De psychiatrie moet in orde komen met God1, is de titel van een wetenschappelijk artikel dat hierop heeft willen inhaken. “Door niet meer moeite te doen om spiritualiteit in de behandeling op te nemen, bewijzen we patiënten een slechte dienst”
In het artikel gepubliceerd op 15 juni 2021, David H.Rosmarin hij zei: “In de vroege dagen van de pandemie, econoom Jeanet Bentzen van de Universiteit van Kopenhagen onderzocht Google-zoekopdrachten naar het woord ‘gebed’ in 95 landen. Ze stelde vast dat ze in maart 2020 een wereldwijd hoogtepunt bereikten en dat de stijgingen gelijk liepen met het aantal COVID-19-gevallen dat in elk land werd geïdentificeerd. Stateside, volgens het Pew Research Center, 55 procent van de Amerikanen bad om de verspreiding van het nieuwe coronavirus in maart 2020 te stoppen, en bijna een kwart rapporteerden dat hun geloof de volgende maand toenam, ondanks de beperkte toegang tot gebedshuizen.”
Er zijn echter gedocumenteerd plannen voor de psychiatrie die religie wil overnemen, of in ieder geval religie wil overnemen en beheersen voor hun eigen doeleinden, terwijl ze ervoor zorgen dat religiositeit steeds meer verdwijnt. In feite waren het de jaren 40, toen psychiaters JR Rees en G. Brock Chisholmmedeoprichters van de World Federation for Mental Health, schetsten hun plannen voor de samenleving waar ze zeiden « We hebben een nuttige aanval gedaan op een aantal beroepen”, zei Rees in 1940. “De twee gemakkelijkste daarvan zijn natuurlijk het beroep van leraar en de kerk.”… “Wereldregering bereiken » zei Chisholm“het is noodzakelijk om hun individualisme, loyaliteit aan familietradities, nationaal patriottisme en religieuze dogma’s uit de gedachten van de mensen te verwijderen.”, dus geen wonder dat iemand zich zorgen maakt over COVID19 en zijn toekomst, of gewoon over de vele problemen die men in het leven kan tegenkomen, de psychiatrische industrie lijkt er de voorkeur aan te geven dat mensen meer pillen slikken dan bidden.
Terug naar het artikel van Dr. Rosmarin van afgelopen juni over het gebruik van spiritualiteit en religie om “mental health” te verbeteren, “Dit zijn niet alleen interessante sociologische trends, ze zijn klinisch significant. Spiritualiteit is van oudsher afgewezen door psychiaters, maar de resultaten van een proefprogramma in het McLean Hospital in Massachusetts geven aan dat aandacht ervoor een cruciaal aspect is van de geestelijke gezondheidszorg.e.”
HIJ legt uit dat in 2017 zijn eigen multidisciplinaire team van clinici, onderzoekers en aalmoezeniers in de geestelijke gezondheidszorg creëerde wat zij de Spirituele psychotherapie voor intramurale, residentiële en intensieve behandeling (SPIRIT), een flexibele en spiritueel geïntegreerde vorm van cognitieve gedragstherapie.
Daarna trainden ze een kader van meer dan 20 clinici, gestationeerd op 10 verschillende klinische eenheden in het McLean Hospital, om SPIRIT te leveren en evalueerden ze de aanpak. Rosmarin schrijft dat “sinds 2017 is SPIRIT geleverd aan meer dan 5.000 mensen” en hun “results suggereren dat spirituele psychotherapie niet alleen haalbaar is, maar ook zeer gewenst is door patiënten“.
The legt uit dat de Amerikaanse geestelijke gezondheid het afgelopen jaar was gezonken het laagste punt in geschiedenis: « De incidentie van psychische stoornissen nam met 50 procent toe, vergeleken met vóór de pandemie nam het alcohol- en andere middelenmisbruik enorm toe, en jongvolwassenen waren meer dan twee keer zoveel kans zelfmoord serieus te overwegen dan in 2018.”
Toch stelt Rosmarin dat « de enige groep die het afgelopen jaar verbeteringen in de geestelijke gezondheid zag, waren degenen die minstens wekelijks (virtueel of persoonlijk) religieuze diensten bijwoonden: 46 procent rapporteert « uitstekende » geestelijke gezondheid vandaag tegenover 42 procent een jaar geleden. Zoals voormalig congresvertegenwoordiger Patrick J. Kennedy en journalist Stephen Fried in hun boek A Common Struggle schreven, zijn de twee meest ondergewaardeerde behandelingen voor psychische stoornissen ‘liefde en geloof.‘”
Geen wonder dat bijna 60 procent van de psychiatrische patiënten wil in het kader van hun behandeling over spiritualiteit praten. Toch bieden we zelden zo’n mogelijkheid.
Het is nu bijna 100 jaar geleden sinds Freuds karakterisering van religie als eenmassa-waan” en met de gedocumenteerde plannen van psychiaters Rees en Chisolm, ook « professionals » in de geestelijke gezondheidszorg en wetenschappers hebben religie opzettelijk terzijde geschoven bij het omgaan met de emotionele en spirituele behoeften van mensen terwijl geluk of verdriet te vaak wordt vereenvoudigd tot een al weerlegd « chemische onevenwichtigheid » waarmee ze veel kunnen verkopen gevaarlijke psychodrugs.
De VN en WHO heb ook getest programma’s waar geloofsgemeenschappen hun effectiviteit hebben bewezen in het helpen van mensen die lijden aan « geestelijke gezondheid »terwijl psychiaters steeds meer geld en juridische bescherming vragen om hun « onderzoek » en experimenten op het gebied van de geest en de geest voort te zetten.
Ondanks het gebrek aan resultaten heeft de psychiatrie nog steeds een onevenwichtige macht in de samenleving en de huidige inspanningen om de COVID-19-curve voor geestelijke gezondheid af te vlakken zijn bijna volledig seculier geweest, met als excuus de « scheiding van kerk en staat » te behouden.
“Deze situatie gaat verder dan de scheiding van kerk en staat‘ zegt Rozemarijn. “Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg ontkoppelen ten onrechte gemeenschappelijk spiritueel gedrag en ervaringen van wetenschap en klinische praktijk. Als gevolg hiervan negeren we mogelijke spirituele oplossingen voor onze geestelijke gezondheidscrisis, zelfs als ons welzijn slechter is dan ooit tevoren.”
Hij legde in zijn artikel uit dat zijn “eigen onderzoek heeft aangetoond dat een geloof in God significant geassocieerd wordt met betere behandelresultaten voor acute psychiatrische patiënten. En andere laboratoria hebben een verband aangetoond tussen religieus geloof en de dikte van de hersenschors, wat kan helpen beschermen tegen depressie. Geloof in God is natuurlijk geen recept. Maar deze overtuigende bevindingen rechtvaardigen verder wetenschappelijk onderzoek, en patiënten in nood moeten zeker de mogelijkheid hebben om spiritualiteit in hun behandeling op te nemen“.
“Talloze anekdotes van deze aard deden zich voor tijdens een recent jaar durend klinisch onderzoek met SPIRIT dat mijn onderzoeksteam voltooide met financiering van de Bruggen Consortium (ondersteund door de John Templeton Foundation). Meer dan 90 procent van de patiënten gaf aan een of ander voordeel te ervaren, ongeacht hun religieuze overtuiging.” vervolgt Rosmarin.
En om zijn artikel af te sluiten, schreef hij “Het valt nog te bezien of God onze geestelijke gezondheidscrisis kan oplossen. Maar de potentiële klinische voordelen van spiritualiteit en het verlangen van patiënten naar spirituele behandelingen geven een reden om te geloven“.
Moeten staten dan burgers en hun religieuze gemeenschappen steunen, zodat ze meer kunnen doen met degenen die religie en religieuze ‘therapie’ zien als het antwoord op hun problemen? Steeds meer bewijzen lijken daarop te wijzen het wordt goedkoper, veiliger en effectiever dan investeren in nieuwe behandelingen met psychofarmaca, elektroshock, LSD, en nog duidelijker als die psychische behandelingen tegen de wil van de mensen worden gegeven zoals de Mensenrechtenraad en zijn Speciale Rapporteurs nu hebben bewezen.
