Reizend van Miami naar Key West was Florida niet altijd zo zorgeloos als nu. In het begin van de 20e eeuw was de enige manier om het zuidelijkste punt van de continentale Verenigde Staten te bereiken een dagtocht per boot, afhankelijk van het weer en de getijden.
Maar dankzij het verbluffende technische wonder dat bekend staat als The Overseas Highway, dat zich 181 km mijl uitstrekt van de zuidpunt van het continent via 44 tropische eilanden over 42 bruggen, lijken reizigers te zweven langs een ketting van mangroven en baaien terwijl ze naar de plek rijden , waar Noord-Amerika en het Caribisch gebied samenkomen.
De Oversea Highway begon eigenlijk met de bouw als de Over-Sea Railroad en was het werk van visionair Henry Morrison Flagler (bekend als de « vader van het moderne Florida »).
In 1870 richtte Flagler samen met zakenmagnaat John D. Rockefeller de Standard Oil Company op, en het werd aan het begin van de 20e eeuw een van de grootste en machtigste bedrijven ter wereld.
Na een bezoek aan Florida en het erkennen van het toeristische potentieel van de « Sunshine State », stortte Flagler een groot deel van zijn rijkdom in de regio door luxe resorts te bouwen die een van de armste staten van de VS veranderden in een winterparadijs voor toeristen uit de VS. Gouden Eeuw. Gasten hebben de rijke maar afgelegen resorts van Flagler echter niet kunnen bereiken.
Zo verbond Flagler in 1885 een reeks kapotte spoorwegen langs de Atlantische kust van Florida, van Jacksonville, aan de noordpunt van Florida, naar Miami, nabij de zuidpunt van de staat. Miami zou het eindpunt van de lijn zijn, maar toen de Verenigde Staten in 1904 begonnen met de aanleg van het Panamakanaal, zag Flagler een enorm potentieel voor Key West, het Amerikaanse stuk land dat het dichtst bij het kanaal ligt en de diepste haven in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Staten.
Het bruisende centrum bloeide al dankzij de productie van sigaren, paddenstoelen en visserij (tegen 1900 was Key West de grootste stad van Florida), maar de afgelegen ligging van het eiland maakte het moeilijk en duur om goederen naar het noorden te vervoeren.
Dus besloot Flagler zijn route 251 km naar het zuiden uit te breiden naar Key West, meestal over open zee. Deze zogenaamde uitbreiding werd door veel van zijn tijdgenoten als onmogelijk beschouwd en zijn visie werd door zijn critici « Flagler’s Folly » genoemd. Tussen 1905 en 1912 troffen drie orkanen de bouwplaats, waarbij meer dan 100 arbeiders om het leven kwamen. Onverschrokken zette Flagler door.
De spoorlijn kostte zeven jaar, $ 50 miljoen ($ 1,56 miljard vandaag) om te bouwen, en 4.000 Afro-Amerikaanse, Bahamaanse en Europese immigranten die moesten vechten tegen alligators, schorpioenen en slangen terwijl ze onder barre omstandigheden moesten zwoegen.
Toen de spoorlijn in 1912 eindelijk klaar was, werd hij het « achtste wereldwonder » genoemd. Tijdens de eerste lancering van de Key West-trein vanuit Miami stapte de toen 82-jarige Flagler uit zijn persoonlijke luxe rijtuig (die te zien is in het Flagler Museum in Palm Beach) en fluisterde naar verluidt tegen een vriend: kan gelukkig sterven. Mijn droom is vervuld.”
Het feit dat Flagler meer dan 30 miljoen dollar uit eigen zak heeft gefinancierd, is opmerkelijk’, zegt historicus Brad Bertelli uit Florida. “Jeff Bezos of Bill Gates zouden het vandaag kunnen doen. Elon Musk met zijn SpaceX is misschien wel de beste moderne vergelijking.”
De spoorlijn werkte tot 1935, toen de dodelijkste orkaan in een eeuw kilometers aan sporen wegvaagde. In plaats van gerestaureerd te worden, kreeg Flagler’s meesterwerk een nieuwe vorm om tegemoet te komen aan Amerika’s hernieuwde liefde voor auto’s.
In 1938 begon de Amerikaanse regering met de bouw van een van ‘s werelds langste verhoogde wegen, vertrouwend op de schijnbaar onverwoestbare bruggen van Flagler die windsnelheden van 200 mph konden weerstaan. Bemanningen legden de sporen aan zodat auto’s konden rijden, en de onlangs geopende Overseas Highway transformeerde de afgelegen eilanden van de Florida Keys voor altijd in de bloeiende toeristische bestemming die ze nu zijn.
Meer dan een eeuw nadat de spoorlijn was voltooid, vervoeren 20 van de oorspronkelijke bruggen nog steeds passagiers van Miami naar Key West. Je kunt de afstand in minder dan vier uur afleggen, maar onderweg rondreizen maakt deel uit van het plezier. Een reeks fascinerende, ongebruikelijke stops helpt reizigers beter te begrijpen hoe dit technische wonder tot stand kwam en de blijvende impact ervan op de Florida Keys.
Key Largo is het noordelijkste deel van de Florida Keys, 70 mijl ten zuiden van Miami, en is een geweldige eerste stop. Alligators, slangen en ander waterleven hebben de bouwploegen van Flagler misschien bang gemaakt, maar tegenwoordig komen reizigers naar Key Largo (de zelfverklaarde « duikhoofdstad van de wereld ») om zich te vergapen aan het overvloedige zeeleven. Het Florida Keys National Marine Sanctuary, grenzend aan het John Pennekamp State Park, trekt duikers aan die willen duiken in het enige levende barrièrerif van Noord-Amerika.
Het zeegras is hier van vitaal belang voor vissen, zeekoeien en zeeschildpadden, maar de belangrijkste attractie is het zwemmen in de uitgestrekte armen van Christus van de Diepte, een ondergedompeld drie meter hoog bronzen beeld van Jezus dat sinds 1965 over bezoekers waakt.
Na dit avontuur gaan bezoekers naar Islamorada, een gemeenschap halverwege Miami en Key West waar ooit een Marine Railroad-station was gevestigd. Hier in het Keys History and Discovery Center vertelt een 35 minuten durende documentaire het verhaal van de aanleg van de spoorlijn en de vele obstakels die het tegenkwam. Het museum toont ook artefacten uit het gouden tijdperk van de trein, waaronder gerechten uit de restauratiewagen, evenals een origineel menu waar een biefstuk $ 1,60 kostte.
Van 1908 tot 1912 woonden ongeveer 400 arbeiders in een kamp op Pigeon Key, een klein koraaleiland 56 km ten zuiden van Islamorada, terwijl ze het moeilijkste deel van de Oversea Railway bouwden – de beroemde Seven Mile Bridge (in de volksmond “The old zeven »), die Middle en Lower Key met elkaar verbindt.
In 1909 kreeg burgerlijk ingenieur William Jay Krum de ontmoedigende taak om 10 kilometer open water over te steken. Bouwploegen werken de klok rond en slaan meer dan 700 pieren midden in de oceaan, soms bijna 9 meter onder zeeniveau, om de langste brug ter wereld te bouwen. Ze worden bijgestaan door duikers die helpen bij het creëren van betonnen funderingen onder water om het gewicht van de spoorlijn te dragen.
De overblijfselen van het oude bouwkamp kunnen worden bereikt door een toeristisch treintje te nemen over de oude brug van de stad Marathon naar Pigeon Key. Een gedeelte van 3,5 km (het enige toegankelijke gedeelte) is in januari 2022 heropend na een vijfjarige renovatie van $ 44 miljoen. Afgesloten voor ander autoverkeer, is de eens afbrokkelende brug nu een veilige speeltuin voor degenen die 19 meter boven het kristalheldere water willen fietsen of skaten of het onderwaterleven zoals zeeschildpadden en haaien willen bekijken.
Tegenwoordig wonen er slechts vier permanente bewoners op Pigeon Key. Het vijf hectare grote eiland is nu een nationaal historisch monument en wordt voornamelijk aangedreven door zonne-energie. Het is ook de thuisbasis van een museum dat rondleidingen biedt door verschillende gebouwen waar ooit de arbeiders woonden en het verhaal vertelt van hoe het dagelijkse leven was voor de bemanning die de Seven Mile Bridge bouwde.
Reizigers langs de hele lengte van de Overseas Highway weten tegenwoordig dat de reis voorbij is als ze US Mile 1 in Key West zien.
Het bord markeert het zuidelijkste punt in de aangrenzende VS, wat betekent dat reizigers nu dichter bij Cuba (144 km naar het zuiden) zijn dan naar Miami (212 km naar het noorden). Maar terwijl veel bezoekers rechtstreeks naar de hoofdstraat van de stad, Duval Street, of het Ernest Hemingway House and Museum gaan, is het kleine maar informatieve From Sails to Rails Museum de moeite van het bekijken waard.
