalen voor maïs, 34 procent voor rijst en 22 procent voor sorghum, vergeleken met het vijfjarig gemiddelde.
Hoe zijn we op dit punt gekomen?
Hoewel de huidige hongercrisis in Haïti is verergerd door de controle die bendes uitoefenen over de economie en het dagelijks leven in Haïti, heeft deze zijn wortels in decennia van onderontwikkeling en in politieke en economische crises.
Ontbossing, deels als gevolg van armoede, en natuurrampen zoals overstromingen, droogtes en aardbevingen, hebben ook bijgedragen aan de voedselonzekerheid.
Het handelsliberaliseringsbeleid dat in de jaren tachtig werd geïntroduceerd, verminderde de belastingen op de import van landbouwproducten, waaronder rijst, maïs en bananen, aanzienlijk, waardoor het concurrentievermogen en de levensvatbaarheid van lokaal geproduceerd voedsel werden ondermijnd.
Wat doet de VN?
De humanitaire respons van de VN in Haïti wordt voortgezet in coördinatie met de nationale autoriteiten, ondanks de gespannen en onstabiele situatie ter plaatse, vooral in Port-au-Prince.
Een van de belangrijkste voedselgerelateerde activiteiten is de distributie van warme maaltijden aan ontheemden, voedsel en geld aan de behoeftigen, en lunches aan schoolkinderen. In maart zei het WFP dat het via deze programma’s meer dan 460.000 mensen had bereikt, zowel in de hoofdstad als in het hele land. UNICEF heeft ook hulp verleend, waaronder schoolmaaltijden.
De FAO heeft een lange traditie in het samenwerken met boeren en heeft essentiële steun geboden voor de komende plantseizoenen, waaronder geldoverdrachten, groentezaden en gereedschappen om het levensonderhoud van de landbouw te ondersteunen.
Het VN-agentschap blijft ook het door Haïti geleide nationale landbouwbeleid en de uitvoering van ontwikkelingsprogramma’s ondersteunen.
Hoe zit het met de lange termijn?
Uiteindelijk is het doel, zoals in elk onderontwikkeld land dat in een crisis verkeert, het vinden van de weg naar duurzame ontwikkeling op de lange termijn, inclusief het opbouwen van veerkrachtige voedselsystemen. Het is een ingewikkelde situatie in een land dat zo afhankelijk is van humanitaire steun van de VN en andere organisaties.
Het doel is om de afhankelijkheid van voedselimporten te verminderen en humanitaire reacties te koppelen aan langetermijnacties op het gebied van voedselzekerheid.
Het schoolvoedselprogramma van het WFP, dat lunches aan studenten verstrekt, streeft er bijvoorbeeld naar om alle ingrediënten lokaal te kopen in plaats van ze te importeren, een initiatief dat boeren zal ondersteunen en aanmoedigen om gewassen te verbouwen en te verkopen die hun levensonderhoud zullen verbeteren. stimuleren op hun beurt de lokale economie.
De cacaovrucht groeit aan een boom in Haïti.
De Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) heeft met boeren in het zuidwesten van het land samengewerkt om zeer voedzame broodvruchten te verbouwen. Er is ongeveer 15 ton meel gemalen, waarvan een deel wordt gebruikt voor de levering van WFP-programma’s.
De ILO heeft ook cacaoproducenten gesteund die in 2023 25 ton van dit waardevolle product exporteerden.
Beide initiatieven zullen de inkomens van boeren verhogen en hun voedselzekerheid verbeteren en zullen, volgens ILO-landhoofd Fabrice Leclercq, helpen ‘de leegloop van het platteland te stoppen’.
De meesten zijn het er echter over eens dat er zonder vrede en een stabiele, veilige samenleving weinig kans is dat Haïti zijn afhankelijkheid van buitenlandse hulp aanzienlijk kan verminderen en er tegelijkertijd voor kan zorgen dat de Haïtianen genoeg te eten hebben.
