Ondanks de vooruitgang bij het opruimen van puin, kent de stad nog steeds een verontrustende leegte die langzaam terugkeert naar het gemeenschapsleven, dankzij de steun van de Internationale Organisatie voor Migratie van de Verenigde Naties.IOM).
Emel en zijn familie hadden het geluk om te overleven. Hun overleving ging echter ten koste van het verlies van alles waar ze van hielden.
“Mijn man en ik hebben net drie jaar geleden een nieuw huis gekocht, nadat we jarenlang bij zijn ouders hadden gewoond”, zei ze. “Ons huis was volledig beschadigd. « We hebben niets kunnen recupereren. »
Emel zit in haar woonkamer.
‘Containersteden’
Ze wonen nu in een formele nederzetting, in de volksmond bekend als een ‘containerstad’, een tijdelijk onderkomen niet ver van het stadscentrum. Hier hebben ruim 4.500 inwoners een plek gevonden om te wonen nadat ze door de aardbevingen dakloos waren geworden.
Emel verwelkomt bezoekers in haar nieuwe woning, een gemeubileerde tweekamercontainer, compleet met slaapkamer, badkamer en keuken. Gezien de omvang van hun gezin, met kinderen tussen de zes en zeventien jaar, kregen ze een ruimere container.
Hij herinnert zich met plezier dat de dag waarop ze naar hun nieuwe, zij het tijdelijke, huis verhuisden, samenviel met de Eid-festiviteiten. Er heerste een opgewekte sfeer in de nederzetting, ondanks de uitdagingen waar alle bewoners doorheen waren gegaan.
Vefa, Neslihan en Emel (van links naar rechts) aan het werk in de wasserij.
Hernieuwd gevoel van doel
Nadat hij zich had gevestigd, vond hij werk in een openbare wasserij, waar hij nu samenwerkt met medebewoners Neslihan en Vefa. Naast dat het werk een bron van inkomsten is, heeft het ook nog andere voordelen opgeleverd.
« Het werken hier heeft mijn geestelijke gezondheid aanzienlijk verbeterd », zei hij. “Ik heb elke dag een doel en ik mag tijd doorbrengen met mijn buren die met mij samenwerken.”
Neslihan en Vefa herhalen zijn gevoelens over zijn nieuwe baan. Het trio werkt van maandag tot en met vrijdag ijverig in de wasserij, van 8.00 tot 17.00 uur en op zaterdag een halve dag, waarna ze op zondag quality time met hun gezin kunnen doorbrengen.
Kinderen van verschillende leeftijden brengen tijd door in de nederzettingsbibliotheek.
Vol activiteit
De nederzetting breidt zich langzaam uit met activiteit. Naast andere recente infrastructuurverbeteringen herbergt de nederzetting een school, een bibliotheek, een computerlaboratorium, sportcentra, recreatieruimtes en een kindercentrum.
Met het kindvriendelijke centrum hoeven Emel, Neslihan en Vefa zich geen zorgen meer te maken over waar ze hun kinderen moeten achterlaten terwijl ze aan het werk zijn.
In de zomer begon het centrum met het aanbieden van teken- en knutselactiviteiten. Met de hervatting van het schooljaar bieden leraren nu kleuterklassen aan met als doel ervoor te zorgen dat het onderwijs van kinderen zo min mogelijk wordt onderbroken.
Een voorbeeld van een container die dient als huisvesting en openbare ruimte in nederzettingen.
Tijdelijke woningen voor duizenden
De hervatting van deze openbare diensten zou niet mogelijk zijn zonder geprefabriceerde containers, naast het bieden van tijdelijke huisvesting aan honderden mensen.
Sinds oktober 2023 heeft IOM meer dan 830 containers aan de autoriteiten geleverd, die worden verdeeld in de vier provincies die het zwaarst zijn getroffen door de aardbeving: Adiyaman, Hatay, Kahramanmaras en Malatya.
“We werken nauw samen met de autoriteiten om ervoor te zorgen dat containers daar terechtkomen waar ze het meest nodig zijn”, zegt Ibrahim Timurtas, IOM National Area Operations Officer. « Ze zijn niet alleen essentieel voor mensen om onderdak te hebben, maar ze helpen bewoners ook een gevoel van normaliteit terug te krijgen in een nieuwe omgeving. »
Tevreden met de verbeteringen
Nu de winter in aantocht is, zijn de drie vrouwen tevreden met de verbeteringen in hun leven en met de faciliteiten en voorzieningen die de nederzetting biedt.
“Drie maanden lang woonden we met twee gezinnen in een huis”, zei Neslihand. « De containers zijn hier veel beter dan waar we na de aardbevingen woonden. »
Hoewel er veel moed voor nodig is om opnieuw te beginnen, maximaliseren Emel, Neslihan en Vefa nieuwe kansen in hun gemeenschap, ook al koesteren ze de hoop dat ze op een dag weer hun eigen huis zullen bezitten.
