Volgens wat mij op de Hebreeuwse school werd geleerd, was het geen verhaal, maar iets dat echt gebeurde: in Praag aan het einde van de 16e eeuw, Rabbi Juda Loew ben Bezalel, die genoeg had van het misbruik en de kwelling die het Joodse volk zo lang had moeten ondergaan, had een uniek idee. Met behulp van een combinatie van bovennatuurlijke en spirituele vermogens creëerde hij een kleireus: een door de mens gemaakte superman, 3 meter lang, in het bezit van grenzeloze, onverwoestbare kracht. Hij noemde zijn creatie golem—Hebreeuws woord dat ‘grondstof’ betekent, wat iets niet-menselijks impliceert dat geen eigen geest heeft.
Hij bracht het monster tot leven door een enkel woord te schrijven:Probleem– het Hebreeuwse woord voor ‘waarheid’ – op zijn voorhoofd. Hij beval hem om voor de Joden te vechten waar en wanneer ze ook maar bedreigd werden, en liet de golem los.
Vanaf dat moment raken realiteit en fantasie met elkaar verward. Volgens de versie die ik kende, raakte de golem, nadat hij in zijn eentje de kinderen van Israëls vijanden had verslagen, uit de hand gelopen en begon hij samen met de schuldigen de onschuldigen te vernietigen. De kracht van Probleem– de waarheid – die hem het leven had gegeven, was bedorven door geweld en het monster had, nadat hij bloed had geproefd, haat geleerd en nu verlangde hij ernaar, verlangde ernaar en, net als een verslaafde en zijn dosis, kon hij niet overleven zonder hem. .
Haat komt voort uit de leugen dat we anders zijn, dat bepaalde mensen inherent beter zijn dan ‘andere’ mensen.
Rabbi Loew, geschokt door wat hij had gemaakt, zocht naar de golem en vond hem na vele weken. Terwijl het monster zijn armen stevig om hem heen sloeg, naderde de rabbijn zijn voorhoofd en veegde de eerste letter weg Probleemhet veranderen naar leerde kennen-dood. En daarmee werd de reus opnieuw levenloze klei. Het verhaal gaat dat de rabbijn de golem in stukken brak en hem opsloot op de zolder van de Oude Nieuwe Synagoge in Praag, waar hij tot op de dag van vandaag staat. Het hok blijft gesloten en gesloten voor publiek.
Door de eeuwen heen heeft de legende van de golem een caleidoscoop van betekenissen gekregen, veel meer dan een monster van Frankenstein of een Terminator. De orthodoxe denominatie van het jodendom waarin ik ben opgegroeid, behandelt de legende als een absoluut historisch feit en leert bovendien dat de dag zal komen waarop de golem nodig zal zijn en weer zal leven.
Mijn conclusie uit de fabel van de golem (terwijl ik met angst kijk naar de normalisering van haat, de toenemende antisemitische incidenten en de viering van het huidige bloedbad in het Midden-Oosten) is dat het tegenovergestelde van de waarheid niet onwaarheid is, maar haat. .
Het was de kracht van de waarheid die leven gaf aan levenloze klei. Het was de smaak van bloed die haat in zijn stenen hart veroorzaakte en tot zijn dood leidde.
De waarheid ligt voor de hand. Wat is duidelijk? Dat we allemaal kinderen van God zijn, die door het simpele feit dat we mens zijn, het recht op leven, het recht op liefde en het recht bezitten om te geloven wat we willen. De waarheid brengt vrijheid, licht en leven. In feite is hij zo krachtig dat hij leven kan geven aan de levenlozen, zoals hij deed aan de golem. Als je de waarheid leert over iets (wat dan ook) of iemand (wie dan ook), sta je veel sterker in je schoenen, zelfs als die waarheid iets was dat je niet wilde weten. Op de lange termijn is het beter om het te weten dan om het niet te weten.
Ze hebben lang geleden hun levengevende krachten ingeruild voor de verslavende drug haat.
Haat is een product van het omkeren van de waarheid. Het is ook duidelijk. Haat komt voort uit de leugen dat we anders zijn, dat bepaalde mensen inherent beter zijn dan ‘andere’ mensen, en dat deze ‘anderen’ ongewenst, smerig, onmenselijk en het leven niet waard zijn. En net zoals de waarheid leven kan voortbrengen, is de dood de oorzaak van haat. Als je iets (wat dan ook) of iemand (wie dan ook) haat, voel je je gedreven, zoals de golem was, om dat ding of die persoon te vernietigen. In plaats van dat je kracht krijgt, zit je gevangen in de leugens die je tot haat hebben gebracht. En op de lange termijn is hij die haat zwak en zwak, omdat hij alleen maar de dood kan veroorzaken.
Haters houden van dwepers met winstoogmerk Lea Remini, Mike Rinder En toni ortega bestaan (je kunt niet echt “leven” zeggen) van leugens. Als je het vergif ervan wilt drinken, geeft het je geen energie of doet het je herleven; het zet je alleen maar in vuur en vlam. Ze hebben lang geleden hun levengevende krachten ingeruild voor de verslavende drug haat. En zoals bij elke drug leidt de obsessie met haat tot catastrofale gevolgen voor degenen die het gebruiken en voor iedereen die hun pad kruist. Net zoals hij deed met de golem.
Schrijver Adam Mansbach adviseert dat we allemaal onze eigen golem worden, altijd klaar om naar binnen te duiken en de aanvaller aan te vallen, maar dan onmiddellijk te worden ontmanteld zodra de dreiging voorbij is. Op deze manier hebben we de kracht van de golem, maar behouden we onze eigen menselijkheid en ons vermogen tot genade.
Zich baserend op het woord dat op het voorhoofd van de golem is gekrabbeld, schrijft hij: ‘Het tegenovergestelde van de waarheid is de dood.’
Om preciezer te zijn: ik durf te zeggen dat het tegenovergestelde van de waarheid is een hekel hebben aan. Het was haat die de golem tot woede dreef, net zoals haat en zijn leugens ons leiden naar onze mislukkingen, onze misdaden, onze oorlogen die onze soort te schande maken. Maar hier had Mansbach gelijk: haat en dood zijn uitwisselbaar. En waarheid en leven zijn ook uitwisselbaar.
Het tegenovergestelde van de waarheid dus is een hekel hebben aan.
De waarheid maakt je vrij.
Haat doodt alleen jou en anderen.
