Hij neemt deel aan de VN-conferentie van staten die partij zijn bij de Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap die plaatsvindt op het VN-hoofdkwartier in New York.
“Ik heb een deel van mijn leven met discriminatie geleefd. Toen ik jong was en opgroeide, werd ik gepest vanwege mijn handicap. Maar nu kan ik die stem, van het kind dat ik was, steeds luider en luider gebruiken om gehoord te worden. Ik kan het op de top van een gebouw of van een berg schreeuwen, groter dan de VN zodat ook personen met een handicap aan tafel zitten.
Zo groot zou onze stem over de hele wereld moeten zijn.
Dat is de reden waarom we hier bij de Verenigde Naties zijn. We willen erbij horen.
Dit is mijn eerste keer bij de VN. Ik voelde me gisteren een beetje emotioneel omdat ik niet kon geloven dat ik hier ben om dit te doen.
Inclusie en de Oscars
Wat mij inspireert in mijn werk is animatie in film. Ik ben opgegroeid met Disney-, Pixar- en Marvel-films, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets ontbrak; een persoon met het syndroom van Down zie je niet, wat een beetje vervelend is.
Maar nu kun je met Vrije vogel een korte animatiefilm waarvoor ik de creative director ben.
Het kwam uit op Wereld Downsyndroomdag in 2021. Het maakte me echt blij toen ik het voor het eerst op YouTube zag verschijnen, en toen kwalificeerden we ons voor de Oscar Awards van 2022.
In de korte film zie je een persoon met het syndroom van Down; je kunt de feiten krijgen en de mythen vergeten.
De mythe die ik echt het liefst wil doorbreken, betreft mensen met een verstandelijke beperking die in een instelling zijn opgenomen. Ze moeten zich niet schamen of zich schamen om te zijn wie ze zijn.
Nick Herd, creatief adviseur, op de set van een korte filmproductie voor L’Arche Canada en de VS, in maart 2022.
Ik zit ook in een theaterprogramma genaamd Sol Express in Toronto, en een toneelstuk genaamd Vogels doen me nadenken over vrijheid werd geleid door geïnstitutionaliseerde overlevenden.
Ik heb onlangs een aantal van hen geïnterviewd in mijn talkshow, Houd het echt met Nick. Ik sprak met de overlevenden om informatie te krijgen die kon helpen bij de productie van het stuk. Na mij en anderen Sol Express leden spraken met hen, we maakten er een productie van, niet over hen, maar met hen. Dat is inclusie.
Er was een overlevende die ik interviewde en die deelde hoe het voelde om vrij te zijn. Hij zou zich herinneren dat hij in de instelling was en de vogels buiten had gezien. Het was moeilijk om dat soort verhalen te horen, omdat hij niet het soort vrijheid had om te gaan en staan waar hij wilde.
Niemand mag aan zijn lot worden overgelaten, ook niet mensen met een verstandelijke beperking die in een instelling zijn opgenomen. Nu kunnen we ze helpen om erbij te horen en mee te doen.
Iedereen brengt iets anders mee
Iedereen kan deelnemen en bijdragen aan het debat over handicaps; onze stemmen worden gehoord aan tafel en aan verschillende tafels, waar alles inclusiever kan zijn, met meer bewustzijn en meer participatie, waar iedereen kan deelnemen aan vergaderingen of zelfs talkshows. We hebben het recht om een talkshow te hebben. We hebben het recht om te werken.
Nick Herd (rechts) en zijn collega Warren Pot van L’Arche Canada worden geïnterviewd bij de Verenigde Naties.
Ik hou van mijn werk en ik ben hier graag. De boodschap die daaruit voortkomt, is de reden waarom we in de Verenigde Naties zitten en praten over vrijheid, inclusie, bewustzijn en natuurlijk onderwijs.
Er moet meer werk worden verzet. Ik heb het nog niet gezien, maar ik hoop het uiteindelijk te zien.
Ik woon bij mijn ouders en heb de vrijheid om te komen en gaan. Dat is iets waar ik mijn hele leven mee geleefd heb. Deel uitmaken van een familie of deel uitmaken van iets groters, je voelt je meer geaccepteerd. Ik ben een oom en heb een nichtje, en mijn zus verwacht een zoontje. Het beste is dat ik niet kan wachten om de kleine man te ontmoeten.”
