Drie maanden na het verstrijken van een termijn door de Commissie voor de betaling van vergoedingen aan buitenlandse universitaire taaldocenten (Lettori) voor tientallen jaren van discriminerende behandeling, heeft Italië afgelopen maandag een lang interministerieel wetsdecreet gepubliceerd om administratieve regelingen in te voeren voor het doen van eventuele betalingen. De termijn werd door de Commissie binnen een termijn aan Italië meegedeeld gemotiveerd advies van 26 januari in het kader van inbreukprocedure N.2021/4055, die tot doel heeft Italië te dwingen te voldoen aan een arrest uit 2006 van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) in zaak C-119/04, de laatste van vier Lettori-overwinningen in een reeks rechtszaken die dateert uit baanbrekende tijden Toegegeven oordeel vanaf 1989.
Met 6.440 woorden, de interdepartementaal besluit is bijna 3.000 woorden langer dan de zin in Zaak C-119/04 , waaraan het uitvoering wil geven. De essentie van het decreet is gewijd aan de administratieve modaliteiten en aan de procedures voor de medefinanciering van de koloniën in Lettori door de staat en de universiteiten. Het gaat onder meer om bepalingen over het in aanmerking komen voor medefinanciering, hoe en wanneer universiteiten geld moeten aanvragen bij het ministerie, eventuele correcties van fouten in de aanvraag, sancties bij niet-medewerking,
Daarnaast is elke universiteit verplicht om een Online volkstelling waar Lettori hun dienstjaren bijhoudt, informatie die je als werkgever zou verwachten van universiteiten. De uitgebreide bureaucratie die aanwezig is, suggereert dat de wetgever denkt dat het recht dat Lettori wordt onthouden voornamelijk te wijten is aan administratief falen.
Het decreet doet op geen enkele manier afstand van de rechtspositie die Italië tijdens de inbreukprocedure heeft behouden. Hetzelfde inconsistente menu met oplossingen blijft van kracht. Integendeel, het decreet versterkt de Italiaanse onverzettelijkheid door er herhaaldelijk op aan te dringen dat de Italiaanse wet van maart 2004, die werd goedgekeurd door de Grote Kamer van het HvJ-EU op grond van het feit dat het Lettori een ononderbroken wederopbouw van de loopbaan toestond vanaf de datum van eerste tewerkstelling, moeten worden geïnterpreteerd in overeenstemming met de beperkende bepalingen van artikel 26 van de zogenaamde Gelmini-wet van 30 december 2010. Alle verwijzingen naar de wet van maart 2004 goedgekeurd door het HvJ-EU worden gevolgd en gekwalificeerd door de verklaring “zoals geïnterpreteerd door artikel 26, paragraaf 3 van wet nr. 240 van 30 december 2010”.
Omdat het decreet al weken voor publicatie vrij rondging, waren zowel de universiteitsbesturen als Lettori op voorhand op de hoogte van de inhoud ervan. Veel jurisdicties vonden de bepalingen ervan zo verwarrend dat ze niet afdwingbaar waren. Minder geïnteresseerd in de administratieve details en meer in de juridische reikwijdte, verwierpen de Lettori-vakbonden het decreet en bloc. FLC CGIL en UIL RUA, respectievelijk de grootste en de op twee na grootste vakbond van Italië, kwamen een eendaagse landelijke staking overeen om te protesteren tegen de bepalingen ervan.
Volgens de Italiaanse arbeidswetgeving moet het ministerie van Arbeid, voordat een nationale staking officieel kan worden afgekondigd, een voorbereidende vergadering houden om te proberen tot een verzoening tussen de betrokken partijen te komen. Hoewel de Commissie namens hen de inbreukprocedure heeft ingeleid, zijn de Lettori geen partij bij de procedure, waardoor de Commissie uitsluitend tegenover Italië staat. De bemiddelingsbijeenkomst bood de vertegenwoordigers van Lettori een unieke gelegenheid om elkaar persoonlijk te ontmoeten en de vertegenwoordigers van het Ministerie van Universiteiten te ondervragen.
Het verslag van de bijeenkomst dat vervolgens naar de Lettori werd gestuurd, leest als het transcript van een kruisverhoor in de rechtszaal. De vraag is of Italië van plan is de loopbaan van de Lettori te reconstrueren op basis van de wet van maart 2004 zoals geïnterpreteerd door het HvJ-EU in zijn arrest in zaak C-119/04, of zoals geïnterpreteerd door de retroactieve Gelmini-wet van 2010.
Ambtenaren van het ministerie probeerden herhaaldelijk deze vraag te ontwijken. Onder druk van vertegenwoordigers van de Lettori zeiden ze dat het decreet alle relevante nationale en Europese jurisprudentie respecteerde. Het is veelzeggend dat de volgorde van de woorden in dit antwoord het nationale recht boven het EU-recht plaatst. De vertegenwoordigers van Lettori herinnerden het ministerie eraan dat het EU-recht voorrang heeft op het nationale recht, gingen verder en vroegen ambtenaren van het ministerie welke bron de interministeriële ordeprioriteiten zijn. Op dat moment herhaalden ambtenaren van het ministerie dat het decreet alle nationale en Europese jurisprudentie respecteert, maar voegde eraan toe dat de Gelmini-wet nog steeds geldig is. In dit stadium werd door beide partijen aanvaard dat de bemiddeling was mislukt. Daarom zou de nationale staking doorgaan.
De zorgen van FLC CGIL over de juiste uitvoering van het arrest van 2006 in zaak C-119/04 kwamen tot uiting in een brief die enkele dagen na het mislukken van de bemiddeling naar de commissaris voor werkgelegenheid en sociale rechten, Nicolas Schmit, werd gestuurd. De brief slaat nergens op. De FLC CGIL herinnert de Commissie eraan dat Italië in zijn verklaringen in zaak C-119/04 het Hof verzekerde dat het de wet van maart 2004 correct had uitgevoerd. de wet van 2004 zou correct worden toegepast, kondigde de Commissie aan in een persbericht
dat de inbreukprocedure tegen Italië zou worden afgesloten. De waarde van deze garanties, zo merkt de brief ironisch op, is dat er in 2023 nieuwe inbreukprocedures open blijven wegens niet-uitvoering van arrest C-119/04.
In haar herziening van het interministeriële decreet van 6.440 woorden gooit de FLC CGIL in slechts 40 woorden een handschoen weg en interpreteert het decreet in haar brief aan de Commissie als volgt:
» In het standpunt dat wordt ingenomen door het interministerieel besluit, verzoekt Italië de Commissie, hoedster van het Verdrag, om de beslissing van het Hof van Justitie en de conclusies van zijn eigen nationale rechtbanken terzijde te schuiven en interpretatieve voorrang te geven aan de « Gelmini-wet ».”.
Parallelle protesten bij de Commissie door Asso.CEL.L, een vakbond gevestigd aan de Universiteit « La Sapienza » in Rome, onderstrepen de implicaties die op het spel staan:
» Het zou een precedent scheppen met zeer ernstige gevolgen voor de rechtsstaat in de EU als een lidstaat wetgeving waarover het HvJ-EU zich al heeft uitgesproken met terugwerkende kracht mag interpreteren, en dit in zijn eigen voordeel zou zijn… Uiteindelijk alleen het Hof zelf kan beslissen over de legitimiteit van een retrospectieve interpretatie van zijn besluiten, als een lidstaat aandringt op de geldigheid van zijn interpretatie.”
Na demonstraties georganiseerd voor het Ministerie van Universiteiten in Rome op 13 december laatste en dan verder 20 april, De landelijke staking van vrijdag was de derde industriële actie van vakbonden dit academisch jaar, en de meest succesvolle. Op campussen in heel Italië kregen Lettori, gepensioneerd en in dienst, gezelschap van hun CEL-collega’s. Een categorie universitaire docenten die exact hetzelfde werk verrichten als de Lettori, de CEL’s zouden volgens de Italiaanse wet daarom recht moeten hebben op een vergelijkbare vergoeding.
In Padua , Florence (1), Perugia (2), Sassari en andere universiteitssteden in heel Italië Lokale televisie en pers waren genereus in hun berichtgeving over de Lettori-staking. Nauwkeurig documenteren van langdurige discriminatie, de verhalen tonen ook de steun van de studenten aan hun Lettori-leraren en het hoge aanzien dat ze in hun lessen hebben. Ook initiatieven zoals ontmoetingen met rectoren komen aan bod.
Kurt Rollin is de vertegenwoordiger van Asso.CEL.L voor de gepensioneerde Lettori. DE open brief die hij schreef voor de minister van Universiteiten, Anna Maria Bernini, documenteert hoe de gepensioneerde Lettori dicht bij de armoedegrens leeft vanwege de discriminerende pensioenen die ze ontvangen. Sprekend buiten het kantoor van de rector op de campus van de La Sapienza Universiteit in Rome, zei de heer Rollin:
» Het interministerieel besluit is een flagrante poging om aan het arrest van het Hof van Justitie in zaak C-119/04 te ontsnappen. Als een mantra herhaalt het decreet dat het besluit moet worden geïnterpreteerd in overeenstemming met de retrospectieve Gelmini-wet van 2010, alsof het elke andere interpretatie uitsluit. Onder deze omstandigheden moet de Commissie de zaak Lettori nu onmiddellijk voorleggen aan het Hof van Justitie en het Hof aldus zelf de mogelijkheid geven om de retroactieve Gelmini-interpretatie van zijn arrest C-119/04 te interpreteren.”
Dublin Europarlementslid Clare Daly sprak zich onlangs uit tegen de discriminatie van Lettori in een toespraak voor het Europees Parlement. Tegelijkertijd schrijft ze een Artikel 138 Kamervraag aan de Commissie over de zaak, medeondertekend door zes andere Ierse EP-leden.
EP-lid Daly zei:
» De Lettori-zaak is de langste schending van de bepaling inzake gelijke behandeling van het Verdrag in de geschiedenis van de EU. Italiaanse universiteiten ontvangen zeer genereuze Europese financiering. De ethiek van wederkerigheid vereist dat Italië voortaan de rechtsstaat gehoorzaamt en schadevergoedingen betaalt aan de Lettori, gepensioneerd en in dienst, voor de ononderbroken en volledige wederopbouw van de carrière die hun toekomt vanaf de datum van hun eerste baan.”
___________
(1) Van 04:00 uur tot 06:30 uur
(2) Van 04:40 uur tot 06:47 uur
