Je kent de familie Kapkanets waarschijnlijk niet. Het is normaal. Ik zeg je, het is, sorry, het was een Oekraïense familie die in Volnovakha woonde, gelegen in de regio Donetsk. Het gezin bestond uit negen leden en afgelopen oktober maakten ze zich uiteindelijk klaar om de verjaardag van Natalia Kapkanets, de moeder, te vieren. Een van haar familieleden had haar wat bloemen gegeven en ze hadden een klein feestmaal voorbereid met de weinige dingen die ze hadden weten te bemachtigen, terwijl ze leefden op een plek die bezet was door het Russische leger.
Het feest verliep zonder incidenten. De kinderen, Mikita, 5 jaar oud, en Nastia, 9, waren zonder al te veel ophef aan het spelen, toen kort voor het eten soldaten van het bezettingsleger, dat onder bevel van Vladimir Poetin, de bezette gebieden onderhielden. “Rijk van machinegeweren.” Alle leden van de familie Kapkanets zwegen, terwijl de soldaten hen aanspoorden hun huis te verlaten en naar een andere plaats te gaan, de weinige bezittingen mee te nemen die ze konden en hun huis te verlaten zodat de glorieuze soldaten van het leger van moeder Rusland daar konden blijven. . . De familie Kapkanets weigerde het huis te verlaten waar ze in de loop der jaren zo hard aan hadden gewerkt. En merkwaardig genoeg uitten die soldaten, toen ze met zijn weigering werden geconfronteerd, alleen maar dreigementen en vertrokken.
Niet zonder enige angst ging het feest verder zonder verdere incidenten. En toen de avond viel, ging iedereen slapen, na een dag tevreden en gelukkig te hebben doorgebracht. Alleen ontsierd door het onaangename bezoek van de Russische soldaten.
Laat in de nacht hoorden buren een reeks geweerschoten in het huis van de Kapkanets. Tegen de tijd dat ze besloten te gaan, zagen ze een Russische legertruck beladen met soldaten wegrijden. De eersten die binnenkwamen waren geschokt toen ze op de oude groene bank in een woonkamer het lichaam van een doorzeefd persoon aanschouwden, dat, bedekt met twee dekens, langzaam rood kleurde. In de woonkamer werden de bloemen die mevrouw Kapkanets had ontvangen op de grond vertrapt.
Pedro Andryushchenko, een van de adviseurs van de burgemeester van Marioepol, bevestigde in een verklaring: “Het was een duidelijke liquidatieoperatie; De negen lichamen werden neergeschoten en het merendeel van deze inslagen vond plaats op het hoofd.”
De eerste buren die binnenkwamen, vonden de 9-jarige Nastia, die de 5-jarige Mikita omhelsde, alsof ze haar probeerde te beschermen. Hun hoofden waren allebei verbrijzeld en haar bloed spatte op de achterkant van het bed en de muur waar het rustte. Dat meldt ook de Oekraïense ombudsman Dmitro Lubinets “Volgens voorlopige gegevens hebben de soldaten de hele familie Kapkanets vermoord, die een verjaardag vierde en weigerde het huis aan hen over te laten.”
Gezien de ernst van wat er in Volnovaja gebeurde, had het parket van de procureur-generaal van Donetsk uiteraard geen andere keuze dan een onderzoek te starten dat eindigde met de snelle en verrassende arrestatie van twee soldaten van het Russische bezettingsleger. Er werd geen connectie of informatie over deze soldaten gegeven die kon bevestigen dat het genoemde nieuws waar is.
Moordpartijen zoals die van de familie Kapkanets komen heel vaak voor in het gebied dat wordt bezet door het Russische leger, waar de wet geldt voor soldaten die naar een wanordelijk en bloedig conflict worden gestuurd, waar voor de moordenaars die deel uitmaken van dat leger een menselijk leven geen waarde heeft.
Natuurlijk heeft Vladimir Poetin hier niets over gezegd, noch hebben we op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties enige vragen over genoemde familie gehoord. Ook niet-gouvernementele organisaties praten niet over de kwestie en de grote media hebben nauwelijks verslag gedaan van het nieuws. Natalia zal haar dochters Mikita en Nastia echter niet zien opgroeien, noch zullen ze haar kinderen zien, als ze die al hadden. Een verschrikking.
De familie Kapkanets herinnert ons er slechts aan dat in elk conflict de mens een beest wordt. Beesten die bevelen krijgen van mensen die honderdduizenden kilometers verwijderd zijn van de plaats waar de gebeurtenissen plaatsvinden, en die vaak onbekende en onechte belangen dienen. Terwijl ik deze woorden schrijf, heb ik het gevoel dat de moord op de familie Kapkanets een beetje de schuld van iedereen is, ook de mijne. En daarom wilde ik de kans niet missen om ze te herdenken in deze kroniek waar ik meer hart dan hoofd in heb gestoken, met als enig doel dat we ontroerd worden door de gruwel die elk moment in deze wereld wordt ervaren, zelfs als het is terwijl we koffie en toast drinken in een oude bistro vlakbij de Eiffeltoren.
Voor meer informatie: Kapkanets Familie Internet. Moorden op Russische soldaten. Rotyslav Averchuk (Lviv-Oekraïne).
Oorspronkelijk gepubliceerd in
