Dichte algen, bekend als Melosira arctica, bevatten gemiddeld 31.000 microplastic deeltjes per kubieke meter, ongeveer 10 keer de concentratie in omgevingswater, vonden de onderzoekers, geciteerd door BTA. Volgens hen lag het gemiddelde rond de 19.000, wat betekent dat sommige klonten misschien wel 50.000 microplastic deeltjes per kubieke meter bevatten.
Het onderzoek is uitgevoerd in het Helmholtz Center for Polar and Marine Research van het Alfred Wegener Institute, op basis van monsters die zijn verzameld tijdens een expeditie met het onderzoeksschip Polarstern in 2021. De resultaten van het werk van het internationale team zijn vrijdag gepubliceerd in de tijdschrift « Environmental Science and Technology ».
« Filamentalgen hebben een slijmerige, kleverige textuur, dus ze kunnen mogelijk microplastics oppikken van atmosferische afzetting op de zee, van het zeewater zelf, van het omringende ijs en van elke andere bron die ze passeren », zegt Deoni Allen van de Universiteit van Canterbury in een persbericht. en de Universiteit van Birmingham, die deel uitmaakt van het onderzoeksteam.
Vissen, zoals kabeljauw, voeden zich met de algen en worden op hun beurt geconsumeerd door andere dieren, waaronder mensen, waarbij ze een « verscheidenheid aan kunststoffen » overbrengen, waaronder polyethyleen, polyester, polypropyleen, nylon en acryl, die vervolgens in menselijke lichamen worden aangetroffen.
« Mensen in het noordpoolgebied zijn voor hun eiwitvoorziening vooral afhankelijk van het mariene voedselweb, bijvoorbeeld door te jagen of te vissen », zegt bioloog Melanie Bergman, die het onderzoek leidde. “Dit betekent dat ze ook worden blootgesteld aan de effecten van microplastics en haar chemicaliën. « Microplastics zijn al gevonden in de menselijke darm, bloed, aderen, longen, placenta en moedermelk en kunnen ontstekingsreacties veroorzaken, maar de algehele gevolgen zijn tot nu toe grotendeels onontgonnen », legt Bergman uit.
Klompjes dode algen transporteren ook bijzonder snel microplastics naar de diepzee, wat de hoge concentraties microplastics in het sediment verklaart – een andere belangrijke bevinding van de nieuwe studie. De algen groeien tijdens de lente- en zomermaanden snel onder het zee-ijs en vormen daar meterslange celketens die in klompen veranderen als de cellen afsterven. Binnen een dag kunnen ze duizenden meters naar de bodem van diepzeewater zinken. “We hebben eindelijk een plausibele verklaring gevonden waarom we altijd de hoogste hoeveelheden microplastics in diepzeesedimenten meten”, zegt Bergman. Ze voegde eraan toe dat uit onderzoek blijkt dat het verminderen van de plasticproductie de meest effectieve manier is om dit soort vervuiling te verminderen.
« Daarom zou dit zeker een prioriteit moeten zijn in de wereldwijde plasticovereenkomst waarover wordt onderhandeld », zei Bergman. Ze zal aanwezig zijn bij de volgende gespreksronde om een VN-verdrag te ontwikkelen om plasticvervuiling terug te dringen. Eind mei beginnen de gesprekken in Parijs.
Foto door Ellie Burgin: https://www.pexels.com/photo/close-up-photography-of-green-seaweeds-13555356/
