Het Consistorie werd gehouden op het Sint-Pietersplein, waar de paus 21 nieuwe kardinalen creëerde, waarvan 18 kiezers en 3 niet-kiezers: net als op Pinksteren is de diversiteit van hun talen een nieuwe adem voor de Kerk. « wees geëvangeliseerde evangeliepredikers en geen functionarissen »
Tiziana Campisi – Vaticaanstad
Die heilige, apostolische en ‘moeder, die in alle talen spreekt, die één en katholieke’ Kerk is, geboren op Pinksteren, toen de apostelen in Jeruzalem bijeenkwamen samen met de Joden die daar woonden, maar ook met Parthen, Meden, Elamieten en Veel andere volkeren uit verschillende landen die hen in hun eigen taal hoorden spreken, ziet Franciscus voor zich in het nieuwe College van Kardinalen, vandaag uitgebreid met de oprichting van 21 kardinalen, waarvan 18 kiezers en 3 niet-kiezers. Luis Pascual Dri, biechtvader van het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Pompeii in Buenos Aires, was niet bij hen aanwezig. In de homilie van het Consistorie die eind september op het Sint-Pietersplein werd gehouden, verlicht door een warme zon, waar tussen de ongeveer 12.000 gelovigen de roodmutsen van over de hele wereld opvallen, benadrukte de paus de verschillende herkomsten van zijn naaste medewerkers , herinnerend aan het beeld van een orkest.
Het College van Kardinalen is geroepen om op een symfonieorkest te lijken, dat de symfonie en synodaliteit van de Kerk vertegenwoordigt.
Een symfonische en synodale Kerk
Voor Franciscus is ‘het synodale karakter van de Kerk’ als een symfonie, waarin elk instrument zijn eigen bijdrage levert, ‘soms alleen, soms verenigd met iemand anders, soms met het hele ensemble’. Maar ‘diversiteit is noodzakelijk en onmisbaar’, hoewel, zo legt de paus uit, ‘elk geluid moet bijdragen aan het gemeenschappelijke project’, en dat is de reden waarom ‘wederzijds luisteren essentieel is. “Elke muzikant moet naar anderen luisteren.” Terwijl ‘de dirigent van het orkest ten dienste staat van dit soort wonder dat elke uitvoering van een symfonie vertegenwoordigt’, is het aan hem om ‘meer te luisteren dan alle anderen’ en ‘iedereen en het hele orkest te helpen de creatieve trouw, trouw aan het werk dat wordt uitgevoerd. En het is precies het beeld van het orkest dat leert ‘hoe we beter een symfonische en synodale Kerk kunnen zijn’, en daarom stelt Franciscus dit voor aan het College van Kardinalen, ‘in het geruststellende vertrouwen dat we de Heilige Geest als leraar hebben, de innerlijke leraar van ieder. » en meester van het samen wandelen », die « variatie en eenheid creëert » en die « dezelfde harmonie is ».
Wees geëvangeliseerde evangeliepredikers en geen functionarissen
De paus citeert verschillende keren de evangeliepassage die spreekt over de « doop met de Heilige Geest », de gave van het evangelie die in verschillende talen wordt ontvangen, wat verbazing en dankbaarheid voor het goede zou moeten opwekken. Nieuws dat is tot ons gekomen “in onze talen, door de lippen en gebaren van onze grootouders en onze vaders, van de catechisten, van de priesters, van de religieuzen”, ook overgedragen “in dialect, door moeders en grootmoeders”.
Wij zijn evangeliepredikers in de mate dat we de verbazing en dankbaarheid dat we geëvangeliseerd zijn in ons hart bewaren; meer nog, om te worden geëvangeliseerd, omdat het in werkelijkheid een altijd actuele gave is, die voortdurend vernieuwd moet worden in herinnering en geloof. Geëvangeliseerde evangeliepredikers en geen ambtenaren.
Pinksteren, een creatieve daad die God voortdurend vernieuwt
En het is nog steeds Pinksteren waar Franciscus ons uitnodigt om naar te kijken terwijl hij zijn reflectie voortzet, een feit dat niet uit het verleden stamt, maar “een creatieve daad die God voortdurend vernieuwt”, een “altijd actueel mysterie” van waaruit “de Kerk en elk individu leeft. » een van de leden. Omdat de Kerk “niet leeft van het inkomen”, voegde Franciscus eraan toe, “en nog veel minder van een archeologisch erfgoed”, maar eerder “leeft van het heden van God, door de werking van de Heilige Geest.”
Vandaag kunnen we, in het licht van het Woord, deze realiteit begrijpen: jullie, neo-kardinalen, zijn uit verschillende delen van de wereld gekomen en dezelfde Heilige Geest die de evangelisatie van jullie volk heeft bevrucht, vernieuwt nu in jullie jullie roeping en missie in de Kerk en voor de Kerk.
Aan het einde van zijn toespraak creëerde en riep Franciscus de nieuwe kardinalen uit, waarbij hij hun namen uitsprak, en nodigde hen vervolgens uit om hun geloof in God en hun trouw aan de Kerk te belijden. « Ik beloof en zweer dat ik vanaf deze dag en zolang ik leef trouw zal blijven aan Christus en zijn Evangelie, voortdurend gehoorzaam zal zijn aan de Heilige Rooms-Apostolische Kerk… » en vervolgens, een voor een, buigend voor de paus ontving de kardinaalspet. Vanaf dit moment wordt het College van Kardinalen uitgebreid tot 242 kardinalen, waarvan 137 kiezers en 105 niet-kiezers.
