Het Europees Parlement steunde vandaag effectievere EU-regels voor gecombineerde werk- en verblijfsvergunningen voor onderdanen van derde landen.
De update van Beleid voor één toestemmingdie in 2011 werd aangenomen en waarin één enkele administratieve procedure werd vastgelegd voor het verlenen van een vergunning aan onderdanen van derde landen die in een EU-land willen wonen en werken, en een gemeenschappelijke reeks rechten voor werknemers uit derde landen, is vandaag met 465 stemmen vóór aangenomen , 122 tegen en 27 onthoudingen.
Snellere beslissingen op aanvragen
Tijdens de onderhandelingen zijn de leden van het Europees Parlement erin geslaagd een limiet van 90 dagen in te stellen om een besluit te nemen over aanvragen voor een gecombineerde vergunning, vergeleken met de huidige vier maanden. Procedures voor bijzonder complexe dossiers kunnen een verlenging van 30 dagen hebben en de tijd voor het afleveren van het visum, indien nodig, is niet inbegrepen. De nieuwe regels introduceren de mogelijkheid voor de houder van een geldige verblijfsvergunning om ook vanuit het grondgebied een gecombineerde vergunning aan te vragen, zodat een persoon die legaal in de EU verblijft, een aanvraag kan indienen om zijn wettelijke status te wijzigen zonder oorspronkelijk naar huis terug te hoeven keren. land.
Verandering van werkgever
Volgens de nieuwe regels zullen houders van een gecombineerde vergunning het recht hebben om van werkgever, beroep en werksector te veranderen. EP-leden verzekerden tijdens de onderhandelingen dat een simpele kennisgeving van de nieuwe werkgever voldoende zou zijn. De nationale autoriteiten hebben 45 dagen de tijd om zich tegen de verandering te verzetten. De leden van het Europees Parlement hebben ook de voorwaarden beperkt waaronder deze toestemming aan een arbeidsmarkttoets kan worden onderworpen.
EU-landen zullen de mogelijkheid hebben om een initiële periode van maximaal zes maanden te eisen waarin het niet mogelijk is om van werkgever te veranderen. Een verandering in die periode zou echter nog steeds mogelijk zijn als de werkgever de arbeidsovereenkomst ernstig schendt, bijvoorbeeld door bijzonder uitbuitende arbeidsvoorwaarden op te leggen.
Werkloosheid
Als een enkele vergunninghouder werkloos is, heeft hij maximaal drie maanden – of zes als hij de vergunning al meer dan twee jaar heeft – om ander werk te vinden voordat zijn vergunning wordt ingetrokken, vergeleken met de twee maanden die de regels vereisen. huidig. EU-landen kunnen ervoor kiezen langere periodes aan te bieden. Als een werknemer te maken heeft gehad met bijzonder uitbuitende arbeidsomstandigheden, zullen de lidstaten de periode van werkloosheid gedurende welke de gecombineerde vergunning geldig blijft, met drie maanden verlengen. Als een houder van een alleenstaande vergunning langer dan drie maanden werkloos is, kunnen de lidstaten van hem eisen dat hij bewijst dat hij over voldoende middelen beschikt om in zijn levensonderhoud te voorzien zonder gebruik te maken van het socialebijstandsstelsel.
Afspraak
Na de stemming de spreker Javier Moreno Sánchez (S&D, ES) zei: “Regelmatige migratie is het beste instrument om irreguliere migratie en mensensmokkelaars te bestrijden. We moeten irreguliere migratiestromen aanpakken, de samenhang tussen verschillende legale migratie-instrumenten bevorderen en de integratie van buitenlandse werknemers vergemakkelijken. De herziening van de richtlijn betreffende de gecombineerde vergunning zal ervoor zorgen dat werknemers uit derde landen Europa veilig kunnen bereiken en dat Europese bedrijven de werknemers kunnen vinden die ze nodig hebben. Tegelijkertijd zullen we arbeidsuitbuiting vermijden en voorkomen, de rechten van werknemers uit derde landen versterken en hen effectiever beschermen tegen misbruik.”
Volgende stappen
De nieuwe regels moeten nu formeel worden goedgekeurd door de Raad. De lidstaten hebben na de inwerkingtreding van de richtlijn twee jaar de tijd om wijzigingen in hun nationale wetgeving aan te brengen. Deze wetgeving is niet van toepassing in Denemarken en Ierland.
Eerder gepubliceerd in The European Times.
