Sinds eind september wordt het Amazonegebied geconfronteerd met een van de meest onophoudelijke droogtes uit zijn geschiedenis. Verontrustende beelden van het nationale Amazonas-spektakel in Brazilië honderden rivierdolfijnen en talloze dode vissen aan de rivieroevers nadat de watertemperatuur vorige maand steeg van 82 graden Fahrenheit naar 104 graden Fahrenheit.
Alors que les températures grimpent, les peuples autochtones et les communautés locales de l’Amazonie centrale et occidentale, notamment des régions du Brésil, de la Colombie, du Venezuela, de l’Équateur et du Pérou, voient leurs rivières disparaître à un rythme sans vorig.
Omdat de regio voor transport afhankelijk is van waterwegen, verstoren zeer lage rivierstanden het transport van essentiële goederen, en hebben veel gemeenschappen moeite om toegang te krijgen tot voedsel en water. Regionale gezondheidsdiensten hebben gewaarschuwd dat het ook steeds moeilijker wordt om medische noodhulp te bieden aan veel gemeenschappen in het Amazonegebied.
In Brazilië heeft de deelstaatregering van Amazonas de noodtoestand uitgeroepen terwijl de autoriteiten zich voorbereiden op wat nu al de ergste droogte in de geschiedenis van de staat is. invloed hebben op de distributie van water en voedsel aan 500.000 mensen mensen eind oktober. Ongeveer 20.000 kinderen zouden de toegang tot school kunnen verliezen.
Hete en droge omstandigheden hebben ook geleid tot bosbranden in de hele regio. Sinds begin 2023 is meer dan 11,8 miljoen acres (18.000 vierkante mijl) van het Braziliaanse Amazonegebied werden verteerd door vuur, een gebied dat twee keer zo groot was als Maryland. In Manaus, de hoofdstad van de Braziliaanse Amazonas-regio en een stad met twee miljoen inwoners, hebben artsen een toename van ademhalingsproblemen gemeld als gevolg van aanhoudende rook van de branden, vooral onder kinderen en ouderen.
Ook afgelegen steden werden getroffen. In Ecuador, waar normaal gesproken 90% van de elektriciteit wordt geproduceerd door waterkrachtcentrales, dwong de droogte in het Amazonegebied de regering ertoe energie uit Colombia te importeren om wijdverbreide stroomuitval te voorkomen. “De rivier die uit de Amazone stroomt, waar onze energiecentrales zich bevinden, is zo sterk gedaald dat de waterkrachtproductie op sommige dagen is teruggebracht tot 60%. » legde Fernando Santos Alvite, minister van Energie van Ecuador, uit.
Hoewel de natte seizoenen in het Amazonegebied variëren, wordt in de meest getroffen gebieden pas eind november of begin december regen verwacht.
EL NIÑO, ONTBOSSING EN BRAND: EEN GEVAARLIJKE COMBINATIE
Wetenschappers benadrukken dat hoewel de extreme droogte wordt beïnvloed door El Niño, de ontbossing door de jaren heen de situatie heeft verergerd. Bovendien duwen bosbranden die verband houden met slash-and-burn-praktijken waar veeboeren en sojabonenboeren de voorkeur aan geven, de regio tot buiten zijn grenzen.
Ane Alencar, wetenschappelijk directeur van het Amazon Environmental Research Institute (IPAM), legt uit: “Rook van branden heeft op verschillende manieren invloed op regen. Wanneer je een inheems bos kapt, verwijder je bomen die waterdamp in de atmosfeer afgeven, waardoor de neerslag direct wordt verminderd.
Onderzoek heeft aangetoond dat dit degeneratieve proces ons dichter bij een ‘omslagpunt’ in het Amazonegebied zou kunnen brengen, waarbij warmere en langere droge seizoenen mogelijk tot massaal boomverlies kunnen leiden. Een studie die vorig jaar werd gepubliceerd in Nature Climate Change stelt dat we slechts tientallen jaren verwijderd zijn van de ineenstorting van grote delen van het Amazone-regenwoud en de transformatie van de savanne, die op hun beurt een verwoestend effect zouden hebben op ecosystemen over de hele wereld.
Deze droogte is geen geïsoleerde natuurramp. Het is een symptoom van de mondialisering klimaat klimaatverandering en de lokale gevolgen van ontbossing. Het aanpakken van deze uitdagingen vereist gecoördineerde actie op lokaal, nationaal en mondiaal niveau.
De Braziliaanse regering heeft een taskforce opgericht en Peru heeft de regionale noodtoestand uitgeroepen, maar zeer weinig gemeenschappen in de regio hebben geprofiteerd van een gecoördineerde inspanning om de gevolgen van de droogte te verzachten. Ondertussen vrezen analisten dat afgelegen en geïsoleerde inheemse gemeenschappen meer zullen lijden dan de meeste andere gemeenschappen.
Inheemse volkeren staan in de frontlinie van de klimaatverandering, ook al dragen zij het minst bij aan de uitstoot van broeikasgassen. Meer dan ooit is internationale solidariteit en steun voor getroffen gemeenschappen essentieel.
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
