In zijn januari persbericht de Commissie kondigde aan dat de inbreukprocedure is vervroegd naar de fase van het met redenen omkleed advies en herinnerde Italië eraan dat de schikkingen verschuldigd waren in overeenstemming met de veroordeling in de tenuitvoerleggingszaak C-119/04de laatste van vier arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) in het voordeel van de Lettori in een rechtszaak die teruggaat tot de baanbrekende geallieerde heerschappij van 1989. Zoals alle aangenomen Italiaanse wetgeving, werd het wetsdecreet gepubliceerd in de Officieel Staatsblad.
Artikel 38 van de wetsdecreet actualiseert een wet uit 2017, waarvan de voorwaarden zijn vastgelegd voor aanneming binnen 90 dagen na een interministerieel besluit waarvan de bepalingen de Lettori-kwestie moesten oplossen. Zes jaar na het wetsdecreet wordt de wet van 2017 gewijzigd om nog eens 90 dagen de tijd te geven voor een ander interdepartementaal besluit om de kwestie op te lossen. De wetgeving voorziet ook in sancties voor niet-meewerkende universiteiten.
Per 30 meie nadert, een dag waarop de Lettori komen bellen Pilar-Allué-dag ter herdenking van haar overwinning van het HvJ-EU in 1989 op die datum, reageerde Lettori op universiteiten in heel Italië woedend op het laatste uitstel van de schikking van de zaak. De reactie van de gepensioneerde Schotse docente Anne Marie McGowan, die gedurende een 40-jarige onderwijscarrière aan de La Sapienza Universiteit Rome en de Tor Vergata Universiteit Rome nooit onder gelijke behandeling heeft gewerkt, was representatief.
Anne merkte op:
“Implicit in the updating of the 2017 law is a recognition that a Lettore law which has been almost six years on the statute book has never been implemented. Over this six-year period many colleagues have retired. Others have passed away without ever having received justice. And these six years are just the tail end of a timeline of evasion of Treaty obligations that extends all the way back to Allué. The Commission just cannot continue to indulge Italy’s effrontery and protraction.
Het artikel « Italië, een testcase van de doeltreffendheid van inbreukprocedures tegen een meest onverzoenlijke lidstaat” geeft de context van een zaak die de geleerden van de inbreukprocedures en het EU-geweten verontrust. De kunst. 228 tenuitvoerleggingsprocedure en de bijbehorende geldboetes waren bedoeld om de niet-uitvoering van eerdere inbreukbeslissingen in de eerste fase af te ronden. Maar de huidige inbreukprocedure werd ingeleid wegens ontduiking van een daadwerkelijke uitvoeringsbeslissing. De onverzettelijkheid van Italië geeft dus ruimte voor een draaimolen van ontduiking die onder de huidige regelingen voor onbepaalde tijd kan voortduren.
Door het recht op gelijke behandeling te plaatsen in de context van de algemene rechten van Europese burgers, stelt de commissie dat het recht « misschien wel het belangrijkste recht onder het gemeenschapsrecht is en een essentieel onderdeel van het Europees burgerschap ». De Lettori-zaak toont duidelijk aan dat dit zogenaamd heilige Verdragsrecht gedurende de hele loopbaan van een werknemer kan worden onthouden. Verder kan het straffeloos worden ingehouden onder de huidige regelingen.
« La Sapienza » Universiteit van Rome is een leerzaam voorbeeld van verkeerde interpretaties van EU-rechtspraak die Lettori in heel Italië hebben beproefd en geërgerd. « La Sapienza » was een van de zes universiteiten waarvan de arbeidsovereenkomst door de Commissie werd gebruikt om met succes discriminerende arbeidsomstandigheden aan te tonen in een inbreukzaak C-212/99. Vervolg handhavingszaak C-119/04 wegens niet-uitvoering van C-212/99 was om de Lettori een reconstructie van de carrière toe te kennen op basis van de minimumparameter van parttime onderzoeker of gewonnen gunstigere voorwaarden.
Toch heeft de administratie van La Sapienza daarna nooit een clausule in de arbeidsovereenkomst opgenomen om de C-119/04 uitspraak. Een loopbaanreconstructie op basis van de minimumparameter parttime onderzoeker zou hebben geleid tot een lager salaris dan het contractsalaris. Vandaar dat de administratie oordeelde dat door haar Lettori-werknemers het contractloon te laten behouden, zij de gunstigere behandeling toekent die in het handhavingsbesluit is voorgeschreven. De flagrante fout in deze redenering was dat het contract door het HvJ-EU als discriminerend was beoordeeld en dat de gunstigere parameters die voor lokale rechtbanken waren gewonnen, hadden moeten worden toegekend, zoals de correspondentie van de Commissie aan « La Sapienza » Lettori bevestigt.
De uitvoering van de uitvoeringsuitspraak van het HvJ-EU houdt alleen in dat de begunstigden van de Allué-jurisprudentie, hun dienstjaren en de geschikte parameter voor de berekening van de schikking voor loopbaanherstel worden geïdentificeerd. Het verbijstert de Lettori dat een taak van zo’n administratieve eenvoud nog niet is volbracht. Het verbijstert ook de Lettori dat de Commissie heeft toegegeven aan byzantijnse en onwerkbare regelingen van de kant van Italië die de betaling van de schikkingen hebben bemoeilijkt.
zo. CEL.L, een vakbond uit La Sapienza, is een officiële klager in de inbreukprocedure van de Commissie tegen Italië. Met de hulp van FLC CGIL, de grootste vakbond van Italië, voerde het een nationale volkstelling uit onder werkende en gepensioneerde Lettori, die tot tevredenheid van de Commissie documenteerde dat de schikkingen wegens discriminatie die volgens de jurisprudentie van het HvJ-EU verschuldigd waren, niet werden betaald. De twee vakbonden zullen binnenkort bijeenkomen om te beslissen over een gezamenlijk antwoord op het recente Wetsbesluit.
Kurt Rollin is Asso. CEL.L vertegenwoordiger voor gepensioneerde Lettori. Net als Anne Marie McGowan heeft hij in de loop van zijn carrière als docent bij « La Sapienza » nooit onder gelijke behandelingsomstandigheden gewerkt. Nadenkend over het wetsbesluit van de Meloni-regering, zei de heer Rollin:
“The Commission, guardian of the Treaty, holds that the right to parity of treatment is the most important right under the Treaty. In a comedy or novel, a plot in which a wily state evades and eludes the prescriptions of a supranational authority might come across as funny. But Italy’s protraction and disregard of its Treaty obligations to the Lettori has human consequences which are anything but funny. The Commission must now immediately refer the case to the Court of Justice.”
