Afvlakken van de borsten – Als we het hebben over vrouwenverminking, denken we aan genitale verminking, misschien omdat de media het op zich hebben genomen om ons de boodschap over te brengen van vernedering en aberratie die vrouwen van bepaalde religies ondergaan.
Gezien als een fase van kindertijd tot adolescentie, werd het meisje onderworpen aan vernederende praktijken, om hun leven ellendiger te maken door hen te degraderen tot deze praktijk van onderworpenheid aan de man; zonder te vergeten dat in bepaalde culturen (en religies) seksueel genot als een zonde wordt beschouwd als het een vrouw is die het manifesteert. Het is de man die het recht heeft om gelukkig te zijn met zijn lichaam en zijn manier van leven.
Deze praktijken, die vrouwen lijken te vertellen dat ze onderdanig moeten zijn aan mannen, schenden de meest elementaire mensenrechten en hebben helaas, als gevolg van migratiestromen om een waardiger leven te vinden, onze omgeving bereikt en, hoewel veel verenigingen ervoor verantwoordelijk zijn, Om onder meer de boodschap over te brengen over de barbaarsheid van de amputatie van de clitoris en de emotionele gevolgen die daaruit voortvloeien, lijkt het erop dat tribale rituelen van onderwerping en waanzin nog steeds door de ouders worden opgelegd.
Sommige praktijken moeten niet altijd worden gevolgd. En de bescherming van kinderen in iets meer geavanceerde samenlevingen, waar het vrije denken zich op natuurlijke wijze verspreidt, zou een constante moeten zijn. Kinderen mogen niet misbruikt worden. Misschien moeten we deze vaders en moeders de Bill of Rights van het Kind geven, zodat ze er altijd rekening mee houden wanneer ze met hun eigen kinderen te maken hebben. Ze zijn niet hun eigendom.
Iedereen, behalve de wilden die het beoefenen, krijgt kippenvel als men over de praktijk leest.
Maar vrouwenbesnijdenis is niet de enige marteling die veel meisjes moeten ondergaan in hun land van herkomst of waar ze zich hebben gevestigd op zoek naar een beter leven. In onder andere Kameroen, Togo, Tsjaad of Benin is er een andere afwijkende praktijk die bekend staat als « borststrijken » of « borststrijken ».afvlakking van de borsten“.
Het is een uiterst pijnlijke techniek waarbij de ontluikende borsten van meisjes levend worden verbrand of herhaaldelijk worden geslagen om hun groei te belemmeren.
Het wordt meestal beoefend door de eigen moeder van het meisje en het doel is om haar overgang naar vrouwelijkheid uit te stellen, zodat haar lichaam niet door mannen wordt bewonderd en om verkrachting en ongewenste zwangerschappen te voorkomen, omdat een man die het lichaam van een verminkte vrouw zal walgen en niet gelukkig zijn.
Meisjes die aan dit soort praktijken worden onderworpen, lijden vaak aan ernstige depressies, die onherstelbare schade toebrengen aan hun gevoel van eigenwaarde voor het leven. In feite zal deze gruweldaad hen emotioneel verminken tot aan hun dood, vooral als ze in landen wonen waar nauwelijks maatregelen zijn genomen om de ernstige gevolgen van deze praktijken het hoofd te bieden.
De lichamelijke gevolgen zijn vaak weefselschade, brandwonden en meerdere infecties. Naast misvormingen, blijvende verminkingen en, bij uitbreiding, het verschijnen van kankers, en de onmogelijkheid om toekomstige kinderen borstvoeding te geven met deze borsten.
Sommige vrouwen uit verschillende culturen beschermen zichzelf tegen dergelijke praktijken door losse kleding te dragen, waaronder bijvoorbeeld de Burca, die ooit de visualisatie van het vrouwelijk lichaam in een bepaald stadium van haar groei kan beschermen. Terwijl sommige kledingstukken die in samenlevingen die als democratisch worden beschouwd en verder gevorderd zijn in de verwezenlijking van mensenrechten, voor ons gesloopt en opdringerig lijken, kunnen ze in andere gewoon een schild zijn tegen een seksistische en patriarchale samenleving waar vrouwen vrijwel geen rechten hebben en zelfs niet eens beschermd door de staat.
We mogen niet vergeten dat vrouwen in veel landen de bescherming zijn van de moraal in het gezin en dat als een meisje seksueel wordt misbruikt, de bijbehorende straf meestal ook op haar zal vallen. Rituelen zoals het afwijkend strijken van de borsten of de gevreesde ablatie zijn nog steeds relatief gangbare praktijken in bepaalde samenlevingen of etnische groepen, waar ze nog steeds worden beoefend, zij het in stilte.
In het VK, Spanje, Italië en Frankrijk zelf zijn er gevallen geweest, vooral waar er migranten zijn uit sommige van de bovengenoemde landen. Dit is een vraag die niet zo ver van ons verwijderd is en waarover we op zijn minst geïnformeerd moeten worden.
Het is nog steeds een afwijkende vorm van misbruik van vrouwen waar we ons bewust van moeten zijn, vooral groepen die zich inzetten voor de strijd voor mensenrechten.
In een samenleving waar we de mogelijkheid hebben om te leven waar cultus of aanbidding van het lichaam fundamenteel lijkt, mogen we niet vergeten dat er andere subculturen zijn die de vrouw helaas nog steeds zien als tweederangs plan, zonder rechten.
Het is voor hen dat we moeten vechten zodat in hun plaatsen van herkomst een archaïsche manier van denken verandert, gebaseerd op wetten, tradities en voorouderlijke gewoonten die op geen enkele manier de tijd vertegenwoordigen waarin we leven. En natuurlijk om vooruit te blijven gaan in onze samenleving, in de onze, in de nabije toekomst, zodat deze gebruiken en andere die, hoewel met het eufemisme van cultuur, ons achterhaald lijken, worden afgeschaft of op zijn minst verzacht.
